Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Συναντιόμαστε....


Παύλος Παυλίδης, Δεν είμαι απ'εδώ.

Πάει πολύς καιρός που έχω αφήσει πίσω μια αγαπημένη πόλη όπου σκόρπισα στους δρόμους της τα πέταλα από τις μαργαρίτες των ονείρων μου. Τότε που προσπαθούσα να μάθω για το καθένα απ’ αυτά αν μ’ αγαπά ή δε μ’ αγαπά…
Κλεισμένη καλά στο σεντούκι μαζί με τις μνήμες ήταν φυλαγμένη, εκεί που απιθώνει κανείς τα ακριβά και τα πολύτιμά του.
Πριν λίγους μήνες, τότε που ακόμη προσπαθούσα να καταλάβω πώς λειτουργεί ένα μπλογκ, μια παρουσία δροσερή ήρθε να μου αφήσει μια κουβέντα τρυφερή. Πρώτη κίνηση, να δω το προφίλ της. Πάτρα έγραφε στον «τόπο» και τότε ήταν που άνοιξα την παλάμη μου και είδα το κλειδί. Με κινήσεις αδημονίας άνοιξα το σεντούκι, και ξεχύθηκαν οι αναμνήσεις. Πυροτεχνήματα στον ουρανό, έμεινα να χαζεύω την ορμή και τα σχήματά τους, ομπρέλες που άνοιγαν και σκέπαζαν με φως τον ουρανό μου.



Και όταν άρχισα να γνωρίζω τον άνθρωπο πίσω από την εικόνα, μία μία να αποκωδικοποιώ τις λέξεις του, τότε όλα ξαναπήραν τη σωστή τους θέση, οι αναμνήσεις μπήκαν και πάλι στο σεντούκι, και η Πάτρα συνέχισε να παραμένει μια αγαπημένη πόλη. Πίσω από την εικόνα ήταν η Ιφιγένεια. Πίσω από τις λέξεις ένας υπέροχος, τρυφερός, δίκαιος και ζεστός άνθρωπος. Και δίπλα ακριβώς, εκεί που συνηθίζουμε οι μπλόγκερς να παρουσιάζουμε τους αγαπημένους η Ζαχαρούλα, η αδερφή της, δροσιστικό κοκτέιλ, με βασικά υλικά τον αυθορμητισμό, την αισιοδοξία, την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, και άλλα πολλά κρυμμένα που τα ανακαλύπτω ένα ένα στην περιπλάνηση των γεύσεων ψυχής.
Αργά αλλά σταθερά άρχισε να χτίζεται μια σχέση. Σχέση γνωριμίας, σχέση εκτίμησης, σχέση σεβασμού, σχέση φιλίας, ανέβαινε ένα ένα τα σκαλοπάτια, κάθε σκαλοπάτι και μια ακόμη γενική. Όχι κτητική. Της ιδιότητας που λένε οι φιλόλογοι.
Και όσο φαινόταν η προοπτική της κλίμακας, τόσο γνωρίζαμε η μία την άλλη. Από τα μικρά. Από τα καθημερινά. Τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα. Τα δύσκολα και τα εορταστικά. Σε όλα παρέα, έστω ηλεκτρονικά. Πολλές φορές διαβάζω : πώς είναι δυνατόν να αισθάνεσαι ότι γνωρίζεις έναν άνθρωπο χωρίς να τον έχεις δει ποτέ; Πώς είναι δυνατόν να τον αισθάνεσαι κοντά σου; Μα, εμένα η ερώτηση μου φαίνεται ρητορική. Γιατί εδώ μέσα ακουμπάμε τις ψυχές μας, τόσο δίπλα δίπλα, που εκείνες μερικές φορές γίνονται διάφανες. Από τις μικρές μικρές λεπτομερειες γνωριζόμαστε, και εγώ πάντα επιμένω: εξ όνυχος τον λέοντα!



