Σιγά...

Μιζέρια;;;
Συγγνώμη, δε θα πάρω.
Γιγαντώνομαι και απαντώ :
"ΟΧΙ"...

Και επειδή μ' αρέσουν τα παιχνίδια, αλλάζω τα αρχικά και τα κάνω κατάδικά μου:

                         Το Μ το δίνω στη Μαγεία

                          Το Ι στο Ιστίο ενός καραβιού

                          Το Ζ στη Ζωή

                          Το Ε στον Έρωτα για τα ταξίδια και τα μαγικά της

                          Το Ρ στη Ροή που έχει το γάργαρο καθαρό νερό

 Και πάλι το        Ι, αυτή τη φορά στην Ιλαρότητα που κουβαλά ένα πηγαίο, αβίαστο χαμόγελο έτοιμο να ανδρωθεί σε γέλιο

Μου μένει ένα    Α, αααα, αυτό ανήκει στην Ανάσα, όχι τη βαθιά, εκείνη την άλλη  που λυτρώνει, εκείνη που την αναδεύει το φρέσκο πολύ πρωινό θαλασσινό αγέρι και τη χαρίζει στην ανατολή...Μμμμ...  Άλα (ς)!