Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Επιτέλους,
Ήρθε η ώρα να ανοίξω λίγο τα παράθυρα σ’ αυτό το φτωχό σπιτάκι, να μπει αεράκι θαλασσινό, έστω και ηλεκτρονικό, μια που το αληθινό δε με βλέπω να το απολαμβάνω και πολύ φέτος.
Είναι που δεν μπορώ τα μεσοβέζικα πράγματα. Να είμαι λίγο εδώ, λίγο εκεί, λίγο παρακει… Είναι και που τα χρόνια που κουβαλώ πλέον στην καμπούρα μου μου έμαθαν ότι όταν πολιορκούμαι είναι καιρός για προτεραιότητες, καιρός να ακούω τα μηνύματα του σώματός μου… Είναι και ένας σοβαρός προορισμός στον οποίο είμαι ταγμένη για λίγο καιρό και δεν μου αφήνει περιθώρια για ξενύχτια και υπερωρίες…
Είναι και που είμαι λίγο ανάποδη και με κυνηγούν τα οξύμωρα. Όταν φαίνεται πως έχω χρόνο, εγώ δεν έχω καθόλου… Ναι, τέτοια ανάποδη είμαι. Είναι και που τρόμαξα κάποια στιγμή, όταν πάτησα ξυπόλητη στη γη και ένιωσα μια γείωση που μέχρι και με τρόμαξε. Τα φυλλαράκια μου φαίνονταν φυλλαράκια, τα σύννεφα φυσικά φαινόμενα, τα κελαηδήμα των πουλιών κελάηδημα… Όλα όπως μας τα μαθαίνανε στη φυσική ιστορία. Καμιά άλλη διάσταση. Ήταν η ώρα να σιωπήσω. Γιατί πολύ απλά ένιωθα ότι δεν είχα τίποτα να πω. Και γιατί αυτή η σιωπή ερχόταν ως επιτακτική ανάγκη, φαινόταν, ότι κάτι είχε να μου πει. Κάπου να με οδηγήσει. Και είναι μερικές φορές που η ζωή έρχεται να σου φέρει τόσα συναισθήματα μαζεμένα, τόσες αλλαγές, τόσες εξελίξεις, που δεν τις χωράς, μόνο να τις παρακολουθήσεις μπορείς αρχικά . Ειδικά αν είσαι άνθρωπος σαν κι εμένα, που χρειάζεσαι περίοδο προσαρμογής στις αλλαγές κεφαλαίου. Το έχω διαπιστώσει πλέον και ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι γεννήθηκα πρόωρο και η πρώτη γεύση ζωής ήταν η προσαρμογή…
Τελικά, όλη αυτή η απουσία μου έκανε καλό. Ήταν και που η καθημερινότητα ήταν ασφυκτικά γεμάτη από παρουσίες φίλων από μακριά. Και από χίλια δυο άλλα. Ήταν και που κατάλαβα ότι όλοι εκείνοι που θεωρούσα φίλους αποδείχτηκαν φίλοι αληθινοί. Οι αληθινοί φίλοι ξέρουν να αφήνουν χώρο και να σέβονται …Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που με αναζητήσατε αυτό το διάστημα χωρίς να ζητήσετε την παραμικρή εξήγηση για την απουσία μου. Με συγκινήσατε πραγματικά.
Και επειδή, μπορεί να γειώθηκα όπως είπα, αλλά η φλυαρία πάντοτε μου περισσεύει, να μη σας ζαλίσω άλλο …
Αυτό το διάστημα, σε μικρές ευκαιρίες που έβρισκα, δοκίμασα την τύχη μου στη χειροτεχνία. Άλλοτε μου έβγαινε και άλλοτε απλώς πετούσα τα υλικά μου και έλεγα ότι θα μου έρθει και από κει η έμπνευση κάποτε ξανά… -Λίγα τζιτζίκια να ακούσω και θα επανέλθω, το ξέρω-. Ενώ δε το συνηθίζω, θέλησα σήμερα να σας φέρω μερικές φωτογραφίες, γιατί έτσι, είναι πιο ωραίο όταν το μοιράζεσαι… και ας πρόκειται για χαζομαρούλες, όπως λέω εγώ (όχι , δεν θέλω να είστε ευγενικοί και να μου πείτε τι ωραία που είναι…).
Ειρήνη και Dee Dee σας ευχαριστώ για τα πολύ όμορφα διαλεγμένα υλικά που μου φέρατε αντί για γλυκά όταν ήρθατε. Εχω για όλο το καλοκαίρι!!!!!!!!!! )))
Αχτιδούλα, τι να πω που με έχεις γεμίσει βραβεία και θα μας πάρουνε χαμπάρι ότι μου έχεις αδυναμία;;;Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!
Κλωθογυρίζατε οι περισσότεροι φίλοι στο μυαλό μου, γιατί είμαι και του συνειρμικού ρεπερτορίου… Και τα καλά, σας τα κρατάω για τις επόμενες φορές, γιατί σας το είπα… μπορεί να σιωπώ, αλλά έχω λίγο και τον ακάθιστο….