Και ο όνυξ αυτή τη φορά ήταν η απόφαση της Ζαχαρούλας να κάνει 800 χιλιόμετρα για να έρθει να ειδωθούμε από κοντά. Γιατί τι πιο ανθρώπινο από την ανάγκη για την διαπροσωπική επαφή; Τι πιο αληθινό από τις ματιές που ανταλλάσονται; Γιατί ακόμη κι αν οι λέξεις καμουφλάρουν σύμφωνα με τους επικριτές μας, τα μάτια δεν μπορούν ποτέ να πουν ποτέ ψέμματα. Ειδικά αν έχεις εξασκηθεί στην ανάγνωση….
Δε μας διέψευσαν οι ματιές που ανταλλάξαμε. Αντιθέτως. Στερέωσαν ακόμη πιο γερά τα θεμέλια μιας νεογέννητης φιλίας.


Δυο νέα παιδιά, η «Ζαχαρούλα» και ο Κώστας ταξίδεψαν τόσα χιλιόμετρα μόνο και μόνο για αυτό. Όταν βρεθήκαμε, υπήρχε η αίσθηση ότι γνωριζόμασταν από παλιά. Διάχυτος ο ενθουσιασμός, φίλοι που αντάμωναν από καιρό, δεν υπήρχαν άγνωστοι πουθενά…, ούτε καν σε συννεφάκι σκέψης. Τα χέρια σφράγισαν, ο χρόνος φόρεσε τα καλά του, το κλικ της φωτογραφικής μηχανής τον αποτύπωσε με αυτή του τη διάθεση και εμείς χορεύαμε μέσα στην πανηγυρική παρένθεσή μας!
Συναντιόμαστε, λοιπόν, δεν είμαστε τυπογραφικοί χαρακτήρες, δεν είμαστε φιγούρες ηλεκτρονικές, είμαστε ανθρώποι που σε άλλη περίπτωση ίσως και να μη μας έφερναν κοντά τα σταυροδρόμια της ζωής, ίσως και να μην βρισκόμασταν ποτέ.


Κρατώ τις όμορφες στιγμές, κρατώ τα ειλικρινή χαμόγελα και την απλότητα των δυο μου φίλων, του Κώστα και της Χαράς και θυμώνω με τον εαυτό μου, για τις φορές εκείνες που βρίσκω ή μάλλον επινοώ εμπόδια στις αποφάσεις μου να τολμήσω να ταξιδέψω μακριά για να βρεθώ με ανθρώπους αγαπημένους. Γιατί τελικά τίποτα δεν είναι ανέφικτο αν πραγματικά το επιθυμείς, αν οριοθετήσεις σωστά τις προτεραιότητές σου και δεν είσαι αγκυλωμένος σε ένα ασφυκτικό πρόγραμμα που σου έχουν μάθει να υπηρετείς!
Χαρά, Κώστα, σας ευχαριστώ για τη ζεστή σας παρουσία! Χάρηκα πραγματικά που ήρθατε στα μέρη μας!

47 σχόλια:

faraona είπε...

Ε και βεβαια ...αφου πινουμε μεταμεσονυχτια κρασια ιντερνετικως θα αφησω πρωτη σχόλιο.
Ειναι ολοφανερη η γευση που αφησε η Ζαχαρουλα σ αυτη την συναντηση σας κοκκινη ομπρελα μου.
Γευση καλου κρασιου -μια που λεγαμε για το κρασι-και κεινο το φινο αρωμα του ανθρωπου που εχει μονο θετικη ενεργεια.Που αφηνει στον ουρανισκο της μνημης μια γλυκα που σε κανει να θελεις να επαναλαβεις την επαφη.
Ειμαι σιγουρη πως ναι αυτη η επαφη θα διαρκει για πολλα πολλα χρονια.
Σας το ευχομαι.

Καλο ξημερωμα

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φαραόνα μου,
ωραίες δεν είναι και οι ιντερνετικές οινοποσίες;
Άσε που μου είχε λείψει τόσο καιρό! Τζάμπα κοιμήθηκα δυο ώρες το μεσημέρι σήμερα;
Όπως το λες, το φίνο άρωμα του ανθρώπου που έχει μόνο θετική ενέργεια!Αυτή είναι η ζαχαρούλα.
Πραγματικά περάσαμε υπέροχα!
Ωραίο το προσούτο;
Αχ, και να ξερες τι μου κανες την λαίμαργη, και είναι κλειστά και όλα τέτοια ώρα...
Καλό ξημέρωμα, τα φιλιά μου!

αντωνης είπε...

Άλλη μια υπεροχη αναρτηση που αφορα τις συναντησεις και τις γνωριμιες σας που εγιναν αυτες τις μερες.

