ΕΚΔΡΟΜΗ

Βγήκε και ο ήλιος χθες και πήραμε τους δρόμους γιατί δε μας κρατούσε τίποτα μέσα!
Προορισμός: Σταυρούπολη, δίπλα στον Κεχρόκαμπο.
Στόχος: να αλητέψουμε τριγύρω.
Η φύση οργιάζει αυτήν την εποχή δίπλα στο Νέστο.Το πράσινο στην ύστατη έντασή του!
Οι εικόνες όχι καθημερινές.
Η μπαταρία της φωτογραφικής μου με πρόδωσε ( ή την πρόδωσε η αμέλειά μου;)
Σας δίνω μια μικρή γεύση και σας προτείνω αν βρεθείτε κατά τα μέρη μας, να δοκιμάσετε τη διαδρομή!



Ανεβαίνοντας από Ξάνθη για Σταυρούπολη...






Το σταμάτημα σε μία φάρμα επιβεβλημένο. Τα ζώα εξοικειωμένα με τους ανθρώπους, μας πλησιάζαν θαρραλέα! Θα προτιμούσα βέβαια υπέροχα πλάσματα όπως αυτό το ελάφι να τρέχουν ελεύθερα στο δάσος. Έντυπωσιάστηκα από το χνούδι στα κέρατά του. Είχα εντελώς διαφορετική εικόνα στο μυαλό μου.









Ο δρόμος εγκλωβισμένος από δέντρα....







Απαραίτητη στάση για καφεδάκι στα Κομνηνά, στο χώρο του NEMESIS, το καμάρι της περιοχής! Το προτείνω ανεπιφύλακτα για αποδράσεις ξεκούρασης και αναζωογόνησης, χειμώνα καλοκαίρι. Η ποιότητα πρωταγωνιστής.
Για περισσότερα:
http://www.hotelnemesis.gr/



Τα πουλιά σε συγχορδίες τρελές..... Τα φύλλα τα συναγωνίζονταν σιγομουρμουρίζοντας...
Δίπλα στο ποτάμι, έχει οργανωμένες δραστηριότητες όπως ιππασία, ράφτινγκ, σκοποβολή κτλ







Και άλλα ζωάκια, όλα εκεί τριγύρω ήταν.







Και οι πάπιες και οι κύκνοι.







Η πείνα ικανοποιήθηκε στο ΣΤΕΚΙ στην Σταυρούπολη, κάτω από έναν πλάτανο, σε πείσμα δικό μας να κάτσουμε έξω, παρόλο που περιμένανε βροχή και δεν στρώσανε στον κήπο. Τελικά δεν έβρεξε. Το φαγητό πολύ καλό αλλά μας σκλάβωσε κυρίως η ευγένεια και η περιποίηση των ανθρώπων εκεί (πράγμα όχι και τόσο συχνό).




Και μετά ήρθε η ώρα να μπούμε στο τρένο.....Τα τέμπη του Νέστου υπέροχα αυτήν την εποχή, και εμείς τόσο καιρό εδώ κοντά, δεν είχαμε κάνει τη διαδρομή.
Ο σταθμός γραφικός. Όμως εδώ μας χάλασε λίγο η μαγιά.
Περιμέναμε, και περιμέναμε.... (σας θυμίζει κάτι;).





Ο γάλος φούσκωνε και φούσκωνε... Μας ακολουθούσε και μια γατούλα με πληγωμένο ποδαράκι που η μικρή ήθελε να την υιοθετήσει.Η γάτα είχε γίνει η μοναδική έννοια...Για τρένα που δεν έρχονταν θα μιλούσαμε τώρα....





Τελικά λίγη μουσικούλα στ' αυτιά και όλα πήραν άλλη διάσταση. Κολλημένο το βλέμμα στις ράγες. Προορισμοί, αφίξεις , αναχωρήσεις... πήγαινε κι έλα...








Μέσα στο τρένο, η μορφή του Α., νεαρού μοναχού από το Άγιο Όρος, από εκείνες που σε σημαδεύουν περίεργα, διαφορετικά, υποβλητικά αλλά με μια ηρεμία και ένα βλέμμα γνωστό λες από πάντα... Έχω αντιφατικά συναισθήματα απέναντι στα ράσα, αλλά αυτά τα ράσα ήταν άυλα θαρρείς. Ποιος ξέρει τι ράγες και τι σταυροδρόμια τον έφεραν εκεί...
Το κομποσκοίνι και ο χάντρινος σταυρός που χαρίστηκαν στη μικρή από έναν άνθρωπο που μόλις την γνώρισε, την εντυπωσιάσαν νομίζω περισσότερο από τη διαδρομή. "Χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς να με ξέρει, μου τα έδωσε μαμά" ψέλλισε όταν κατεβήκαμε. Χωρίς αντάλλαγμα παιδί μου...

Γυρίσαμε με το επόμενο(καθυστερημένο και πάλι) τρένο Σταυρούπολη και μετά επιστροφή στο σπιτοκαλυβάκι μας, αργά το απόγευμα.
Παρακάτω η δική μου φωτογραφία, το δικό μου ξελόγιασμα από την εκδρομή!

Εύχομαι Καλό Μήνα σε όλους!