Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Στην υγειά μας!


Άνοιξα το παράθυρο. Μια αχτίδα ζεστού ήλιου έγινε τσουλήθρα για να παιχνιδίσει ένα ΝΑΙ .Ανέμελο εκείνο κύλησε και δροσίστηκε στις ρηχές κοίτες των σταγόνων της βροχής στο τζάμι .Κρυστάλλινο το αποτέλεσμα, ήλιος και νερό, γαντζώθηκε στα χείλη μου ένα μικρό διαμαντάκι. ΝΑΙ.
Κρύφτηκε το ΟΧΙ ντροπιασμένο. Για να αργήσει να ξανάρθει.

Παρατάσσονταν οι μέρες ντυμένες τα καλά τους Έτσι κάνουν οι τρελές όταν τους δίνεις ύφασμα αναμονής. Γίναν τρενάκι να βολευτεί το ΝΑΙ και να κυλήσει.

Με το εισιτήριο στο χέρι σφιχτά μήπως και το έχανα πέρασα τον έλεγχο και περήφανα με αργά βήματα διέσχισα τη διαδρομή ως την είσοδο του μεγάλου πουλιού. Ανάμεσα στα σύννεφα μπλέκονταν και έπαιζαν κρυφτό οι προσδοκίες, τα πριν, τα μετά, οι παρουσίες και οι απουσίες, τα άγνωστα και τα χειροπιαστά μου.


Τι περίμενα; Τι προσδοκούσα; Ένα κοπάδι σύννεφα μου έκλεισαν το μάτι. Ήταν η ώρα να πετάξω από πάνω μου κάθε τι που μπορούσε να βαραίνει. Με αίσθηση ελευθερίας γειώθηκα, ελεύθερη έφτασα στον προορισμό μου. Πλημμυρίδα η χαρά μου, έπνιξε κάθε σκόπελο και ακούμπησε το χάδι της στο φάρο του παιδικού μου ενθουσιασμού. Ναι, μάτια παιδικά φόρεσα και κράτησα γερά την κόκκινη βαλίτσα.




Ξεχείλιζε στιγμές όταν την ξανακράτησα. Τόσο πολλές και ακριβές, που κάποιες τις έδεσα κομπόδεμα και τις έκρυψα στο στήθος.





Σκηνικά θεάτρου. Για να βολευτεί η ζωή. Σκηνικά ζωής. Για να θρονιαστεί η ανθρωπιά. Μουσική σκηνή για να γίνουν νότες οι στιγμές. Και σκηνικό βουής Σαββατόβραδου για να ορίσει την απεραντοσύνη. Πρόσωπα που πριν ήταν μόνο λέξεις. Και λέξεις προσώπων που ήταν από πάντα εκεί.
Αρχές και συνέχειες. Χέρια που κλείδωσαν σφιχτά σε χειραψία. Καλωσορίσματα και ανταμώματα.Και χαμόγελα που μπλέχτηκαν ανάμεσα σε βλέμματα φρεσκοπλυμένα. Ήταν οι άνθρωποι που σφράγισαν το ταξίδι με την αύρα τους, η παλάμη πηγαινοέρχεται στο πρόσωπο να γίνει μνήμη η μωρουδιά τους.Το παρελθόν και το παρόν μου, χώρεσαν στο ίδιο σκηνικό και εγώ να μη μπορώ να χωρέσω τη χαρά. Δωρισμένη από εκείνους που βρήκαν χρόνο από τον πολύτιμό τους για να σφίξουμε τα χέρια. Από εκείνους που επινόησαν χρόνο για να κοιταχτούμε κατάματα, να αρθρώσουμε δυο κουβέντες. Όχι περί καιρού, ανέμων και υδάτων. Περί -ουσίας η κουβέντα, χωρίς επεξηγήσεις, προλόγους και επιλόγους. Από εκείνους που ήρθαν να με βρουν και δέχτηκαν την παρέα μου παρέα τους.
Γέλια δυνατά και βουρκωμένα μάτια, λόγια κλειδωμένα που είδαν φως ουρανού και δραπεύτευσαν… Όλα εκεί. Στο λίγο που κρατάει για πάντα. Όλοι εκεί. Στο πολύ που χωράει στο λίγο.