Το μονο που δεν ηξερα και το εμαθα σημερα ειναι οτι η Ζαχαρουλα εχει και μια αδελφη που ειναι στην blog-ο-παρεα.

Αντε βρε ομπρελιτσα, να πατε και σεις στην Πατρα να περασετε το ιδιο ομορφα.
Και επειδη πριν την Πατρα ειναι τα δικα μας τα μερη, περαστε και απο δω
χαχαχαχα, ειδες τι ωραια που το εφερε η κουβεντα;

Καλο Σαββατοκυριακο!!!

Ανώνυμος είπε...

oμορφα πολυ πολυ ομορφα τα περιεγραψες..αφηνεις μια γλυκια αισθηση στον αναγνωστη!!
ομορφες στιγμες μοναδικες!!σας χαιρομαι αληθεια

Maria Tzirita είπε...

Πόσα διάβασα γι αυτή τη συνάντηση κι αναπόφευκτα ζηλεύω και σκέφτομαι πως πρέπει να το κάνω κι εγώ το συντομότερο! Κάτι άκουσα ότι είσαι αρρωστούλα φιλενάδα μου; Εύχομαι να είναι περαστικά και να έχεις έναν πολύ καλό μήνα! Χίλια φιλιά!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πράγματι και οι δύο ήταν υπέροχα παιδιά , θα χαρώ να τους ξαναδω.

Σταλαγματιά είπε...

Πάντα ήμουν δυσταχτική στις γνωριμίες μέσα από μια οθόνη και μπορώ να πω πως ήμουν μέχρι προχθές που διάβασα πρώτα την ανάρτηση της ζαχαρούλας και τώρα την δική σου.
Νιώθω πως δεν πρέπει να είμαστε δυσταχτικοί και να εγκλωβιζόμαστε σε κανόνες όταν κάποια πράγματα είναι τόσο γλυκά.
Χάρηκα πολύ, σαν να το έζησα κι εγώ μαζί σας.

Καλό μήνα να έχεις και να νιώθεις πάντα τόσο γλυκά όταν γνωρίζεις νέους ανθρώπους.

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Μια μεγάλη ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!
Κέντησες πάλι σήμερα , βελονιά βελονιά γλυκόγευστες λεξούλες με χρώμα ροζ με απόχρωση κοριτσίστικης φιλίας , το χειροποίητο κέντημα της συνάντησης ζεστών ανθρώπων , φίλων μέσα απ το διαδίκτυο , που όμως γνωρίζονται καλά και χτίζουν μικρές Πανελλαδικές γέφυρες !!
Μια τέτοια θα διαβώ και κάποια μέρα , όταν οι υποχρεώσεις θα ΄ναι λιγότερες κι οι αποστάσεις θα φαίνονται μικρότερες, θα χαρώ να τα πούμε από κοντά !!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!!!

eirini είπε...

Ομπρελίτσα μου έτσι είναι όπως τα έγραψες! Έτσι όμορφα όπως τα περιγράφεις! Τα παιδιά αυτά ταξίδεψαν τόσο μακριά για να μας δουν και αυτό από μόνο του είναι ένδειξη αγάπης και εκτίμησης! Ελπίζω να είσαι καλύτερα μωρό μου!!!
Σε φιλώ γλυκά και σου κάνω μια μεγάλη αγκαλίτσα για να σε παρηγορήσω που δεν μπόρεσες να έρθεις! Οι μάνες μας... ξεσαλώσανε!!!
Φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Καλό μήνα γλυκό πλάσμα!

anima είπε...

Στα μικρά και καθημερινά βρίσκεται μάτια μου το νόημα.Απο φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες γνωρίζεις τον Άλλον.Και τον μαθαίνεις.Χωρίς βαρύγδουπα λόγια και επιτηδευμένες λέξεις
Στα απλά.Εκεί είναι το ζουμί.Κι όπως λέει κι Μάρω,"οι έρωτες και οι φιλίες δείχνουν τις προθέσεις τους από την πρώτη στιγμή"...

Σε φιλώ

"ζαχαρούλα.." είπε...

..κάθε λέξη σου.. ένα ρίγος.. μία ανάμνηση.. ένα χαμόγελο!!!!