Για αρχή με έπιασε μανία να στολίζω τη μικρή μου.

Για το τζην σακάκι




Για τα μαλλάκια της...



Και μετά ήρθε το στοίχημα με το πλέξιμο που δεν μπορώ να κερδίσω...


Είδα τι ωραία που έπλεκε η Dee Dee και είπα α, εύκολο μοιάζει, να δοκιμάσω ... Αμ δε... Dee χρειάζομαι οπωσδήποτε σεμινάρια. Μόνο το κολιεδάκι παραπάνω φαίνεται να πέτυχε....


Από κοντά και το μικρό μου κόλλησε για ένα διάστημα και έφτιαξε το δικό της κολιεδάκι









Θυμήθηκα και την Αλίκη που μας είχε μάθει τις χάρτινες χάντρες και γέμισα πολλά κουβαδάκια από δαύτες... Να και ένα κολιεδάκι με χάρτινες δικές μου χάντρες



Με ύφασμα







Και δυο ακόμη πιο...σοβαρά....






Μαργαριταράκια για την Dee που ήθελα να έχει ένα ίδιο με το δικό μου




Και μπλε για την αχτίδα μου που της αρέσει πολύ...










και ένα navy για το αγαπημένο μου μπλε μπλουζάκι....



Hasta la vista, λοιπόν!!!!!



υ.γ. γιατί δεν αντέχω, θέλω να το πω.Πολύ με έξοργίζει η φράση "τα μάρμαρα του Παρθενώνα".... Γλυπτά είναι, βρε παιδιά,... τι μάρμαρα.... Ανασκουμπωθείτε λίγο....
update:
μόλις γύρισε η κόρη μου από τη γειτονιά :
-Μαμά, μαμά...πήγαμε με τη Δάφνη στον επικάλυπτο της πολυκατοικίας τους!
Χα,χα,χα......

37 σχόλια:

αντωνης είπε...

Δεν διαβασα το κειμενο, γιατι πρεπει να παω εξω για δουλειες.
Απλα πριν φυγω στελνω φιλια και μια αγκαλια.

Καλημερες, καλη βδομαδα!
:)))))))

Dee Dee είπε...

Πολυ ωραια αναρτηση!!!

Κι αν το κελαηδισμα μοιαζει απλα και μονο με κελαηδισμα και δεν σου ερχονται οι παλιοι συνειρμοι για να γραψεις ποιημα..... μην υποτιμας την πραγματικοτητα!! Ενα κελαηδισμα ειναι εξισου ομορφο αυτουσιο :)

Χαιρομαι που τα ξαναλεμε κι απο εδω. Το μικρο σακουλακι με τις λιγες πετρουλες που σου εφερα, το ευχαριστηθηκα περισσοτερο απο χιλιαδες δωρα γιατι ξερω ποσο σου αρεσει να δημιουργεις!!

Μου ελειψες ομπρελιτσα!!!

Καλη εβδομαδα!!!!

Θα τα πουμε στο τηλ!


υ.γ. Το βιντεακι διπλα πολυ γλυκο!!!!

