Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Αποχαιρετώντας το χειμώνα




Σε λίγο εκπνέει –τουλάχιστον ημερολογιακά- ο φετινός χειμώνας….
Πριν λίγα χρόνια ορκιζόμουν ότι μου αρέσει μόνο το καλοκαίρι ως εποχή.
Αλλά είχα άδικο.

Η κάθε εποχή σου χει φυλαγμένα δώρα… Σίγουρα, αν έχεις πρόχειρη τη στλεγγίδα σου για να ξύσεις τη σκόνη του κόσμου από το κορμί της μνήμης σου , αν αποδιώξεις το βλέμμα από τον γοργόνειο καθρέφτη – παγίδα του που σε απολιθώνει, θα μπορέσεις να πιάσεις το μίτο γερά στα ακροδάχτυλά σου και να τα δεχθείς με ευγνωμοσύνη.


Ομίχλη.Μυρωδιά από ξυλόσομπες και τζάκια. Από νοτισμένα φύλλα και ευλογημένο από τη βροχή χώμα.


Χνώτα ζεστά μέσα σε μάλλινα κασκόλ και κόκκινα μάγουλα.
Διάθεση για αγκαλιά… Κοντά σε ξύλα που τριζοβολούν.


Μανίκια ξεχειλωμένα που κρύβουν τα μισά σου δάχτυλα.

Κάστανα και σαλέπι.


Φιγούρες σκυφτές, βιαστικές , βέλη στην ματιά.


Το γκρι, το μαύρο και κόκκινα σημάδια στίξης…


Η αγριάδα της θάλασσας και οι πλείστοι θησαυροί της, εύκολα λάφυρα για λίγους όμως, που ξέρουν να βαδίζουν και να ανιχνέυουν την άμμο του χειμώνα…


Ένας ακόμη δικός μου χειμώνας.


Διαφορετικός από τον περσινό. Και από τον προπέρσινο.


Πιάνω τα κρόσια του να γυρίσει το γαιτανάκι των εποχών.


Είναι μέρες τώρα που τη βλέπω σαν καλημερίζω το πρώτο φως της μέρας από το πίσω παραθύρι του σπιτιού μου.
Μια μυγδαλιά μικρούλα, που κεντά κάθε μέρα και από ένα καινούριο ανθάκι στο φουστάνι της, δώρο στο θεό της!!!!
Βελονιά βελονιά τα κατάφερε. Και σήμερα μου φάνηκε πως χόρευε το νυφικό χορό της.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο δάσκαλος μας ζήτησε να γράψουμε στο «Τετράδιο Εργασιών» έκθεση με θέμα: «Μιλώ σε μια ανθισμένη μυγδαλιά».
Και άλλα τόσα από εκείνες τις γραμμές του Καζαντάκη: «Ρώτησαν μια μυγδαλιά τι σημαίνει θεός. Και εκείνη άνθισε».


Λίγες ώρες μένουν ώσπου να γυρίσει το ημερολόγιο στην 1η Μαρτίου. Κι ας λένε ότι από 21 του μάρτη μπαίνει η Άνοιξη. Το θέμα είναι πότε ακούγεται ο πρώτος χτύπος της καρδιάς της αντίλαλος στα σπήλαια της ακοής μας…

Πέρισυ έλαβα ένα μήνυμα, στα πρώτα πρώτα λεπτά της 1η ςΜαρτίου:
"Χειμώνας τέλος. Αρχή Άνοιξης." Ήταν μες στη δωρικότητα του από τα ωραιότερα μηνύματα που έχω λάβει. Από τις φορές που οποιαδήποτε άλλη φράση θα έμοιαζε αμπελοφιλοσοφία….