δεν θα μπορούσες να αποδώσεις καλύτερα την σχέση μας.. τα ευχαριστώ δεν ανήκουν σε εμένα που ταξίδεψα... ανήκουν σε εσένα , έναν Ά νθρωπο ... μία ζεστή ψυχή...

σε φιλώ , μου λείπεις...

ΥΓ: αυτό το ΣΚ έβαψα το δωμάτιό μου.. όταν ήμουν μέσα στο ροζουλί χρώμα, και πάνω στην σκάλα.. η Ιφιγένεια από το τλφ μου διάβαζε την ανάρτησή σου........

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αντώνη,
φίλε μου ξεχωριστέ,

είδες πόσα "σόγια" υπάρχουν τελικά εδώ μέσα;
Η Ιφιγένεια είναι ένα ακόμη αστέρι της γειτονιάς...

Να είσαι σίγουρος ότι όταν κατέβουμε προς τα κάτω θα πέσει σύρμα!!!
Να την πω την ατάκα;
Άσε... κατάλαβες...

Καλό μήνα,
τα λέμε!
Φιλιά στον redομπόμπιρα!!!! μέσω κοιλιάς προς το παρόν!
Καληνύχτα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Παπαρουνίτσα μου,

στιγμές....
τόσο απλή είναι η ευτυχία τελικά!
Σε φιλώ!
Καλό σου μήνα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαράκι,

ήσουνα παρούσα εν τη απουσία σου, σε κουτσομπολέψαμε κανονικά, τι νόμιζες;
Άντε, κανόνισε καμιά παρουσίαση τουλάχιστον, σπρώξτο βρε πουλάκι μου, θέλουμε πολύ να σε δούμε διά ζώσης.
Προς το παρόν άκυρη η Αθήνα τουλάχιστον για τις αρχές Νοέμβρη, με πρόλαβαν κάποια γεγονότα.Αλλά η ομπρελίτσα θα βρει τον τρόπο, αυτό σου λέω...
Θα σου γράψω μέιλ σύντομα!
Χίλια φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αχτίδα μου,

έτσι ακριβώς,
έδωσα ρέστα!
Και χάρηκα.
Και πέρασα και τέλεια.
Και θέλω κι άλλο....
Πάμε καρναβάλι Πάτρα;
Σου είπα, την έχω περάσει την ιλαρά!
Φιλάκια!
Με έστειλες πάλι, μαμά αχτίδα...;)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλή μου Αναστασία,

εγώ να δεις όταν άρχισα δειλά, πολύ δειλά να κυκλοφορώ εδώ μέσα.
Σε πληροφορώ ότι όσες συναντήσεις προέκυψαν είχαν υπέροχη γεύση, και δεν απογοητεύτηκα από καμιά. Πάντα η ίδια αίσθηση, ότι γνωριζόμασταν χρόνια. Απέκτησα φίλες που επικοινωνούμε συχνότατα, συγκινήθηκα με χειρονομίες, μου άνοιξαν ορίζοντες...
Dee Dee, Αχτίδα, Ειρήνη, Φαραόνα, Μωβούλα, η άλλη μας Αναστασία, Ζαχαρούλα κοιταχτήκαμε κατάματα και δεν προδωθήκαμε...
Όλα είναι θέμα επιλογών ξέρεις καλή μου φίλη. Τίποτα τυχαίο.

Να είσαι καλά κι εσύ μικρή μου,
σου εύχομαι σύντομα να αισθανθείς την ίδια γλύκα!
Τα φιλιά μου και ευχές για καλό μήνα. Μας ήρθε και ο Νοέμβρης!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αθηνά μου,

απλές οι βελονιές μου,
μα σαν έχω την τιμή να βρίσκομαι πλάι σε μαστόρισσες κεντίστρες όπως εσύ, νιώθω ότι ο δρόμος είναι μακρύς και μου αρέσει... Πάντα μου άρεσε η προοπτική...Πάντα έχω κάτι να πάρω από τις βελονιές σου... πόσο μάλλον αν βρεθούμε από κοντά...
Θα χαρώ ειλικρινά πολύ όταν συμβεί, ως τότε όμως εδώ είμαστε, να ανταλλάσσουμε τις ηλεκτρονικές μας "ανησυχίες"!
Βορειοελλαδίτικα φιλιά!
Καλό μας μήνα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ρηνιώ μου,

αν δε συγκινηθείς με κάτι τέτοιο τότε με τι;
Εσύ καταλαβαίνεις τι εννοώ, τόσο ειλικρινείς, ζεστές και διακριτικές παρουσίες δε συναντούμε και συχνά...
Άντε, ετοιμάσου για καρναβάλι στην Πάτρα, πόσες φορές σας το έχω πει ότι την έβγαλα την ιλαρά, πάει....