Σταλαγματιά είπε...

Η σιωπή χρειάζεται ομπρελίτσα μου γιατί μα γεμίζει με σκέψεις και μας αλλάζει.
Και όταν έρθει η ώρα να μιλήσουμε μοιάζομε με χείμαρρο και ο δικός σου χείμαρρος μου άρεσε πολύ !!
Και οι κατασκευές σου είναι φανταστικές χωρίς καμία μα καμία υπερβολή.
Τρελαίνομαι για όλα αυτά τα μπιχλιμπίδια νομίζω πως θα μπω στην οθόνη και θα τα πιάσω : )))

Φιλάκια πολλά και να απολαύσεις όλους αυτούς του ήχους που ανέφερες !!

Talisker είπε...

Η σιωπη ειναι απολυτη φυσικη αναγκη!
και παρα πολυ φλυαρη στις ατελειωτες συζητησεις εντος..
-επιβεβλημενη ειναι!

Ευχομαι να ειναι ολα, μα ολα καλα..

αλλωστε μετα απο καθε σιωπη
γυρναμε παντα με περισσοτερη διαθεση για εμπνευση και δημιουργια!

φιλια πολλα!:)
καλο καλοκαιρι.

Dee Dee είπε...

Τωρα καταφερα να δω και τις φωτογραφιες γιατι πριν δεν μου τις ανοιγε!

Η τσαντουλα ειναι απιθανη!!! Μου αρεσαν πολυ τα χρωματα.... λιγο μεγαλυτερη θα ηταν ακομη πιο ωραια!

Για κολιε τι να πω. Παντα θαυμαζω τους συνδιασμους χρωματων που διαλεγεις!!!

Να βαλεις και στο φλικρ κι αλλες να δουμε :):):)

xxxxxxx

Η φωτογραφια πανω με το κυμα να σκαει στα βοτσαλα.... πολυ ταξιδιαρικη!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ωραία η παραμάνα σου και όλα τα στολίδια
θαλασσινά και γήινα όμορφα μπιχλιμπίδια.

Καλώς την, μας έλειψες, όμως επανέκαμψες δριμύτερη και αυτό πολύ μ' ευχαριστε

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αντώνη μου,
και να μην το διαβάσεις τα βασικά τα ξέρεις ήδη :)
Η αγκαλιά σου τα λέει όλα.Δε χρειάζεται τίποτα άλλο.
Καλή εβδομάδα φίλε μου!:))

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μου,
ποικιλία και εκπλήξεις που τις έχει η ζωή,ε;Και οι γρατζουνιές στα πόδια χρειάζονται κάπου κάπου...
Μικρό...;σακουλΑΚΙ; Κάτσε καλά, γιατί θα νομίζω ότι εδώ δε συντονιστήκαμε. Πήγες εσύ απέναντι; Ακου μικρό...
Εχω πολλά στο μυαλό μου, κι ας αναγκάζομαι να περιοριστώ στη σύνθεση... Ίσως μες στον Ιούλιο τα καταφέρω, μετά τα βαψίματα και τις ανακατανομές στο σπίτι.:)

Κι εμένα μου έλειψες τρελοκοτσιδού!
Τα κατάφερες το Σαββατοκύριακο; Δεν πρόλαβα να ενημερωθώ. Θα τα πούμε απογευματάκι!
Καλή εβδομάδα!
Χαδάκι στην στρουμπουλή κοιλίτσα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee μου,
πάτα πάνω στο βιντεάκι και θα σου βγάλει πολλά πολλά άλλα.Πλάκα έχει...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αναστασία μου,
όμορφη μικρή μου,
αν χρειάζεται λέει....
το θέμα είναι να την ακούς και να μην την φυλακίζεις. Αυτό κατάλαβα τουλαχιστον...
Το χειμώνα πήγαινα στην Ξάνθη σε ένα σεμινάριο, όπου είχα αρχίσει να φτιάχνω δικά μου πραγματάκια, με μέταλλο, γυαλί και είδα να μου ανοίγονται άλλοι ορίζοντες. Εκεί ήταν τα ωραία. χρειάστηκε για λίγους μήνες να σταματήσω, όμως σκοπεύω να συνεχίσω από το χειμώνα. Προς το παρόν περιορίζομαι στο ενώνω τα μπιχλιμπιδάκια... Αυτό και μόνο αυτό. Για το χαμόγελο εκείνου που το φοράει, εκείνου που θα καταλάβει την αύρα που κρύβεται πίσω απο κάθε δέσιμο... Τίποτα παραπάνω...
Τι καλά που τα ξαναλέμε!
Ελπίζω να είσαι καλά και να ετοιμάζεις ωραία σχέδια για το καλοκαίρι!
Φιλιά πολλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Talisker μου,
αυτή η φλυαρία εντός είναι που σου κλείνει το στόμα... δεν προλαβαίνεις...ναι.