Ευχαριστώ τους φίλους που ήρθαν να με βρουν. Σας ευχαριστώ για το εκεί σας, για τη μεγάλη σας αγκαλιά, για την ανατροπή του προγράμματός σας αλλά και γιατί για ακόμη μια φορά μου αποδείξατε ότι μπορώ να συνεχίσω να πιστεύω στις ενδείξεις και στο ένστικτό μου. Και το παρεάκι της Κυριακής που οικειοποιήθηκε το συνομίληκο... θείο, και μπλέχτηκε υπέροχα στα γρανάζια της ζωής μου. Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στον Αντώνη και τη γυναίκα του που ήρθαν από την άλλη άκρη της Αθήνας και εν μέσω μιας ιδιαίτερης κατάστασης να μοιραστούν μια σημαντική για εμάς στιγμή! Στη φίλη που μου χάρισε χειρόγραφα κομμάτι της καρδιάς της! Στον "θείο" και τη "θεία" που από την πρώτη στιγμή νοιαστήκανε πραγματικά.Και ένα τεράστιο χαμόγελο στους φίλους μου από τα παλιά, που είναι για μένα πάντα εκεί, κρίκοι στη ζωή μου, άπληστα φιλόξενοι και αχόρταγα ονειροπόλοι...Και ευχαριστώ από καρδιάς το «δρομάκι» που ξύπνησε το ΝΑΙ μου και με «κούρντισε» στο μονοπάτι του.


Εις υγείαν λοιπόν! Στην υγεία του «θείου»! Στην υγεία μας βρε παιδιά!


56 σχόλια:

eirini είπε...

Πόσο χαίρομαι που πέρασες τόοοοοσο καλά!!! Σε άκουσα χθες ενθουσιασμένη, χαρούμενη, αναζωογονημένη... και μου 'λεγες... και μου'λεγες, κι εγώ χαιρόμουν όχι μόνο γι'αυτά που μου 'πες, αλλά για το πόσο καλά ακουγόσουν! Το χρειαζόσασταν και οι δυό... να φύγετε, να ξεσκάσετε! Να δεις καινούργια πρόσωπα και να σφίξεις ξανά στην αγκαλιά σου παλιούς καλούς φίλους! Να το ξανακάνεις φιλενάδα! Και την επόμενη φορά... κι εγώ μαζί σου!
Οι... δικές μας... όλα τα είπανε!!!

Μωρό μου χαίρομαι που είσαι καλά! Έχουμε κι άλλα να πούμε ε;! Μου έλειψες!
Φιλάκια!!!!!!!!!!!!!

Μαρία Δριμή είπε...

Δεν κατάλαβα ακριβώς πού και γιατί πήγες, αλλά πραγματικά ζήλεψα! Πάντα να είσαι το ίδιο χαρούμενη και να απολαμβάνεις τις στιγμές με τους ανθρώπους σου!

Mariela είπε...

Αδυνατώ.....
Καποιες φορές η βροχή στα μάτια, δυσκολεύει πολύ τα χέρια πάνω στο πληκτρολόγιο....
Στο.... θείο!!
Να είσαι σίγουρη πως οι πολύτιμες στιγμές σου είναι και δικές μου!

faraona είπε...

Δεν καταλαβα φυσικα τίποτα για ποιον συνομήλικο θειο η θεια μιλας ...αλλα φαινεται οτι ετσι το θέλες το κείμενο σου.Με πτυχες καταδικές σου που τις χάρηκες και τις απόλαυσες.
Δωρισμένη η χαρά και απο καρδιάς αφιερωμένη σε σενα!
Πάντα ετσι ευχομαι!

αντωνης είπε...

Σιγα τα ωα ομπρελιτσα!!!
Και σιγα την άλλη ακρη της Αθηνας.

Αφου δεν ψηφισα κιολας, παλι καλα να λες...

Το δωρο σου το κρατω παντα πανω μου.
(και το εχω βαλει "πρωτη μουρη" στο μπλογκακι μου)

Φιλια πολλα!!!
(& στο δρομακι βεβαιως βεβαιως)

Dee Dee είπε...

ε τωρα θα σκασω

αφηνω ενα φιλι μονο εδω και σε παιρνω τηλεφωνο.