Τώρα να σου πω ότι είμαι απαρηγόρητη που δεν ήρθα... μπα, ιδέα σου; Βρε, ξερεις τι είναι εγώ να πονοκεφαλιάζω και εσύ με την τρελοκοτσιδού να πίνετε καφέ, αφού μάλλιστα είχε αγοράσει χάντρες ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ; Περιμένετε, περιμένετε, και θα σας κατσικωθώ σύντομα, έτσι για να μάθετε...
Τι κάνανε οι μάνες μας ωρέ και η δική μου γύρισε δέκα χρόνια νεώτερη;
Και μια που πιάσαμε την κουβέντα, εσύ για πότε λες να μας τιμήσεις με την παρουσία σου κατά δω, ε;

Λοιπόν, κοίτα κανόνισε και όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν...
Φιλιά καληνύχτας,
το κρύωμα δεν πέρασε εντελώς, αλλά στη δουλειά θα πάω κανονικότατα αύριο...
Και καλό μας μήνα, Νοέμβρης!Την Παρασκευή έχει πάρτυ. Θα σου πω...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Για τους ίδιους λόγους.(;)
Μου έδωσε ένα χαστούκι ο καθρέφτης!
Μα ένα χαστούκι...

ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και σε σένα ωραιοτάτη μου,
τα καλύτερά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Anima μου,

τα μικρά μου είναι τα σπουδαία.
Αυτό το τόσο δα, το απειροελάχιστο είναι για μένα σπουδαίο. Η κίνηση, η πρόθεση, η λεπτομέρεια... Για αυτά τα μικρά εγώ μπορεί και να κάνω τρελές ανατροπές!
Αλίμονο όταν λείπουν, αλίμονο αν ξεχαστούν...
Καταλαβαίνεις...
Πότε θα τα πούμε εμείς οι δυο;
Για ακόμη μια φορά η Μάρω έχει δίκιο...
Να έχεις ένα ήσυχο βράδυ,
καλό μας ξημέρωμα μάτια μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ζαχαρούλα μου,

Εσύ να μην μ' ευχαριστείς γιατί εγώ δεν έκανα τίποτα. Εσύ κατάπιες τα χιλιόμετρα, εσύ ήρθες και γέμισες μπαλόνια την καθημερινότητά μου, μόνο που ήταν λίγο, όπως όλα τα ωραία!

Βάψαμε δωματιάκι; Κοίτα τώρα να το γεμίσεις με τα ξεχωριστά πραγματάκια που έχεις κατά νου, περιμένω να δω τα μικρά σου θαύματα! Ευτυχώς που έβαφες γιατί δε θα είδες ότι ακόμη δε σου έστειλα τις φώτο, πάω, πάω τώρα να στις στείλω...

Κι εμένα μου λείπεις τρελόπαιδο,
περιμένω και νέα για εκείνο το τηλεφώνημα...

Να προσέχεις,
για μια ακόμη φορά σε ευχαριστώ.
Φιλιά στον Κώστα και στην αδερφούλα!
Καλό μας μήνα,
περιμένω...
Μεγάλη αγκαλιά!

anima είπε...

"Για αυτά τα μικρά εγώ μπορεί και να κάνω τρελές ανατροπές!"

Και πως να διαφωνήσω μαζί σου,αφού κι εγώ τα ίδια μπορώ να κάνω;

Σύντομα μάτια μου.Θα το δεις...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Anima μου,

αξίζει...

πώς αλλιώς;
και γιατί άλλωστε;

ένα τόσο δα να δω,
μια απειροελάχιστη κίνηση κάποιες φορές και σου έχω δώσει την ψυχή μου...

Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα...
Αχ, αυτή η λεπτομέρεια...
Βαρκούλα στον ωκεανό, μπορεί να σου χαρίσει όμως μοναδικές ανατολές...