Φέτος λίγο πιο πριν, ακολουθώ μια πυγολαμπίδα που τρύπωσε ανέλπιστα στο σπιτικό μου. Με βήματα σταθερά ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλιά προς τη σοφίτα του μυαλού μου.
Εκεί απιθώνω τα ακριβά μου. Εκεί τα πριν. Εκεί τα τότε. Εκεί το χθες. Πλάι στο μπαουλάκι που έχω κλειδωμένες δυο σταλαματιές καλοκαιριού και μιαν αχτίδα ήλιου. Κάτω από τον φεγγίτη όπου λιάζονται τα όνειρά μου κάθε που το φως νικά τα σύννεφα…. Εκεί, εκεί φωλιάζουν και τα μετά μου…

Εκεί και «το αμύγδαλο του κόσμου
βαθιά κρυμμένο και παραμένει αδάγκωτο.
Μυριάδες δυνατότητες φρικιούν γύρω μας
κι ούτε που καθόλου εγγίζουμε οι ηλίθιοι»
(Οδ. Ελύτης, Τρία Ποιήματα με Σημαία Ευκαιρίας).


Ανοίξτε την παλάμη σας…Κάπου εκεί, ανάμεσα στις βαθιές χαράδρες της γεωγραφίας της είναι έτοιμο να καρπίσει το αμύγδαλο του κόσμου….


-------------------------------------------------------------------------------------------------

1)Το τραγούδι πιο πάνω, γραμμένο από ένα νέο παιδί ,τον Νικόλα Μεταξά και τραγουδισμένο από τη νεαρή αδερφή του Χριστίνα, το έχω λατρέψει από την πρώτη στιγμή που το άκουσα… Μη με ρωτήσετε γιατί. Είναι βλέπετε εκείνη η πυγολαμπίδα…
2)Οι φωτογραφίες (εκτός από τη μυγδαλιά της γειτονιάς μου και την τελευταία) είναι τραβηγμένες από πρόσφατη εκδρομή στο Ελατοχώρι Πιερίας.

23 σχόλια:

Alkmini είπε...

Oμπρελιτσα μου γλυκεια μου
τι ομορφη η γραφη σου!!!
Και οι φωτο σου απιθανες. Μοναδικες!
Μπηκα πρωτη και δεν ηρθα να σχολιασω
ηρθα να αφησω την αγαπη μου.
Εδω στην ψυχρη οθονη που της φοραω ζεστο φορεμα να μην την παρεις ξυλιασμενη.
Εδω στο αφιερωμα σου για τον χειμωνα, που τελικα δεν ειναι και τοσο ασχημος. Εχει κι αυτος τα καλα του.
Εδω που η γωνια σου ειναι ξεχωριστη και οι ζεστες ανασες λιωνουν τα χιονια της καρδιας...

Ας φυγει κι αυτος ο Χειμωνας κι ας ερθει η ομορφη Ανοιξη με τ ανοιχτοχρωμα φορεματα της.
Και η αμυγδαλια προαγγελος.

φιλια πολλα και μια μεγαλη αγκαλια.

venceremos είπε...

καλησπέρα.
Υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
πάντα καλά σε χειμώνες και σε καλοκαίρια.
φιλιά καρυστινά

Μαριλένα είπε...

πόσο απιστευτα όμορφες οι φωτογραφίες..
και η γραφη σου επισης!

αγαπώ τον χειμωνα
πολύ
παλιότερα οχι και τοσο, ΄
όμως τα τελευταία χρονια..

φιλιά και καλο βραδυ :))

eirini είπε...

Τί όμορφα που γράφεις βρε κοριτσάκι μου!!! Γιατί δεν γράφεις ένα βιβλίο;;;;; Πόσες φορές πρέπει να στο πω;!
Αυτό μου άρεσε πολύ..."πυγολαμπίδα που τρύπωσε ανέλπιστα στο σπιτικό μου"... ναι το κατάλαβα και σε νιώθω, όπως και για τα άλλα... τα κλειδωμένα στο μπαουλάκι... αλλά δεν θέλω να τα θυμάμαι...
Μ'αρέσει ο χειμώνας, πάντα μου άρεζε! Δεν βιάζομαι να έρθει η άνοιξη, θα γίνει κι αυτό. Μ'αρέσει η θαλπωρή μπροστά στο τζάκι.
Είμαι σίγουρη πως στο σπιτικό σου δεν θα έρθει μόνο η άνοιξη αλλά και ένα λαμπρό καλοκαίρι!
Σε φιλώ, σε σκέφτομαι και... ίσως σε δω!!!

Φιλάκιααααααααααα!!!!!!

Σταλαγματιά είπε...