Προς το παρόν όλα φαίνονται πολύ πολύ καλά! Είμαστε στη φάση της kinder έκπληξης αυτόν τον καιρό. Κυκλοφορεί κι ένα βιβλίο : "What to expect when you expect" αλλά αποφάσισα να μην το παρω, προς το παρόν τρώω την kinder σοκολάτα...:)))

Καλό καλοκαίρι και σε σένα!
Τα μοναδικά μου σχέδια προς το παρόν είναι δυο τρεις μερούλες στο χωριό αυτήν την εβδομάδα(για τα τζιτζίκια που λέγαμε). Μετά βλέπουμε!
Φιλιά πολλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μου,

καλέ που τη βλέπεις την "απίθανη";
Την έχει παρει η Μαρία και έχει βάλει μέσα την περιουσία της Barbie...xa,xa... Που να την κρατήσεις.... Ίσως την δεύτερη, τρίτη... Που εισαι ντε; Δεν είπαμε θα πλέξουμε και θα συν-ζητήσουμε στον Κεχρόκαμπο; Εχεις βρει σχέδιο για κουβερτούλα; Ίσως εκεί τα καταφέρω καλύτερα...
Εμένα μου αρέσει η δροσιά και το φευγάτο στιλ των δικών σου :)

Η φωτογραφία πάνω (όπως και οι άλλες δίπλα) είναι δικιά μου, την έβγαλα πέρισυ στην Ιθάκη, ξαπλωμένη στο αγιασμένο βοτσαλάκι της...αχ....! Χαίρομαι που σου άρεσε :). Είπα να βάζω δικές μου πάνω... αλλά... δεν έχω κόκκινη ομπρέλα στη θάλασσα...πόσες φορές θα το πω, δε με βαρεθήκατε;
Φιλιά κι άλλα προς το παρόν. Πάω να δω τα γεμιστά...:)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γλαρένια μου,
θέλω να ράψω μερικά ψαράκια, να τα στολίσω και με λίγες χαντρούλες και να τα κρεμάσω με σύρμα σε ένα κλαδί που έχω πάνω από το πάσο της κουζίνας... Μακάρι να τα καταφέρω... Ο,τι ρούχο ήταν για πέταμα φέτος, δεν το πέταξα... το έκανα κομματάκια και κράτησα τα υφάσματα, να τα αξιοποιήσω...Κι ας γίνομαι περίγελως στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, χα,χα...
Και μένα μου λείψατε...
Γι αυτό και γύρισα...
Φιλιά πολλά πολλά θαλασσινά!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αααα...ωραία ιδέα και έχοντας εμπιστοσύνη στο γούστο σου, είμαι σίγουρη εκ των προτέρων για το αποτέλεσμα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

anima είπε...

Μια αγκαλιά να σου αφήσω

Και πολλά πολλά φιλιά

Και ξέρεις...

Και που ΄σαι όμορφή μου...

Μην κοκκινίζεις!!!!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γλαρένια μου,
αν τα καταφέρω, θα βγάλω φωτογραφία :) Σ' αυτό το κλαδί κρεμώ διάφορα πραγματάκια ανάλογα με τις εποχές...
Μακάρι να βγει καλό, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Φιλιά και πάλι!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

animaki μου,

ναι, ναι, αγκαλιά,
και δε θα κοκκινίσω.
Το υπόσχομαι.
Θα τα πούμε πολύ σύντομα.
Φιλί!