Σε φιλώ,
με ένα τραγούδι, που αξίζει από μόνο του και για ολόκληρη ανάρτηση,
: Η Νύχτα, Αφροδίτη Μάνου.
Την πιο ζεστή μου καληνύχτα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Freedula μου,

το πιο πάνω στα κεφαλαία επιφώνημα χωρίς προσφώνηση, δικό σου,
τόση η χαρά μου σου λέω, που δεν έγραψα το όνομά σου!
Και πάλι σε φιλώ!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Χαίρομαι κι εγώ με την χαρά σας κι είθε η φιλία σας να βλαστήσει και να βγάλει τα πιο όμορφα ανθάκια! Καλό μήνα κατακόκκινό μου ομπρελάκι!

venceremos είπε...

πολυ χαιρομαι για ολο αυτο που συμβαινει.με ξενιζει λιγο γιατι δεν ειχα σκεφθει οτι ξεκινωντας να ασχολεισαι με το διαδυκτιο μπορει να προκυψουν δυνατες φιλιες.
καληνυχτα με φιλια καρυστινα

Ανώνυμος είπε...

Μια τεράστια αγκαλίτσα. Σιγά σιγά θα καταφέρω να επανέλθω σε ανθρώπινους ρυθμούς!

Οσο για τα άλλα, σχεδόν ανησύχησα. Και... ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΔΕΙΣ!

"ζαχαρούλα.." είπε...

ήρθα να δω αν έγιανες.....

LIA είπε...

Γλυκιά μου, Κόκκινη ομπρελίτσα,

Σου στέλνω την αγάπη μου και τα φιλιά μου από μια ηλιόλουστη, καλοκαιρινή, Κρήτη.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα ζεστά σου λόγια και τη μεγάλη σου αγκαλιά για μένα, στα Κόκκινα Ρόδια.
Κι εμένα μου έλειψες, μου έλειψαν οι γλυκιές σου αναρτήσεις, γεμάτες ανθρωπιά, γνώση, ζεστασιά, τρυφερά χάδια σε ψυχές και σκέψεις.
Γεμάτη ανθρωπιά και αγάπη, γεμάτη από το άρωμα της ψυχής σου, η ανάρτησή σου για τη συνάντησή σας με τη Ζαχαρούλα.
Μακάρι, ο Θεός να τα φέρει έτσι και να μπορέσουμε να συντηθούμε, μαζί και με τη μαμά σου και την Αχτίδα μας, να ζωντανέψει το γεφύρι της φιλίας και της αγάπης μας.
Για την ανάρτησή σου, αφιερωμένη στα 8 χρόνια της κόρης σου, μια πολύχρωμη μυρωδάτη ανθοδέσμη, από τα πολύτιμα άνθη, της υπέροχης ψυχής σου.
Ο Θεός να είναι πάντα κοντά σας, η αγάπη Του και η στοργή Του, να φωτίζει τη ζωή σας.

Πολλά φιλιά, πολλή αγάπη, για την υπέροχη γλυκιά μαμά Κόκκινη Ομπρελίτσα και την ακριβή κορούλα της κορούλα της.

fish eye είπε...

ομορφες τουτες οι γνωριμιες..

αν και βεβαια δεν ειναι παντα ολα τοσο ιδανικα!!

φιλια

. είπε...

Η "φιλία" δεν έχει να κάνει με εικόνα εξωτερικής εμφάνισης ούτε με λογική σκέψη. Η φιλία είναι διαισθητική,έχει να κάνει με τη ψυχική ταύτιση , με την αύρα που αποπνέει ο ένας στον άλλον. Και όταν όλα αυτά λειτουργούν διαδικτυακά η άμεση επαφή είναι απλά η επιβεβαίωση και η επισφράγιση αυτής της φιλίας.

Μωρέ τα λες τόσο υπέροχα! Τα πιο απλά και συνηθισμένα πράγματα τα κάνεις να φαντάζουν μοναδικά,μαγικά σα μια ιπτάμενη κόκκινη ομπρέλα!

Καλή σου μέρα!

Παλμος είπε...

Τέτοιες συναντήσεις είναι πολύ όμορφες.

Γι αυτό και αξιζει να τις εχεις!!!


Πάντα τέτοια ΟΜΠΡΕΛΙΤΣΑ μου.

