Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Αντίο...


Είναι μερικές φράσεις που απλώς δεν τις χωράει το μυαλό. Και η λογική χρειάζεται το χρόνο της για να μπορέσει να τις καταχωρήσει στο κουτάκι το ανάλογο. Κι ενώ το άκουσα καθαρά, έπρεπε, έπρεπε να ρωτήσω: "Το άκουσα σωστά;"


Εφυγε σήμερα για το μεγάλο του ταξίδι στην αιωνιότητα ο Michael Jackson.

Μαζί του ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Από τότε που απίθωνα το "Thriller" στο κομοδίνο μου πριν κοιμηθώ. Και το πρωί όλη η παρέα προσπαθούσαμε να μιμηθούμε τον άνθρωπο που είχε καταπιεί το ρυθμό και καθώς τραγουδούσε, χόρευε, όπως κανείς άλλος. Και περιμέναμε την Παρασκευή το "Μουσικόραμα" για να τον απολαύσουμε στα βίντεο κλιπ του. Τον δικό μας Μάικλ.

Δεν έχω ξεκαθαρίσει τι απ' όλα όσα έχουν ακουστεί όλα αυτά τα χρόνια για τη ζωή και την πορεία του ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και ποια είναι η πραγματικότητα. Ξέρω σίγουρα ότι ο Μάικλ βίωνε τη δική του, κατάδική του πραγματικότητα στην προσωπική του ζωή. Μια πραγματικότητα που μάλλον θα περάσει με πολλά διαφορετικά ενδύματα και χρώματα στη σφαίρα του θρύλου του, που μάλλον τώρα ξεκινά.

Άσπρος από ασθένεια του δέρματος ή πειραματισμούς, παραμορφωμένος από την ανάγκη του να μη θυμίζει σε τίποτα τον πατέρα του, να μοιάσει στον Πήτερ Παν ή επειδή χάθηκε στους λαβυρίνθους της ψυχής, παρεξηγημένος ή μη, ο δικός μου Μάικλ Τζάκσον θα είναι πάντα εκείνος που με την πρώτη νότα η φωνή του θα έρχεται οικεία, σχεδόν συγγενική να ζωντανέψει μια άλλη, ωραία εποχή...


Καλό ταξίδι Μάικλ...

16 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Η πρώτη αντίδραση όταν το άκουσα το πρωί ήταν η σιωπή.
Ναι το περιμέναμε μα πάντα ο θάνατος σε σοκάρει και ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος για την φυγή αυτή.
Τραγούδησε τα χρόνια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας μου και είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου.

Καλό ταξίδι λοιπόν!!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Έφυγε την ίδια μέρα με την Fara Fawcett. Και οι 2 θρυλικές μορφές αλλά και αμφιλεγόμενοι συγχρόνως. Ένα- ένα τα κομμάτια της παιδικής μου ηλικίας χάνονται.

joanna είπε...

Ακόμα δεν το πιστεύω....
Ήταν ένας θρύλλος, που φαντάζει ΑΘΑΝΑΤΟΣ....

κρίμα...καλό ταξίδι

eirini είπε...

Ακριβώς όπως τα έγραψες φιλενάδα...
Λυπήθηκα πάρα πολύ γιατί μαζί του έφυγε και ένα κομμάτι δικό μας, αυτό της εφηβικής μας ηλικίας που τον ακούγαμε στις ντίσκο και παθαίναμε φρενίτιδα! Billy Jean, Thriller, Dirty Diana... τον άκουγα φανατικά! Είχα όλους τους δίσκους του (βινύλλιο εννοείται!).
Πέθανε ένας θρύλος που παρόμοιός του δεν θα ξαναβγεί!

Roadartist είπε...

Οπως τα λες..
Δυστυχώς η αυτοκαταστροφή είναι συνήθως το χαρακτηριστικό τέτοιων προσωπικοτήτων..
Είχε όλα τα εφόδια.. όλη τη δόξα, χρήμα..φήμη..και μόνος του κατέστρεψε ότι δημιούργησε..
Καλό του ταξίδι..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σαφώς και δε μας ενδιαφέρει η προσωπική ζωή του καθενός,
Είναι όμως οι φωνές, οι εικονες και οι ρυθμοί συνυφασμένα με κάποια περίοδο της ζωής μας, που ανεπιστρεπτί έφυγαν και μένουν ως γλυκιά ανάμνηση.

Λυπάμαι πολύ όταν φεύγουν νέοι...
Καλό του ταξίδι,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Sideras είπε...

