Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Απλά, τίμια και ειλικρινά...


Μένουμε 11 χρόνια πια σ’ αυτή τη γειτονιά.
Κάθε φορά που βγαίνουμε από το σπίτι σταθερή η διαδρομή μας, ίδιοι οι άνθρωποι που συναντούμε και μοιραζόμαστε την καλημέρα μας. Και ο χρόνος κυλά. Σαν το νερό. Κι εμείς μέσα στα δίχτυα της καθημερινότητάς μας δεν παρατηρούμε πάντα τις αλλαγές. Κι όμως, ο χρόνος ο πραγματικός έχει διαβεί τη γεωγραφία μας. Κι ο χρόνος ο αληθινός είναι, όπως λέει ο Σαββόπουλος, ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός… Τα παιδιά, που μεγαλώνουν. Και κάποτε, μια μικρή, μια τόση δα μικρή αφορμούλα σου δανείζει τη ματιά της και το καταλαβαίνεις. Πως μεγάλωσαν, μεγαλώνουν, ανοίγουν τα φτεράκια τους και δοκιμάζουν το πέταγμά τους.
Εκεί, σε μια γωνιά της καθημερινής μας διαδρομής, πλάι στο περίπτερο, στέκεται ένα ανθοπωλείο. Εκεί η πρώτη στάση μας κάθε φορά. Και να τα ταχταρίσματα στο καροτσάκι όταν η μικρή μου ήταν μωράκι ακόμη. Και μετά οι πρώτες ερωτήσεις, όταν στάθηκε στα ποδαράκια της: «πώς σε λένε;». Και τα καμαρώματα αργότερα «ολόκληρη κοπέλα έγινες» . Ετσι, με κάποιους ανθρώπους ανταλλάσσεις καθημερινές καλημέρες κι ένα ζεστό χαμόγελο, χειμώνα καλοκαίρι. Πιο συχνά και από τους φίλους σου, τους συναντάς κάθε μέρα, στο ίδιο σημείο, κι ας περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια. Το χαμόγελο δεν γνωρίζει από λεπτοδείκτες…




Ετσι και χθες καθώς περνούσαμε το βραδάκι επιστρέφοντας στο σπίτι συναντήσαμε τον ανθοπώλη μας έξω από το μαγαζάκι του, να φιλοτεχνεί με περισσό μεράκι μια καρδιά λουλουδένια που προοριζόταν για ένα γάμο. «Άντε, να δεις τι θα φτιάξω στο δικό σου γάμο» ήταν η φιλοφρόνηση του προς τη μικρή μου. «Και για πες μου, αύριο που είναι η γιορτή της μητέρας, τι δώρο θα κάνεις στη μανούλα;» τη ρώτησε με τη βεβαιότητα του πρωταγωνιστή της ημέρας. Μια από τις χρυσές ημέρες θα είναι η αυριανή για το μικρό του μαγαζάκι. Κλίση κατακόρυφη του κεφαλιού της μικρής προς τη γη. Δυο φύτρες από τα μαλλάκια της μόνο επαναστάτησαν σ’ αυτήν την ξαφνική έκρηξη ντροπής. «Έλα, έλα να μου πεις στο αυτάκι, δε θ’ ακούσει η μαμά». Το βλέμμα εξακολουθούσε πρωταγωνιστικό. Η μικρή δειλά δειλά πλησίασε και κάτι του ψέλλισε στο αυτί. Το πρόσωπό του συσπάστηκε από την έκπληξη και αυτό δε μου φάνηκε καθόλου καλό σημάδι. «Δέντρο θα μου χαρίσει αύριο η μικρή;»αναρωτήθηκα με τη σειρά μου και με τη βεβαιότητα των τόσων χρόνων επανάληψης του εθιμοτυπικού. Οι ανθοδέσμες του γείτονα με ξυπνούν με το φίνο άρωμά τους τα τελευταία χρόνια τέτοια μέρα.
«Συγχαρητήρια!» μου αντέτεινε ο γείτονας, αφήνοντάς με στη σαστιμάρα των τελευταίων δευτερολέπτων. «Αυτό θα πει ειλικρίνεια και τιμιότητα….Πάντως…λουλούδια δε θα σου φέρει αύριο!».