Φιλια.

eirini είπε...

Ξέρεις ότι εγώ έχω το πάρτυ την Πέμπτη;!!!!!!!! Ξέρω τί εννοείς με το πάρτυ!!! Ως και σ'αυτό μοιάζουμε βρε φιλενάδα!!!!!!!!!! Τώρα εγώ φταίω που σ'αγαπώ τόσο;!!!!!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Και ύστερα λένε πως το Ιντερνετ αποξενώνει. Να περνάς πάντα καλά με τους φίλους σου. Σε έχασα. Καλημέρα.

Maria Tzirita είπε...

Ομπρελίτσα μου, πώς είσαι; Εγώ είχα μια περιπέτεια με το μπλογκ μου κι άλλη μια με το πόδι μου, αλλά ευτυχώς όλα καλά! Αύριο φεύγω για Κύπρο (γιούπι!) και θα λείψω 10 μέρες. Την επίσκεψή μου στα βόρεια την προγραμματίζω για την περίοδο των γιορτών, φυσικά θα μιλήσουμε μέχρι τότε. Πολλά φιλιά, περιμένω νέα σου καλή μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Κοπελα μου με το καναρινί,

ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα περάσω το κατώφλι στο όμορφο θεατράκι σας, είμαι σίγουρη ότι θα βρω τις πιο σπάνιες αποχρώσεις εκεί μέσα!
Καλό μήνα και σε σένα μποέμισσά μου,
ΤΕΡΑΣΤΙΑ αγκαλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

venceremos μου,
κι εγώ την ίδια συστολή είχα,
δεν ήμουν σε φάση που έψαχνα φίλους,οι αληθινά καλοί μου φίλοι ήταν λιγοστοί και περασμένοι απο πραγματικά σαράντα κύματα, γιατί τους γνώρισα σε δύσκολους καιρούς.
Όμως, οι φιλίες από εδώ προέκυψαν τόσο αβίαστα, τόσο φυσικά, δειλά δειλά τα βηματάκια, με πολλή καχυποψία από κάποιους γύρω μου, την οποία προσπέρασα...
Οι διαδικτυακοί φίλοι που συνάντησα από κοντά δεν είναι πολλοί, αλλά είναι όλοι τους άνθρωποι που ο καθένας για διαφορετικό λόγο με έχει κερδίσει, και ξέρεις κάτι; Είναι άνθρωποι που έχουν να σου πουν κάτι, άνθρωποι που αφήνουν τον κομπλέξισμο για τους άλλους και σου αποκαλύπτουν τις αλήθειες τους και τις αλήθειες σου... Είναι κάτι περίεργο αυτή η αίσθηση ότι γνωρίζεις τον άλλο από παλιά, είναι επαφές επιλογής... Το πιο συγκινητικό μάλιστα ότι όλοι αυτοί οι "ηλεκτρονικοί" φίλοι, δεν έρχονται μόνο στα εύκολα να σου αφήσουν το λόγο τους, την κουβέντα τους, είναι εκεί και στα πιο δύσκολα, εμένα προσωπικα μου έχουν ανοίξει πολλά παραθυράκια στη σκέψη και στα συναισθήματά μου!
Θα το δεις κι εσύ στην πορεία, welcome to the club!
Τα φιλιά μου,
καλό μας μήνα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

freedula μου,

αχ κορίτσι,
πρέπει να σου πω...
Και είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβεις. Έχουμε κάτι κοινό αν έχω καταλάβει. Θα σου πω σύντομα.

Μην ανησυχείς, απλώς μερικές φορές είναι τόσο εξαντλητική η καθημερινότητά μου-τι σπάνιο!- και δε θέλω να είναι διεκπαιρεωτική η παρουσία μου εδώ.
Τεράστια αγκαλιά και από μένα.
Θα τα πούμε αστέρι!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ζαχαρούλα μου,
τι υπέροχη φώτο...
Μήπως την έβγαλα εγώ;

Περιμένω να μου στείλεις και τις δικές σου!
Έγιανα, έγιανα, πιάνω την πέτρα και βγάζω ζουμί!Γι αυτό άρχισα και πάλι τα τρεξίματα, τιραμόλα αισθάνομαι μερικές φορές!
Ξεκίνησες καμάρι μου;

Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Λία μου,

ξέρεις πόσο καιρό θέλω να σου γράψω;
Μπορεί να φαίνεται περίεργο, όμως δε θέλω να γράψω για να γράψω, θέλω να είμαι όλη εκεί,όχι στο πεντάλεπτο, ούτε με εκατό παρεμβολές!