Περιέγραψες ένα τόσο ωραίο χειμώνα, γεμάτο ζεστασιά κι ας είναι κρύος, το τζάκι οι άνθρωποι μαζεμένοι σε ένα δωμάτιο, χαμόγελα, αγκαλιές όνειρα...και η μυγδαλιά που είναι το πρώτο δείγμα της άνοιξης, μέσα στο κρύο ακόμη κι εκείνη ανθίζει και γεμίζει την ψυχή μας ελπίδα!!

Καλώς να ορίσει η άνοιξη ομπρελίτσα μου!!

Roadartist είπε...

Βρε ομπρελίτσα πότε πέρασε και αυτός ο χειμώνας??...
Ναι κάθε εποχή έχει την δική της ξεχωριστή ομορφιά.. Μακάρι να διατηρηθούν οι ιδιαιτερότητες κάθε εποχής και μελλοντικά.. Η άνοιξη ίσως είναι η πιο μαγική εποχή από όλες..
Το Ελατοχώρι πρέπει να είναι καταπληκτικό.. θα ήθελα να το επισκεπτόμουν.. όπως και γενικώς τα κοντινά σας μέρη..
Τι όμορφες εικόνες βλέπεις από το σπίτι σου βρε ομπρελίτσα?? Πολύ όμορφες..
Λατρεύω τις αμυγδαλιές.. δεν έχω στη γειτονιά μου..και αν ποτέ τύχει και συναντήσω κάποια, νιώθω σαν να ανοίγει η ψυχή μου.. Να περάσετε όμορφα, να κάνεις ότι ποθεί η ψυχή σου.. και να χαμογελάς.. Φιλάκια πολλά..Καλησπέρα :)

Roadartist είπε...

Το τραγούδι υπέροχο!!!

eva είπε...

Τι γλυκός, μελαγχολικός αποχαιρετισμός! Μύρισε ξυλόσομπα και άγουρο πικραμύγδαλο και φρεσκονωτισμένο χώμα, θάμπωσαν τα παραθύρια από την παγωνιά και κρυστάλισαν οι σταγόνες στις άκρες των φύλλων. Ταξιδιάρικη ομπρελίτσα μου! Ζωγράφισες με τις λέξεις και τραγούδησες με τις υπέροχες εικόνες σου. Ξεχωριστή ανάρτηση, αγαπησιάρικη, να' σαι καλά :)

Καλά κούλουμα :)

anima είπε...

Πάλι έκανες το θαύμα σου.Με ταξίδεψες.Τη στιγμή που ανάγκη το είχα...

Μου έχεις λείψει.Πάρα πολύ...

Σε φιλώ

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Τι ζεστός , ρομαντικός , ποιητικός τρόπος γραφής , είναι πάντα αυτός ο δικός σου τρόπος, που καταφέρνει να αγγίζει απαλά τις καρδιές μας !!!!
Και οι φωτο σου δένουν απόλυτα , εξίσου όμορφες και ρομαντικές !!
Πολύ όμορφα μέρη στο Ελατοχώρι, ξεχώρισα την φωτο με την αραγμένη βαρκούλα !!
Ομπρελίτσα έχεις το χάρισμα να μας ταξιδεύεις με την βαρκούλα της ψυχής σου !!!!
Και τι όμορφα ταξιδάκια είν αυτά !!!
Να σαι καλά

Maria Tzirita είπε...

Μου λείπεις φιλενάδα... Τώρα που μπαίνει η άνοιξη κανόνισε ν'ανταμώσουν οι χαρές μας! Χειμώνας τέλος - επιτέλους για μένα...
Χίλια φιλιά!

✿ margarita είπε...

Κανένα παράπονο απο σένα,ο χειμώνας ομπρελίτσα μου..τον αποχαιρετάς τόσο γλυκά..

Άλλος ένας χειμώνας που φεύγει..