Εχω μερες να σ' ακουσω και μου λειψες!

xxxxxxxxxx

Mariela είπε...

Οκ. συνήλθα....
Πλάκα μεγάλη έχει με το "θείο"...
Μ'αρέσει!
Από δω και πέρα θα λέμε:
"Κωδικός Θείος" και θα ξέρουμε...
Σε φιλώ πολυ πολυ πολύ πολύ......

Margo είπε...

Πλημμύρησε το διαδίχτυο χαρά! Μπράβο ομπρελίτσα πάντα τέτοια. Να είσαι καλά.

Ιφιγένεια είπε...

Στην υγειά σας λοιπον !!! Πάντα τετοιες καλές στιγμές να εχετε γλυκιά ομπρελίτσα !!!!

Σου εχω πει χιλιες φορες ότι γράφεις υπέροχα , σωστά ? Χίλιες και μία λοιπόν !!!

Είσαι αστέρι κορίτσι μου !!!!!!!!!!!!

Talisker είπε...

Eπειδη το χω ζησει
επειδη λατρευω τις κοκκινες ομπρελες
επειδη ναι ναι εχω κοκκινες βαλιτσες
επειδη ξερω αυτη την αισθηση στο αεροπλανο (και ελπιζω να εχω παραθυρο αυτη τη φορα γιατι ειναι υπεροχα με καλο καιρο )
επειδη οι ανθρωποι οσο κι αν μοιαζουν κλεισμεννοι στα χιλια τους προβληματα εχουν παντα χρονο για οσους τους εχει φερει κοντα αυτο το μεσο επικοινωνιας και κυριως το ενστικτο (και αυτο ειναι μαγικο)
κι επειδη χαιρομαι για σενα

πινω κι εγω στην υγεια σας ..
παντα τετοια
και καλη συνεχεια ..

ειναι μικρα σημαδια στη ζωη μας αυτες οι στιγμες και οι φιλιες και αξιζουν καθε σεβασμο.

Maria Tzirita είπε...

Για μένα κουβέντα ομπρελίτσα μου,ε; Πού είνα τα "δροσερή", πού είναι τα λογάκια σου τα γλυκά που περίμενα να δω γραμμένα; Καλά σου, πάω να κλάψω στη γωνίτσα μου...

Δημιουργία είπε...

Αυτα που γραφεις βγαζουν πολλη χαρα και αγαπη απο καρδιας.Ευχομαι να περνας παντα τοσο ομορφα.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ρηνιώ μου,
δόξα τω θεώ...
Ξέρεις ήταν κάτι που συνεχώς το ανέβαλλα, μια μικρή αφορμίτσα ζητούσα και ένα νεύμα για να πω το ναι σε δευτερόλεπτα...
Και ήταν τόσο πολύ όλο αυτό που κάποια στιγμή σάστισα μήπως δεν μπορέσω να το χωρέσω...
Άντε, την επόμενη φορά μαζί...
Μόνο να φοράς πατούμενο ίσιο γιατί θα σε ξεποδαριάσω, και να έχεις κοιμηθεί πριν μέρες γιατί ύπνο...τσουκ, δεν θα έχει!

Το ξέρω ότι χαίρεσαι, το άκουσα στη φωνή σου... και σ' ευχαριστώ!

Φιλάκια και από μένα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Maria Jose μου,

ήταν ένα ταξιδάκι που ήθελα καιρό να κάνω, πολύ καιρό τώρα, και ενώ όλο το σχεδιάζα και όλο δύσκολο φαινόταν, τελικά μέσα σε ελάχιστο χρόνο απάντησα θετικά σε μία πρόταση που το συμπεριελάμβανε.
Στην Αθήνα κατέβηκα μαζί με το "δρομάκι". Την Κυριακή ο Σύλλογος των ανθρώπων του χωριού μας που μένουνε στην Αθήνα έκοβαν την πίτα τους και πήγαμε προσκεκλημένοι παρέα με φίλους από το χωριό!
Ένα όνειράκι που πήρε σάρκά και οστά. Πήρα προσωπική ευτυχία για ένα χρόνο...
Σ' ευχαριστώ για την ευχή. Μακάρι. Μακάρι. Οι άνθρωποι είναι πάντα που κάνουν τη διαφορά.
Την καλημέρα μου!