Σ' ευχαριστΏ πολύ για τα ζεστά σου λόγια και για τις ευχές σου,
η κόρη μου επιμένει ότι θέλει να πάει στην Κρήτη το καλοκαίρι,χωρίς να έχουμε συζητήσει κάτι ανάλογο, ελπίζω αν δε βολέψει να έρθεις εσύ στα μέρη μας, να κατέβουμε εμείς.Όσο για την συνάντηση με την τετράδα... την περιμένουμε... Φαντάζεσαι χαρές και πανηγύρια;
Ελπίζω αγαπημένη μου να είσαι καλά, και να μη μ' ευχαριστείς για τίποτα, ήταν το λιγότερο από μέρους μου!

Να είσαι καλά, και όπως σου είπα, έτοιμη για νέα ταξίδια!
Σε φιλώ με πολύ αγάπη, ένα χάδι μητρικό έρχεσαι και μου φέρνεις πάντοτε!
Να μου προσέχεις!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αγκαλιές μου,

φυσικά δεν είναι και πάντα ιδανικά. Κι αν δε το έχουμε δει το έργο!
Αρχές κάνουμε, μαζεύουμε σταγόνες ανθρωπιάς, αν γεμίσει η στάμνα σιγά σιγά ακόμη καλύτερα!
Υπολογίζω στην πείρα σου, μου πάει πολύ η σκέψη σου ούτως ή άλλως!
Καλό μας μήνα,
φιλί κι από μένα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανασαιμιά μου,

τι ωραία εικόνα που μου "ζωγράφισες"!

Δεν τα κάνω να φαντάζουν μωρέ, αν θέλεις γίνονται, τα πιο απλά μπορούν να σου δώσουν τα πιο σύνθετα κι ανεξήγητα!
Συμφωνώ πώς στη φιλία δεν υπάρχει λογική, είναι η αύρα που πολλές φορές βγαίνει και ηλεκτρονικά, είναι πολλές πολλές μικρές λεπτομέρειες που τις ακολουθείς σα μυρωδιά φρεσκοκομμένου καφέ!

Να είσαι καλά Σαλονικιά μου,
τα φιλιά μου, μμμ, μύρισε καφές!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Παλμέ μου,

ήταν πολύ ωραία,
μια ωραία αρχή απέκτησε συνέχεια,

εγώ προς το παρον έχω πολύ ωραία εμπειρία από αυτές τις επαφές!
Δε μπορούσα να φανταστώ πριν από καιρό ότι θα το έλεγα, πόσο μάλλον να το δοκίμαζα αυτό.

Να είσαι καλά, καλή μου φίλη!
Σε φιλώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ειρήνη μου!

Φταίμε και οι δυο,
φταίνε και οι συμπτώσεις και πολλά πολλά άλλα!

Να το γιορτάσετε δεόντως ναι;
Κοίτα να δεις πράγματα....
Συμπλέουμε και πάλι....

Φιλιά αμέτρητα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

theorg,
Κηπουρέ μου,

να είσαι καλά!
Μπαίνω στη συντήρηση για διαστήματα, αλλιώς πρέπει να γίνω τιραμόλα και αυτό το μοίρασμα δεν είναι ποτέ δίκαιο.

Θα τα πούμε όμως σύντομα, είναι υπέροχος ο κήπος σου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαρία μου,

τι έπαθες κορτσάρα μου;

Δεν πρόλαβα να πάρω είδηση;
Ελπίζω τώρα όλα καλά!
Τουλάχιστον σε καλή διάθεση σε νιώθω! Μετά την Κύπρο θα πετάς!
Δεν ξέρω τελικά ποιος θα ανέβει ή θα κατέβει πρώτος, αλλά μέχρι τις γιορτές θα συναντηθούμε!

Καλά να περάσεις, θα σου γράψω σήμερα αργότερα!
Σε φιλώ΄, περαστικά φιλενάδα μου, να προσέχεις , φτου, κάνε και κανένα ξεμάτιασμα...