αντωνης είπε...

Μολις διαβασα το κειμενο, δεν εχω να σχολιασω πολλα. Απλα να πω οτι τετοια κειμενα σου με εκαναν να θελω να σε διαβαζω ΠΑΝΤΑ.

Και κατι ακομα. Εγραψες:
"Οι αληθινοί φίλοι ξέρουν να αφήνουν χώρο και να σέβονται …Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που με αναζητήσατε αυτό το διάστημα χωρίς να ζητήσετε την παραμικρή εξήγηση για την απουσία μου. Με συγκινήσατε πραγματικά".

Εχεις κανει ενα μικρο λαθακι. Η λεξη αληθινοι δεν χρειαζοταν κατα τη γνωμη μου. Γιατι οι φιλοι ειναι μονο αληθινοι, οι υπολοιποι απλα δεν ειναι φιλοι.

Και μια απογευματινη αγκαλια απο ενα φιλο!!!

υγ. Μου ελειψε το μπλογκακι σου, αλλά πανω απ' ολα σημασια εχει να εισαι εσυ καλα. Και νιωθω οτι εισαι.

:)

eirini είπε...

Αντε βρε φιλενάδα... μας έλειψες!!! Πολύ όμως, πάρα πολύ...
Εγώ χαίρομαι που είσαι καλά και θα είσαι... είμαι σίγουρη! Όμως πρόσεχε, αν είναι να ξαναλείψεις τόσο καιρό από εδώ δεν θα σου ξαναφέρω χάντρες, τ'ακούς;;;; χαχα!!! Το παν είναι να νιώθεις όμορφα με ότι κι αν ασχολείσαι! Τον ήθελες αυτό τον χρόνο φιλενάδα, για τον εαυτό σου, για την οικογένειά σου, για...
Εγώ ένα πράγμα θα σου πω, η δική σου χαρά είναι και δική μου, και ξέρεις ότο το εννοώ! θέλω να είσαι χαρούμενη και ξέρω ότι είσαι τώρα.

Είπα κι εγώ... την τσαντούλα που μου άρεσε δεν θα την βγάλει;;;; Ευτυχώς την είδα και ησύχασα! Όλα σου πολύ όμορφα και καλαίσθητα!
Πονηρούλα... στο τηλ δεν είπες τίποτα ότι μας ανέφερες στην ανάρτηση! Εμείς σ'ευχαριστούμε!
Σ'αγαπώ πολύ!

Φιλιάαααααααααααααα!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μακάρι όλες οι σιωπές μας να είναι τόσο δημιουργικές όσο η δική σου!Μία ακόμη αληθινή εξομολόγηση σ όλους εμάς που απλά σε περιμέναμε...Φιλάκια

Alkmini είπε...

Asta la vista
Asta na pane χιχιχι

Τωρα ή ειναι ομορφες ολες οι δημιουργιες σου, ή εγω σ αγαπω τοσο πολυ που τις βλεπω ολες μα ολες ομορφες.
΄Η εχουμε το ιδιο γουτστο ;)

Ομπρελιτσα μας
οπως και να τα βλεπεις τα φυλαρακια
εμεις σ αγαπαμε. Αυτο βαλτο καλα στο μυαλουδακι σου. Νταξει?
Διπλα τα βηματακια μου κανανε τον Τσικο στα τρια του χρονια. Δεν ξερω πως, αλλα αυτο φανταστηκα.
φιλια φιλια φιλια πολλα και μια μεγαλη αγκαλια.

LIA είπε...