Και σκέφτομαι. Τι καλύτερο δώρο να μου φέρει , φίλε μου, από αυτό που μόλις ξεστόμισες; Τι πιο όμορφο από το να ξέρεις ότι το παιδί σου έχει το θάρρος της γνώμης του και είναι ειλικρινές;
Βέβαια, στο δρόμο δεν άντεξε το μικρόβιο της αμφιβολίας να με απαλλάξει από την παρουσία του. «Μήπως θα περάσει καλύτερα στη ζωή της αν είναι και λίγο διπλωμάτισσα, αν δεν είναι βίαια και αφοπλιστικά ειλικρινής;»… Πφφφ… χαζομάρες. Για το μόνο που άρχισα να σιγουρεύομαι είναι ότι στο μέλλον το επάγγελμα που θα ακολουθήσει δε θα είναι σχετικό με τις δημόσιες σχέσεις ...




Και είμαι σίγουρη και για κάτι ακόμη. Ότι όσο κι αν πολλοί είναι εκείνοι που αντιτίθεται σ’ αυτές τις παγκόσμιες ημέρες, στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, στη γιορτή της γυναίκας κτλ, κτλ, σχεδόν κανένας δεν παραλείπει να ευχηθεί τέτοια μέρα στη μάνα του. Με το δικό του τρόπο. Με ένα αγριολούλουδο, με μια αγκαλιά, με μια εκκρεμότητα που μετατρέπει σε γεγονός, με ένα βλέμμα και μόνο. Γιατί μπορεί να είμαστε όλοι διαφορετικοί, μα γινόμαστε όλοι τόσο ίδιοι στο άκουσμα αυτής της τόσο μικρής μεγάλης λέξης: ΜΑΝΑ.
Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου. Σ’ αυτές που γέννησαν, σ’ αυτές που μεγάλωσαν,σ’ εκείνες που στάθηκαν. Τα γονίδια εδώ δεν έχουν τον πρώτο λόγο.


Χρόνια πολλά μάνα μου, Καρπώ μου και Δωτώ μου! Τα συναισθήματα σκλαβώνουν τις λέξεις στο λαιμό… Το ευχαριστώ μου θα έρθει απλώς απόψε να σταθεί στο αιωνόβιο το φυλλαράκι σου που τρέχει σε εκείνο το ποτάμι χρόνια τώρα και μου φέρνει μυρωδιές του κόσμου. Εκεί, με κομμένη ανάσα θα σταθώ, κανείς να μη μου κλέψει ούτε νότα απ’ το τραγούδι σου… Όσο διαρκεί η πορεία. Η δική σου, η δική μου, της κόρης και της κόρης της και εκεινής της κόρης….




Περσινά μου ψιθυρίσματα: χρωματισμός 10ης Μάη 2008, για τη γιορτή της μητέρας.

30 σχόλια:

Talisker είπε...

Εγω ειμαι απο αυτους που με γιορτες τυπου ερωτευμενων γυναικας κλπ βγαζω φλυκταινες..

αλλα της μητερας ειναι διαφορετικη
μοιαζει με κεινα τα εθιμα ου σχολειου που ειχαν μια ιεροτητα και μι α ιεροτελεστια

ειναι νομιαζω η μονη που τηρω και ευχομαι να τηρω για χρονια

οσο για το πως περναει ο καιρος για μας τις μητερες
ενα θα σου πω μια που μαλλον οι δικοι μου ειναι μεγαλυτεροι

Πριν κοιμηθει ο μεγαλος μου καθε νυχτα του φιλουσα τα ποδαρακια

δεν καταλαβα ποτε περασε ο καιρος
ειλικρινα

μια νυχτα πηγα να κανω το ιδιο
και ηταν γεματα τριχες..

επαθα σοκ
δεν θα το ξεχασω ποτε
και φυσικα δεν το ξανακανα ποτε

καιρος ειναι να πει και κανενα
"ασε με ρε μανα "

και να μεινω στον τοπο!!


ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ απλα , τιμια και ειλικρινα!

να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου και μακαρι να σου μοιασουν:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ γλυκιά ΜΑΝΝΟΥΛΑ.
Να μου φιλήσεις τα τρυφερά της κρινοδάχτυλα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ιφιγένεια είπε...

Χρόνια πολλά γλυκιά μου ομπρελιτσα !! Η μικρή σου είναι ενα σπάνιο πλάσμα , και το ξέρεις ! Να προσέχετε η μια την άλλη :))

Artanis είπε...

Χρόνια μας πολλά, να μας χαίρονται και να τους χαιρόμαστε κι εμείς...
Φιλιά...

✿ margarita είπε...

H πιο όμορφη γιορτή..η πιο γλυκιά η πιο αληθινή..

"Δική μου, ξέχωρη από σας, ζωή
δεν έχω,ξοπίσω σας,
με τη δική σας πάντα συλλογή,
σαν ίσκιος σας, παιδιά μου, τρέχω".

"Οταν θα γίνεις μάνα,θα καταλάβεις" μου έλεγε..και κατάλαβα!

Ξύπνησα πρωί πρωί σήμερα να προλάβω πριν φύγει για την εκκλησία να της κόψω τα πιο όμορφα λουλούδια απο τον κήπο μου..απο τον δικό μου κήπο..της τα εβαλα στην αγκαλιά και δάκρυσε ομπρελίτσα μου..

-Κορίτσι μου..είπε και χαμήλωσε τα μάτια να μη δω τα δάκρυα..

Χρόνια μας πολλά!

Poet είπε...

Και μόνο ο τίτλος τα λέει όλα. «Απλά, τίμια και ειλικρινά», τι περισσότερο χρειάζεται για μια ολόκληρη ζωή;

Μου άρεσε το ανθρώπινο και τρυφερό σου κείμενο. Η μέρα της μητέρας κι όλες οι άλλες γιορτές έχουν νόημα μόνο όταν τις κάνουμε πράξη καθημερινή. Αλλιώς, καταντάνε ένα πρόσχημα, μια σκέτη σύμβαση.

Χαίρομαι που είσαι μια καλή μητέρα. Μια ζωντανή ομπρέλα για τα παιδιά σου έως ότου φτερουγίσουν ελεύθερα για να αναζητήσουν το δικό τους κόκκινο στη ζωή.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Talisker μου,

μα, τα έθιμα από τα παιδικάτα μας είναι τα ίχνη της ανθρωπιάς μας,
μπράβο, μπράβο που τα τηρείς, έτσι θα μάθουν και τα δικά σου παιδιά και τα παιδιά τους και τα παιδιά εκείνων...
Γιατί υπάρχουν κάποια πράγματα στη σφαίρα του ιερού, και χρειάζονται καθαρά χέρια για τη μεταφορά της.
Με συγκίνησε η εικόνα που μοιράστηκες μαζί μου. Και θα σου πω κι εγώ τη δική μου αδυναμία. Είναι 9 χρονών η μικρή μου. Μέχρι πριν 3 χρόνια πήγαινα το βράδυ που κοιμόταν, κι "εκλεβα" την ανασούλα της, τη χάζευα γαλήνια όπως κοιμόταν... Κι όσο κι αν θέλουμε να τα μεγαλώσουμε με τρόπο που να γίνουν ανεξάρτητα, ο απογαλακτισμός πάντοτε κοστίζει για μια μάνα... Και τα χρόνια σφηνωμένα λες σε μια στιγμή. Μα... σα χθες ήταν...

Να τα χαίρεσαι τα παιδιά σου. Μία την έχω τώρα την μικρή μου. Θεού θέλοντος θα της χαρίσουμε κι ένά αδερφάκι...
Δεν ξέρω αν είμαι καλή μάνα κι αν πρέπει να μου μοιάσει. Το σίγουρο είναι ότι προσπαθώ. Λάθη όλοι κάνουμε, μόνο που όταν γινονται δεν τα καταλαβαίνουμε... Κι όταν τα καταλάβουμε, μακάρι να έχουμε καταφέρει να μπορουν τα παιδιά μας να μας μιλούν...