Θα ήθελα να προσθέσω ότι εκτός από μύθος ήτανε και είναι μια φιλανθρωπική παρουσία.

Όπως και να έχει , πέρασα επίσης να σου αφήσω ένα καινούργιο σιδερένιο χερούλι για τον ομπρελίνο σου.

anima είπε...

Μια άλλη εποχή

Αθωότητας.Νοσταλγίας.Πρώτων σκιρτημάτων.Για μας

Για κείνον όμως...
'Ισως δεν πρόλαβε να αισθανθεί το παιδί να μεγαλώνει φυσιολογικά μέσα του.Μιας και απο μικρός "πετάχτηκε" στη βιομηχανία του θεάματος

Ίσως όμως τώρα να μπορέσει να το ξαναβρεί
Είθε...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αναστασία μου,
και μένα με αιφνιδίασε η είδηση.
Όσο κι αν το περιμέναμε ότι θα φύγει νωρίς.
Είναι περίεργα τα συναισθήματα, ε;
Γυρνάς πίσω, αυτόματα...
Καλησπέρα μικρή μου.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Κηπουρέ μου,
ναι, το έμαθα...
όσο όμως κι αν εισπράττουμε την αίσθηση ότι φεύγουν, ότι χάνουμε κομμάτια δικά μας, στην πραγματικότητα έχουν σφραγίσει το χρόνο με την παρουσία τους, και θα είναι πάντα εκεί, όταν θα τους ανακαλούμε...
Την καλησπέρα και τα φιλιά μου.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Joanna,

κρίμα ναι...
κρίμα για αυτό που έκανε ο ίδιος στον εαυτό του.
Κρίμα γιατί δεν ήταν ευτυχισμένος...
Καλή του ανάπαυση...
χαίρομαι που πέρασες.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ρηνιώ μου,
άφησε το στίγμα του,
και συμφωνα όχι μόνο με τη δική μου γνώμη, αλλά των ειδημόνων,
στάθηκε ορόσημο για τη σύγχρονη μουσική. Η κίνηση και τα βίντεο κλιπ του στάθηκαν εφαλτήριο για το μετέπειτα γίγνεσθαι στο χώρο της ποπ.
Φιλιά φιλενάδα μου.
Να μου περάσεις όμορφα το σ-κ.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Roadartist μου,

Πολλές από τις μεγάλες και ιδιαίτερες προσωπικότητες παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα...
Η δόξα, τα χρήματα στην υπερβολή τους δεν είναι μάλλον κάτι που αντέχεται...
Καλό του ταξίδι, λοιπον!
Σε φιλώ καλή μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γλαρένια μου,
συμφωνούμε,

και ξέρεις κάτι;
Θυμώνω όταν ισοπεδώνονται όλα.
Πρέπει να του αναγνωρίσουμε αυτό που ήταν και αυτό που πρόσφερε στο χώρο . Το τόσο ιδιαίτερο.Ακουσα χθες ότι είχε κίνηση καρτούν. Ναι.
Και όπως λες, πάντα η φωνή και τα φυλακισμένα στιγμιότυπα από μια εποχή που αγαπήσαμε παραμένουν μια γλυκιά ανάμνηση πάντοτε!
Σε φιλώ.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Σιδερά μου,

ομολογώ ότι δεν το ήξερα, χθες το άκουσα και νομίζω ότι χρειάζεται να προβάλλονται και τέτοιες πλευρές της ζωής και της δράσης, ακόμη και αν ήταν αποτέλεσμα μάρκετινγκ για τους πιο κακόπιστους.

Αλήθεια, πάει πολύς καιρός που χάθηκα και χάθηκες, και όσο κι αν κρατάει ο αντιανεμικός ατσάλινος σκελετός που μου είχες χαρίσει, ένα καινούριο χερουλάκι είναι πάντα όμορφο!
Σ' ευχαριστώ που περασες.
Ελπίζω να είσαι καλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανιμάκι μου,

με δυο λόγια τα είπες όλα.
Και πώς να μη γυρίσουν τα σκιρτήματα να σου φέρουν ρίγος συγκίνησης;
Σήμερα παρατηρησα παρακολουθώντας τον στο τραγούδι που είχαν τραγουδήσει ενωμένοι όλοι οι καλλιτέχνες για την Αφρική, το we are the world, ότι η φωνή του ήταν σχεδόν παιδική...
Μακάρι, μακάρι να ηρεμήσει η ψυχούλα του...
Δε σε ξέχασα...

Σε περίπτωση που...

Φιλί !
Θα τα πούμε..,.