Καλώς τη γλυκιά Κόκκινη ομπρελίτσα μας! Σκόρπισες πάλι ομορφιά, σ’ εμάς τους φίλους σου, που σ’ αγαπάμε πολύ και, που σε περιμέναμε και τώρα σε καμαρώνουμε. Όλοι μας, νιώθουμε την ανάγκη μερικές φορές, να "κρυφτούμε" και να σωπάσουμε, να ονειρευτούμε, να μετρήσουμε, να λογαριάσουμε…Και, όποιος δεν έμαθε ν’ ακούει τη σιωπή και να την ερμηνεύει, δεν είναι ακόμα έτοιμος για ταξίδια… Έχουμε υποτιμήσει την αξία της σιωπής. Η σιωπή, είναι ευλογία του μυαλού, της καρδιάς, της σκέψης, του ονείρου, της χαράς και περισσότερο της λύπης, λέω εγώ. Κι όμως πόσο μας χρειάζεται, πόσο μας αναζωογονεί! Και ύστερα, σοφότεροι και ξεκούραστοι, γίνεται η σκέψη ορμητήριο και ξεκινάμε… Και όταν στο ξεκίνημα βλέπουμε το γλυκό καλωσόρισμα, από αυτούς που μας αγαπάνε τόσο, τι ομορφιά, τι ζεστασιά, τι χαρά που μας πλημμυρίζει!!! Νιώθουμε, ότι έχουμε φίλους, που μας αγαπάνε πολύ. ΤΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!
Όμορφα τα λόγια σου, όμορφες και οι κατασκευές σου, Ομπρελίτσα μου.
Σ’ αγαπώ πολύ και σου στέλνω πολλά φιλάκια.

Artanis είπε...

Πανέμορφα όλα, τα λάτρεψα, δεν ξέρω ποιά να πρωτοδιαλέξω...
Μπράβο!!!!
Καλά να περνάς και συνέχισε, είναι υπέροχα...

Dee Dee είπε...

Σημερα εκανα μεγενθυνση στις φωτογραφιες σου και προσεχα λεπτομεριες.

Μου αρεσε πολυ αυτο που εκανε το μαρακι. Αριστερα στο κολιεδακι της που εχει σαν μια θηλια με εναλλαξ χαντρουλες. Θα της κλεψω την ιδεα να της πεις :):)

Καλημερααα!!!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

κάθε φορά που θα έρθω στην φιλόξενη γωνιά σου.. αισθάνομαι μία ζεστασιά, μία αγάπη να πλυμμηίζει τον χώρο και ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη μου...

έτσι και σήμερα.. απείχες.. απέχω.. σε σκέφτομαι!!! μου λείπεις, να το θυμάσαι αυτό φιλεναδίτσα μου......

ΥΓ: μου άρεσαν όλα...............

anima είπε...

Όμορφή μου,

έλα να πάρεις το βραβείο σου

Φιλιάααααααααααααα

Roadartist είπε...

Καλημέρα!!!

Χάθηκα το ξέρω..να με συγχωρείς.. αλλά και εγώ είμαι σε φάση..αφασίας.. Πέρασα πολύ πιεστική περίοδο..τώρα κάπως συνέρχομαι.. αλλά η "δουλειά-δουλειά"!!!

Σε φιλώ, να προσέχεις!!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φίλε Αντώνιους,
με κάνεις και κοκκινίζω...
Και επιστρέφω στις κουβέντες σου.
Και ρωτώ: κάθε φιλία δε χρειάζεται τον χρόνο και το χώρο της για να μείνει λαμπερή και απαστράπτουσα ολομόναχη, χωρίς συνοδευτικό επίθετο; Αυτό εννοούσα. Πάντως το ξέρεις ότι συμπεριλαμβάνεσαι στους σκέτους φίλους, χωρίς επίθετα, και το σπουδαιότερο είναι ότι αυτό συνέβη αβίαστα, καθώς αφήσαμε το χρόνο να κυλήσει, τι λες;
Τη δική μου αγκαλιά σου στέλνω!
Φιλιά στον μικρούλη και στην Π.
(Για πότε το πρώτο του μπανάκι;)

Καλά το νιώθεις.
Είμαι μες στην καλή χαρά. Δόξα σοι. Θα ήμουν αχάριστη αν παραπονιόμουν για κάτι...
Φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ρηνιώ μου,