Να περάσεις πολύ όμορφα αυτες τις μέρες :)

xxxxxxxx

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλικάκι μου,
απίθανες ήταν οι τρεις μέρες που περασα στο Ελατοχώρι σ' ένα ξέφωτο μέσα στο δάσος μες στην ομίχλη και πλάι σε αναμμένα τζάκια...
Τα συναισθήματα εκείνων των ημερών δύσκολο να περιγραφούν...
Μοναδική είναι η αγάπη σου, που τόσο ζεστή μου την φέρνεις κάθε φορά!
Ο χειμώνας μου έφερε πολλά δώρα φέτος... και στιγμές... πολλές στιγμές έξω στη φύση! Δόξα τω Θεώ, μόνο αυτό μπορώ να πω...
Σ' ευχαριστώ αδέρφι,
να είσαι πάντα καλά, το ζεστό σου "ύφασμα" καταργεί κάθε υπόνοια ψυχρής οθόνης!
Φιλιά στα μούτρα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

venceremos μου,
μη μου λες τέτοια, μη μου λες και κοκκινίζω κι άλλο....
Εσύ να σαι πάντα καλά! Είναι θετική και ευεργετική η παρουσία σου! Να σαι καλά κούκλα μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαριλένα μου,
κι εγώ τα τελευταία χρόνια τον αγαπώ περισσότερο!
Και ξερεις κάτι;
Μου έχεις κολλήσει την επιθυμία για χειμερινή βόλτα στη θάλασσα και τους έχω πάρει τα αυτιά... Με κοιτάζουν περίεργα τύπου: "τι έπαθε αυτή;"

Για την γραφή μου εγώ έχω να πω: τα βιαστικά της αλεπούς, λίγο πολυτέλεια μου έχει προκύψει το ιντερνετ και όσο αυτό γίνεται πολυτέλεια, τόσο εγώ παθαίνω στερητικό, α, πα, πα....

Οι φωτογραφίες αποδίδουν στο ελάχιστο την αίσθηση της ατμόσφαιρας εκεί στο Ελατοχώρι!
να είσαι καλά,
σας φιλώ κι εσένα και το Ραφάκι!
καλά να περάσετε!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ρηνιώ μου,
η αγάπη σου σου έχει βάλει παραμορφωτικά γυαλιά! Ξύπνα, φιλενάς, θέλει κι άλλα χαρίσματα, δε γράφονται έτσι τα βιβλία...
Μακάρι να μπορούσα...
Λες, λες η πυγολαμπίδα να αρεστεί και να μου κάτσει παρέα και για το καλοκαίρι;;;; Για να δούμε....
Και τώρα στο πιο ενδιαφέρον:
να αρχίσω να χοροπηδάω; Αντε, ακόμη το σκέφτεσαι;;; Ένα σου ναι περιμένω...Και μία κλήση!
Φιλιά, φιλιά πολλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αναστασία μου,
μικράκι μου,
μια κούπα αχνιστός καφές με παρέα και τα παλτά αφημένα στο πλάι...δυνατός ήχος βροχής, συννεφιά και μια γωνιά δική σου με βιβλίο αγαπημένο, κόκκινο κρασί λατρεμένο...ναι, κάθε εποχή έχει τη δική της γεύση!
καλώς να μας έλθει και η Άνοιξη λοιπον, να ανοίξουμε κι εμείς μαζί της....
Να είσαι καλά,
σε φιλώ με αγάπη!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Roadartist μου,
αλήθεια,
κι εμένα μου φάνηκε ότι κύλησε πολύ γρήγορα...
Μακάρι όπως λες να διατηρήσει κάθε εποχή τα χαρακτηριστικά της, φέτος, δεν μπορώ να πω, μας έκανε χειμώνα, μας έκανε και φθινόπωρο...
Οι μυρωδιές της Άνοιξης στο κατώφλι μας... η αναγέννηση, η φρεσκάδα... σποράκια που δειλά δειλά θα υψώσουν το κορμάκι τους...
Καλώς να μας έλθει!