Με έπιασε φλυαρία...
Αλλά να, είναι που με συγκίνησες σήμερα...
Χρόνια μας πολλά!
Εύχομαι και τα δικά σου να σου μοιάσουν!
Φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γλαρένια μου,

βαλθήκατε σήμερα να με συγκινήσετε... Και το χω εύκολο τώρα τελευταία! Θα της τα φιλήσω. Και θα της πω.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!
Φιλί και από μένα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ιφιγενειάκι μου,

ξέρεις τώρα τι παθαίνω με σένα... Με προλαβαίνεις πάντα.Και μου ρχεται να κάνω copy paste τα λογια σου μετά για να σου απαντήσω!
Να τις χαίρεσαι κι εσύ τις κοράκλες σου! Είναι πολύ ξεχωριστά παιδιά (τυχαίο;)!
Το μήνυμα ελήφθη!
Χρόνια πολλά!
Σε φιλώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Artanis μου,

χρόνια μας πολλά...
Δεν είναι περίεργο που μεγαλώνουμε και είναι διπλογιόρτι;

Να είσαι καλά! Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Edelweis - Margarita μου,

αυτό το "όταν θα γίνεις μάνα θα καταλάβεις" που όλοι το ακούσαμε...
Και μετά καταλάβαμε... Το πριν ακατανόητο...
Πόση χαρά της έδωσες...
Δεν ήταν τα λουλούδια.
Ήταν το πρωινό σου ξύπνημα.
Ήταν το νοιάξιμο.
Αυτό απελευθερώνει τα πιο ακριβά αρώματα του κόσμου!

Χρόνια μας και χρόνια τους πολλά, καλή μου!
Τι όμορφο να εχεις τον δικό σου κήπο (με κάθε σημασία)!

Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Poet μου,

κι όμως μερικές φορές αναρωτιέμαι. Επιβιώνει ό,τι αξίζει;
Ευτυχώς κρατά για λίγο. Γιατί το έχω πάρει απόφαση ότι τελικά είναι η διαδρομή που μετράει κι όχι η άφιξη...
Εχω δει ανθρώπους να ζουν συμβατικά...Και το χειρότερο είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν...
Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν είμαι καλή μητέρα. Δεν ξέρω αν υπάρχει ο ορισμός της καλής μάνας. Η ομπρέλα μου όμως είναι ανοιχτή στον ήλιο τον πολύ και τη βροχή. Αν μαθουν να βλέπουν χωρίς να τυφλώνονται και αν μάθουν να επιλέγουν πότε θα βραχούν, νομίζω ότι θα το ταιριάξουν το κόκκινο όμορφα στην παλέτα της ζωής τους!
Σ' ευχαριστώ που πέρασες!
Τα φιλιά μου!

LIA είπε...

Γλυκιά μου, Κόκκινη ομπρελίτσα!

Χάδια γλυκά τα λόγια σου, στη θύελλα και στην απανεμιά, το αχτιδωτό άστρο της ματιάς σου, άσπίδα, γαλήνη, τρυφεράδα, ομορφιά, για την κορούλα σου, και σε λίγο διπλά...
Ψίθυροι ομορφιάς και αγάπης.
Η ομορφιά κι η αγάπη, είναι υφασμένη από γλυκούς ψιθύρους.
Ευωδιαστές να είναι πάντα οι μέρες σας.

Ανοίγω μεγάλη αγκαλιά, τόση που να περάσει πέλαγα, και να σας φτάσει και τις δυό.
Φιλακια!!!

Μαριλένα είπε...

χρόνια πολλά ομπρελίτσα μου!
για τη δική σου μαμά
αλλά και ως μαμά η ίδια

να τη χαίρεσαι
και να σε χαίρονται

και μην ανησυχεις καθόλου: θα βρει η μικρούλα μας το δικό της δρομο
(άσε που τελικά μπορει να γινει και διπλωματης και να μας καταπληξει :)))

τα φιλιά
και τις ευχες μου
σ' όλη την οικογένεια!