αφού με ξέρεις ότι είμαι επιρρεπής στην "ανισορροπία" όταν παθιάζομαι...
Κι εμένα μου έλειψε αυτή μας η γωνιά η ηλεκτρονική, που αφήνουμε ελεύθερες τις κουβέντες μας να αλητέψουν κάπου κάπου... Το χρειάζονται κι αυτές!
Ευτυχώς που τα λέμε συχνά -αφού μ' ανέχεσαι ακόμη....:)!!!!!!!!!-και ναι, βρε χαζό, ξέρω ότι εννοείς ακόμη και το κόμμα, αυτό μ' αρέσει σ' εσένα, που δεν έχεις σκιές, είσαι ένας ολόλαμπρος ήλιος!
Σ' ευχαριστώ φιλενάδα!
Φιλί μεγάλο!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανώνυμε, που
δεν είσαι ανώνυμος (έτσι ήμουν κι εγώ πριν πιστοποιηθώ ως κόκκινη ομπρέλα)
Φ. μου, αγαπημένη,
έχεις πάντα τον τρόπο σου να με συγκινείς,
κι αν περίμενες,
ξέρεις,
σε περιμένω κι εγώ εδώ και αρκετό καιρό,
και θα περιμένω,
όσο χρειαστεί,
για να έρθω στη δική σου, ολόδική σου γωνιά, που είμαι σίγουρη ότι θα μυρίζει λεβάντα και ξεχωριστό χαρμάνι ελληνικού καφέ!
Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ που περνάς και αφήνεις το γιασεμάκι σου στην πόρτα μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλικάκι,
σις μου,

σήμερα το πρωί προσπαθούσα να αποστηθίσω όλα τα επιρρήματα, και δος του τα πέρα δώθε ομιλώντας στο άδειο σπίτι... μέχρι και σε ρόλο μπήκα, έψαχνα λέει διαμέρισμα, ξέρεις που τώρα, να μην τα λέμε απο δω...
Hasta pronto είπα και τα έκλεισα, αύριο το πρωί πάλι, γιατί το απόγευμα έχει επαναληπτικό τεστ, los numeros, κυκλοφορεί και τραγουδάκι στο u-tube, για να τα μαθαίνεις καλύτερα, λέει, χα,χα,χα!!!!!!
Λοιπόν, και μ' αγαπάς,
αλλά αφού το έχουμε τσεκάρει, έχουμε το ίδιο γούστο... Και κάθε φορά που "στρίβω" τα χαρτάκια -μη παρεξηγηθώ- από τα περιοδικά, όλο και μου έρχεσαι στο νου, αλήθεια, κουβαδάκια γέμισα, βοήθησε και το δρομάκι, εννοείται...
Και νταξει.
Χαίρομαι που μ' αγαπάτε και από την καλή και από την ανάποδη.
Χα, χα, τώρα που το λες, ναι, θα μπορούσε να είναι ένας τσίκο, ή μάλλον ο τσίκο μας σε μελλοντική έκδοση.Μου το φερες πάλι το διαμαντάκι στο μάτι, τι θα κάνω με σένα τρυφερουδι μου;
Πάτα επάνω να δεις. Είναι ένας τσίκο και μια τσικίτα που έχουν μεγαλώσει και είναι ζευγαράκι, παρέχα, σήμερα το έμαθα...
Φιλιά πολλά αστέρι μου,
nos vemos!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Λία μου,
με αφοπλίζεις κάθε φορά που έρχεσαι με τις γεμάτες αγάπη και ανθρωπιά κουβέντες σου...
Μου στέλνεις κύματα θετικής σκέψης και ενέργειας και γω παίρνω το κουταλάκι και αργά αργά απολαμβάνω το γλυκάκι να μη τελειώσει!
Διαβάζω ξανά και ξανά αυτά που μου γράφεις.
Και ναι, η επιστροφή είναι πολύ όμορφη όταν σε περιμένουν ανοιχτές αγκαλιές...
Σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου.
Είσαι πάντα εκεί ουσιαστικά.
Σ' ευχαριστώ.
Σου στέλνω την δική μου αγάπη και εύχομαι να είσαι καλά!
Φιλιά πολλά πολλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Artanis μου,