Το Ελατοχώρι είναι καταπληκτικό. Απέχει μόλις 40 λεπτά από την Θεσσαλονίκη και είναι ένας προορισμός που δεν είναι ακόμη τόσο δημοφιλής, έχει όμως υπέροχη φύση τριγύρω (εμείς ακολουθήσαμε τη διαδρομή κατά μήκος του Αλιάκμονα μέχρι τη Βεργίνα τη δεύτερη μέρα) και πολύ καλή υποδομή. Θέλω μέσα στην εβδομάδα να κάνω σχετική ανάρτηση με όλες τις πληροφορίες και τιμές στο άλλο μας μπλογκ, τις Αποδράσεις! Ελπίζω να τα καταφέρω!
Όσο για τις εικόνες από το σπίτι μου, είναι καταπληκτικές από την μπροστινή μεριά όπου και το μπαλκόνι μας, έχω τη θάλασσα στα 100 μέτρα και μου 'δωσες ιδέα τώρα να "ξεθάψω" κάποιες παλιές φωτογραφίες να σας τις φέρω. Ένα από τα καλά της επαρχίας, ποιότητα στην θέα, χα, χα! Η καημένη η μυγδαλίτσα όμως έχει μεγαλώσει στον ακάλυπτο ανάμεσα σε τρεις πολυκατοικίες, στο πίσω μέρος του σπιτιού...Πλάι σε μια πασχαλιά και μια ροδιά! Κάποιος είχε την ανάγκη να ομορφύνει την ασχήμια και νομίζω ότι ως ένα σημείο τα κατάφερε...

Χαίρομαι που σου άρεσε το τραγουδάκι. Ξέρεις, τον Νικόλα τον Μεταξά τον άκουσα στο "dream on" στο xfactor, μέσω u-tube σε ένα διάλειμμα στη δουλειά. Δεν τον είχα δει μέχρι τότε... Έχει ταλέντο το παλικάρι!
Σου εύχομαι να περάσεις κι εσύ όμορφα κοντά σε αγαπημένους!
Πολλά πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Evaggelia μου,

ανοίγει η καρδιά μου όταν μου φέρνεις την παρουσία σου μαζί με τις δικές σου ταξιδιάρικες λέξεις και εικόνες!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
Μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι να περάσεις κι εσύ όμορφα αυτές τις μέρες,πλάι σε όσους και όσα αγαπάς!
τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανιμάκι μου,
άλλα ταξίδια θέλω να φέρω,το ξέρεις!
Τι έχει το κοριτσι μου; Το στενοχώρησε κάποιος;
Για σήκωσε την παντιέρα σου όπως εσύ ξέρεις...
Κι εμένα μου 'λειψες, αφού σου το πα... καταλαβαίνω. Και ξέρω ότι καταλαβαίνεις...
Περιμένω να τα πούμε με την πρώτη ευκαιρία!Μάλλον θα σου δώσω σήμα...
Να προσέχεις!
Πολλά, πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αθηνά μου,
εσύ τα λες αυτά;
Που είσαι μαέστρος και μαστόρισσα;
Της στιγμής είναι...
Αυτή η βαρκούλα μου έκανε και μένα εντύπωση, είναι στη διαδρομή από Ελατοχώρι προς Βεργίνα στο μέρος "των ψαράδων", έχει ταμπελίτσα, και κατεβαίνεις ένα χιλιόμετρο κάτω. Ευτυχώς ο Κ. με ακουλουθεί στις περιπέτειες...Έχω γενικά αδυναμία στις βαρκούλες..., χαίρομαι που σου άρεσε...και ήρθες παρέα στο ταξιδάκι...
να περάσεις όμορφα και να βγάλεις πολλές φωτογραφίες τη Δευτέρα να μας τις φέρεις!
Πολλά πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαρία μου,
κοντεύει νομίζω ο καιρός που θα συναντηθούμε αν υπολογίζω σωστά, ε;;;
Εχω το βιβλίο σου στα χέρια μου, στο είπα...
Θα σε έχω παρέα τις επόμενες μέρες!
Και άντε, άντε να σε δω ν'ανοίγεις με την Άνοιξη!
Πολλά φιλιά, να περάσεις πολύ όμορφα αυτό το τριήμερο και να το εκμεταλλευτείς!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

edelweis μου,

ήταν οι στιγμές στη φύση που μου άφησαν γλυκό απόηχο...
ήταν αυτές οι μικρές που άξιζαν... και σκέπασαν τις δυσκολίες να αποκοιμηθούν...
άλλος ένας χειμώνας που φεύγει λοιπόν...
Καλώς να ορίσει η Άνοιξη...
Να περάσεις κι εσύ πολύ όμορφα καλή μου, ήρεμα και ξεχωριστά!
Τα φιλιά μου!