:)))

Margo είπε...

Ήθελα να σου πω πολλά, όταν διάβασα όμως το σχόλιο της edelweiss δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα.. πραγματικά πριν δεν ήξερα.. πριν δε θα καταλάβαινα στ' αλήθεια τα λόγια σου και λυπάμαι που ελάχιστοι άντρες καταλαβαίνουν τη σημασία της ημέρας.. της μητέρας.
Να σαι καλά ομπρελίτσα μου και να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου!
Σε φιλώ

Unknown είπε...

χρόνια όμορφα και γλυκά. σαν τα χαμόγελα των παιδιών όταν μας κοιτούν...

:)

φιλιά βρόχινα...

dromaki είπε...

Πάντα με συγκινείς με όσα γράφεις.
Με κάνεις να νοιώθω και περήφανη.
Χρόνια πολλή κατακόκκινη ομπρελίτσα μου έστω και καθυστερημένα.
Σε φιλώ με πολλή αγάπη και τρυφερότητα μικρό μου:))

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

"Χρόνια πολλά μάνα μου, Καρπώ μου και Δωτώ μου!"

αυτό σου το έκλεψα χθες... και για την δική μου μανούλα.
Τρυφερούδι που είσαι!

ΚΙΤΡΙΝΟ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ είπε...

Ομπρελίτσα .... τα παιδια ειναι λιγάκι εικόνες μας...σπάνια μητέρα-σπάνια κορούλα!!!!!Φιλάκια και χρόνια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Αν κοιτάξεις ένα παιδί μέσα στα μάτια, εκεί θα δεις την χαρά ή τον πόνο που πήρε από την μάνα του. Δεν υπάρχει ιερότερος δεσμός μέχρι την τελευταία μας πνοή.

Σε φιλώ και ευχές αφήνω για να μπορούμε να λέμε και να δείχνουμε την αγάπη μας όσο εχουμε την ευκαιρία. Γιατί ο χρόνος μας προσπερνά και χανόμαστε μαζί του

Maria Tzirita είπε...

Να σε χαίρονται κι εσύ να χαίρεσαι τη μανούλα σου! Με άφησες όμως με την απορία: τι σου χάρισε η κόρη σου τελικά;...
Σε φιλώ γλυκά Ομπρελίτσα μου!

Δημιουργία είπε...

Τι πιο καλο απο το να εχει το θαρρος της γνωμης της.Να το χαιρεσαι το μικρο σου λουλουδακι και να το καμαρωνεις.

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέραααααααααααααααααααααααααααααα.......................

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=_rTMhbAonbQ

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μια αγκαλίτσα απο μια β! μανούλα χρυσή μου Ομπρελίτσα , εύχομαι να μπορέσω να σε δω τη Πέμπτη.

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Γειά σου Ομπρελίτσα , με την μικρή σου Εφευρία την φανταστική λιλιπούτεια φωτογράφο !!
Πότε θα γράψεις ένα βιβλίο με τις μίνι γλυκές , όμορφες ιστοριούλες , που ξεχυλίζουν συναίσθημα και που τόσο καλά γράφεις????
Να σαι καλά , σαμιώτικους λίγο αργοπορημένους χαιρετισμούς

Αλεξάνδρα είπε...

Δεν με ενοχλεί καμιά γιορτή.

Εύχομαι μάλιστα κάθε μέρα να είναι γιορτή.

Να την χαίρεσαι την κορούλα σου κι εκείνη εσένα.

Τα παιδιά μας είναι οι θησαυροί μας. Και το μεγάλωμά τους ένα ταξίδι.

Μια αγκαλιά είναι αρκετή για να σου χαρίσει τον παράδεισο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Σου έχω ένα δωράκι!

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημερούδιαααααααααααα...........

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φίλοι μου, σας ευχαριστώ όλους πολύ για το περασμά σας από δω όλον αυτόν τον καιρό. Θα επανέλθω στα σχόλια σας με την πρώτη ευκαιρία! Καλημέρα σε όλους!