έχω καιρό να βγω βόλτα, όμως σα να έχω την αίσθηση ότι κι εσύ έλειπες, έτσι δεν είναι;
Θα έρθω από "κοντά" να τα πουμε και από το σπίτι σου.
Είναι από τα πιο απλά και τα "κατά συνθήκην" αυτά που έφτιαξα, όμως αν εσύ, μου γράφεις ότι σου άρεσαν, σίγουρα είναι μεγάλη και ξεχωριστή τιμή, γιατί είναι τόσο, μα τόσο παιδικά μπροστά στα δικά σου δημιουργήματα... Χίλια ευχαριστώ!Να ξερες πόσο θα ήθελα να προχωρήσω, να μάθω τεχνικές... μόνο να ξερες...
Σ' ευχαριστώ για την ενθάρρυνση.
Σ' ευχαριστώ που περασες.
Φιλιά πολλά και από μένα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μου,

το Μαράκι, αν ασχοληθεί, βλέπω ότι πιάνουν τα χεράκια της και κάνει όμορφα πραγματάκια. Όπως και βγάζει όμορφες φωτογραφίες. Όμως την έχει κερδίσει η γειτονιά και η καλοκαιρινή παρέα. Και να σου πω, κρυφοχαίρομαι εγώ, γιατί το είχα καημό ότι το παιδί μου δε θα έχει αναμνήσεις γειτονιάς. Φέτος μια που μεγάλωσε, μια που στα σκαλάκια μαζεύτηκαν και άλλα παιδιά, και δεν έχει αυτοκίνητα και τη βλέπω ότι έχει "αλητέψει". Μου ζήτησαν να τους αγοράσω και λάστιχο και άρχισαν και ανταλλαγές μίκι μάους, χα,χα...
Και να σου πω, δε βλέπω -στο θέμα παιχνίδι στη γειτονιά- μεγάλες διαφορές με τα δικά μας χρόνια. Κι ας μου ζήτησε nintedo σήμερα...

Είδες, αυτό ξέχασα να στο πω στο τηλέφωνο. Αφου σου είπα, ένα ένα θα τα θυμάμαι...
Φιλιά κοριτσάρα μου.
Σε σκέφτομαι!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ζαχαρούλα μου,

θέλω μόνο να γελάς, καλό μου.
Κι αν αυτό χρειάζεται αποχές ως βάση, να το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Πρώτα να γελάς και μετά όλα τα άλλα. Ολα για μας είναι. Και όλα κάπου καλύτερα μας οδηγούν αν τα "μεταφράζουμε" χωρίς βιασύνες.
Και μένα μου έλειψες και αναρωτιέμαι, θα συντονιστούμε ποτέ; Ε, μα πια...
Φιλιά πολλά πολλά μέχρι να τα πούμε τηλεφωνικώς και να γελάς κοριτσάκι όμορφο! Σ' ευχαριστώ που ήρθες.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανιμάκι μου,

ε, τώρα... με έστειλες κανονικά!
Και σιγά που δε θα κοκκίνιζα...
αφού με ξέρεις, το ξέρεις ότι...
Χίλια ευχαριστώ.
Για τη θέση που μου φύλαξες.
Δεν έχω λόγια.
Παλιόπαιδο...
Φιλί.
Να προσέχεις.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Roadartist μου,

χιλιοαγαπημένη μου,

τώρα ποιος πρέπει να πει συγγνώμη, μου λες;
Αφου ξέρω πως είσαι. Και δεν υπάρχει η απειροελάχιστη πιθανότητα να σε παρεξηγήσω. Τα ίδια σκεφτόμουν κι εγώ. Μήπως...
Πόσο, μα πόσο μου έχουν λείψει οι κουβέντες μας. Όμως προέχει να είμαστε καλά. Κι όταν είμαστε εδώ να είμαστε εδώ, ε; Είμαι κατά της διεκπεραίωσης..., το ξέρεις!
Φιλιά πολλά πολλά. Και θα τα πούμε, εδώ είμαστε!
Να μου προσέχεις.
Και να σου χαρίσεις τις πιο ξεχωριστές διακοπές φέτος.