Και τα αυγά και τα πασχάλια....

--------------------------------------------------------------------
update(14-09-08,11.15 μμ):

Το μεν πνεύμα πρόθυμο αλλά έχω γίνει σκουντούφλης από την κούραση....

Είχα σκοπό να σας δω σήμερα αλλά δεν τα κατάφερα. Με έβγαλε νοκ άουτ ένα μπομπιράκι που σήμερα μου ξύπνησε και άρρωστο...

Μια βιαστική ευχή για καλή εβδομάδα σε όλους και θα τα πούμε αύριο.

Μη γελάσετε,

ειλικρινά, το μόνο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι αυτό:

-----------------------------------------------------------------

Τα καρπούζια βρέθηκαν στο πατάκι της εισόδου και την έφραζαν….
Κι εκεί που άφηνα τα αβγά για να κουβαλήσω τα καρπούζια έχανα τα πασχάλια. Και μόλις έβρισκα τα πασχάλια εξαφανίζονταν τα αβγά… ώσπου τα έχασα και τα δυο, και τα αβγά και τα πασχάλια και βρέθηκα με τα καρπούζια παραμάσχαλα. Και ήταν πολλά τα άτιμα….
Δε συνηθίζω να αποπροσανατολίζομαι εύκολα, αλλά βρέθηκα εξ απήνης, να που μου συνέβη, πραγματικά το τελευταίο εικοσαήμερο έχασα και τα αβγά και τα πασχάλια….

Και να σου τες οι παροιμίες όλες μπροστά μου, τελικά ξέρει τι λέει ο λαός…
Πρώτο πρώτο και με αρχηγικό ύφος το: στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα έρχεται και μου βγάζει τη γλώσσα με αιχμάλωτη μια λανθασμένη επιλογή. Και τι κάνεις όταν ανακαλύπτεις ότι έχεις επιλέξει κάτι που δε σου πάει και δε σε εκφράζει; Στηρίζεις μάλλον τη λανθασμένη σου επιλογή παλικαρίσια, μέχρι την ημερομηνία λήξης, ναι το βρίσκω πολύ καλύτερο από το «νίπτεις τας χείρας» και να παρουσιάζεσαι όμηρος καταστάσεων στον ίδιο σου τον εαυτό….
Κι όσο κι αν το σακούλι της σοφίας γεμίζει φασούλι το φασούλι, και το δικό μου σακούλι λογικά θα έπρεπε να έχει ένα καθωσπρέπει βάρος, μάλλον κάποια τρυπίτσα στην άκρη μου ξέφυγε και τα χάνω τα φασουλάκια μου… και άντε πάλι απ’ την αρχή…
Θα μου πείτε των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, αλλά εδώ σας τσάκωσα, γιατί υπάρχουν αρκετές φορές που όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο θεός από ψηλά γελάει….Και επειδή το γέλιο του αυτή τη φορά ήταν αρκετά τρανταχτό, εγώ θα επιμείνω σε ένα:
Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και μελετώντας τα δικά μου μερομήνια πιστεύω ότι θα βρεθώ στο λιμάνι μου σύντομα, θα έχει ούριο άνεμο και θα απολαύσω φθινοπωρινό αχνιστό καφέ με διαλεχτή παρέα….

Και μια που πιάσαμε τη θάλασσα ,
Ελάτε, τρατάρω σήμερα, έστω και ηλεκτρονικά,

Τα ψάρια που έπιασε ο καλός μου χθες φθάνουν και περισσεύουν, τι λέτε….

Είναι από το νησί απέναντι, ψαρεμένα από τα βράχια, όχι από βάρκα παρακαλώ….
Εδώ δεν ισχύει η παροιμία «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο», όχι εδώ τα ψάρια τα τρώμε κανονικά!
Παλιά πήγαινα μαζί του συχνά, μου άρεσε η διαδικασία, αλλά πιο πολύ η ώρα εκείνη η ανέμελα χαλαρή, να ατενίζεις το πέλαγος και οι σκέψεις να γίνονται βαρκούλες που τις λύνεις για γαλήνιο σεργιάνι και φεγγαράδα…. Το μόνο που δεν άντεχα ήταν το ξαγκίστρωμα, δεν μπόρεσα ποτέ να εξοικειωθώ με την εικόνα του ψαριού που σπαρταράει, οπότε με τη σειρά του εξάντλησε κι εκείνος τα αποθέματα της υπομονής του και από τότε δεν του είμαι και η καλύτερη παρέα..., πάω μόνο υπό τον όρο να είμαι ψυχρός εκτελεστής….

Λοιπόν, επειδή όμως το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται κι ο παπάς, άντε, σας παραγκρίνιαξα….

Θέλω να πιστεύω ότι σε λίγες μέρες θα ελλιμενιστώ,τελειώνουν και οι επισκευές στο φάρο μου από τους ηλεκτροφωτιστές, που μου εγκαθιστούν ένα καινούριο φωτισμό που τυφλώνει λέει τους πειρατές και τους αλλάζει κατεύθυνση…

Κι επειδή λένε ότι οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται, ξέρω ότι δεν θα με παρεξηγήσετε, γιατί δε σας ξέχασα, απλώς τα ψάχνω για λίγες μέρες ακόμη και τα αβγά και τα πασχάλια….