"ζαχαρούλα.." είπε...

και να σκεφτεί κανείς ότι θα ήμουν και εγώ δίπλα σου... θα έκλεβα λίγο από το χαμόγελό σου, να το πάρω πίσω στην Πάτρα, στην μουντή καθημερινότητα.....

αλλά είπαμε.. εμείς θα βρούμε τον τρόπο!!!!!!!!!!!!

δεν μπορείς να φαναστείς πόσο χαίρομαι που πέρασες τόσο καλά.... δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόσο γαληνεύω όταν διαβάζω κείμενά σου.. δεν μπορείς να ονειρευτείς πόσο βαθιά σε έχω στην καρδιά μου!!!

σε ευχαριστώ και από εδώ για τα τόσα τηλέφωνα κατά την παραμονή μου στο νοσοκομείο!!!!!

σε αγαπώ..σε φιλώ..

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαριέλα μου,

με τις σταλίτσες τις αλμυρές γίνονται πιο νόστιμες οι λέξεις.Ξέρω τι λέω, δοκιμασμένο. Τα είπαμε. Το ξέρεις. Μια απ' τα ίδια.
Όσο για τις στιγμές,
είμαι σίγουρη. Μου το έδειξες. Χωρίς να χρειαστεί να πούμε πολλά. Κάποια συναισθήματα μεταδίδονται ως κύματα και το λίκνισμα στη βάρκα είναι για δύο...

Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για όλα! Με έχεις γοητεύσει, εκτός των άλλων ξεχειλίζει και αγάπη ειλικρινή το ηφαίστειό που λέγαμε!

Ελπίζω σε μια σύντομη αντάμωση και πάλι. Θα το ήθελα πολύ!

Σε χιλιοφιλώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φαραόνα μου,

ο θείος και η θεία είναι πιο αληθινοί και απ' την αλήθεια και είμαι περήφανη που τους έχω συγγενείς μου!

Θα μπορούσα να γράψω ημερολογιακή αναφορά του τι έκανα, που πήγα, ποιους συνάντησα, αλλά δεν ήταν αυτή η ανάγκη μου, η ανάγκη μου ήταν να καταθέσω τη συγκίνηση και τη χαρά μου και να ευχαριστήσω όλους όσους τη μοιράστηκαν αφειδώς μαζί μου..., ξέρουν εκείνοι ποιοι είναι.

Χαίρομαι πραγματικά που με ένιωσες και σε ευχαριστώ.

Πολλά πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αντώνη, καλέ μου φίλε,
άσε με να ξέρω τι λέω...

Λίγο ήθελες, λίγο για να ψηφίσεις, αλλά αφού ψηφίσαμε μαζί βρε, το ίδιο είναι! Το ξέχασες...

Με συγκινείς....
Να ξέρεις όμως ότι είναι "διαβασμένο" και "μελετημένο"...Εύχομαι να σου φέρει γούρι!

Πολλά πολλά φιλιά και από μένα,
ελπίζω να τα ξαναπούμε προς τα βόρεια όταν ξεπεταχτεί ο πιτσιρίκος!


υ.γ. έκανα λάθος σε μια πληροφορία που σου έδωσα για εκείνο που ρώτησες για τον ομιλούντα. Το αντίθετο ισχύει. Και χαίρομαι....

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μου,

εκεί ήσουν, μαζί μου σε κουβαλούσα, πώς ήταν δυνατόν να σε αφήσω εγώ εσένα, μπορώ;;;; Ουδεμία περίπτωσις!

Φιλί τεράστιο,
και άντε, κόλλησα με την κουβέντα την χθεσινή, μπήκα σε τροχιά ονείρου πάλι... (άλλο που δεν ήθελα).

Καλημέραααααα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαριέλα μου,

σήμερα θα λάβεις και την πρόσκληση που σου έλεγα.

Η μικρή μου έκανε με το που έφτασα, πριν ανοίξω βαλίτσα, μια ανάγνωση..... τι να σου πω.... Είδε και τις γατούλες και τα φωτιστικά και απέκτησες fun club!

"Κωδικός θείος" λοιπόν, σε αναμονή!!!!!

Εγώ σε φιλώ άλλο τόσο!
Καλημέρααααα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Margo μου,

ομπρέλα, βροχή, πλημμύρα...
λίγο δροσιστήκαμε, ε;

Να σαι καλά που είδες με καθαρά μάτια....
Σ' ευχαριστώ.
Και σε σένα εύχομαι μόνο πλημμύρες χαράς!
Καλημέρααααα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ιφιγένεια μου,

αστέρι είσαι εσύ κορίτσι μου,
καρφιτσωμένο λαμπερό σε μόνιμη θέση στον ουρανό, να ξεχωρίζεις από τους διάττοντες αστέρες!

Σ' ευχαριστώ πολύ!
Άντε, και στα δικά μας!
Για όποτε...

Φιλιά πολλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Talisker μου,

για μια ακόμη φορά λοιπόν το νιώθω ότι είσαι στο εκατό τοις εκατό και αυτό με συγκινεί. Που καταλαβαίνεις. Χωρίς επεξηγήσεις. Και σου αρέσουν οι κόκκινες πινελιές. Όπως και σ' εμένα.
Ξέρεις. Την ανάγκη για οσμή ελευθερίας. Όταν μάλιστα σου είναι χαρισμένη με σεβασμό. Τότε την καρπώνεσαι χωρίς να την εκμεταλλεύεσαι.Και σέβεσαι με τη σειρά σου.
Τα υπόλοιπα φλυαρίες. Ο νοών νοείτω!
Εύχομαι κι εγώ να έχεις θέση παράθυρο.

Στη χαρά μας και σ' αυτά τα πολύτιμα σημάδια λοιπόν!

Την πιο ομορφη καλημέρα μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαράκι μου,
παραπονεμένο μου,

δε σε είδες εκεί μέσα; Δε σε είδες στο παρεάκι της Κυριακής; Θεώρησα ότι θα ήταν άλλη η στιγμή της αναλυτικής παρουσίασης των φίλων μου. Και θεώρησα ότι εσείς που ήσασταν εκεί θα καταλαβαίνατε πίσω από τις γραμμές μου. Τα συναισθήματα που μου προκαλέσατε δεν είστε εσείς;
Αλλά αφού το θέλεις, χαλάω εγώ βρε χατήρι;
Τι σου είπα μόλις σε αντίκρισα;
ΝΑΙ. ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΔΡΟΣΕΡΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΚΑΙ ΠΛΗΘΩΡΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΥΒΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΕΝΑ ΑΤΙΘΑΣΟ ΠΑΙΔΙ!
Τα φιλιά μου και την καλημέρα μου.
Έλα, άσε τη γωνίτσα και ξαναδιάβασε τις αράδες μου...:)

Καλημέραααα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Δημιουργία μου,

έτσι είναι. Είναι αυτές οι μεγάλες μικρές στιγμές για τις οποίες φωνάζω κάθε φορά!

Σ' ευχαριστώ καλή μου,
πάντα με συγκινείς όταν έρχεσαι.
Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ζαχαρούλα μου,
αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου, αμοιβαία τα αισθήματαααααα....


Το μόνο που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν αυτό... Το περίμενα πως και πως....

Μη μου στενοχωριέσαιόμως,
αρκετά ταλαιπωρήθηκες,
και μη μιλάς για μουντή καθημερινότητα, γιατί ένα συννεφάκι ήταν, μπορίτσα, πάει πέρασε...
Θα βρούμε εμείς ευκαιρία, έχεις άλλωστε ανοιχτή πρόσκληση....

Γερή και σιδερένια σου εύχομαι μικρό μου όμορφο λιοντάρι...
Να μη μ' ευχαριστείς για τίποτα. Το ελάχιστο που αξίζεις ήταν.

Πολλά πολλά φιλιά (κατακόκκινα από τα λόγια σου).

fanoula είπε...

Στην υγειά σου ομπρελίτσα!!! κάθε μέρα στη ζωή σου να΄ναι γεμάτη διαμαντένια ΝΑΙ και πάντα ο απόηχος τους να σου αφήνει αυτή τη γλύκα που μας μετέφερες με το απίστευτο γράψιμό σου!!!
Πολλά φιλιά

Dee Dee είπε...

καλημεραααα :)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φανούλα μου,

στην υγειά σου!!!!

Και σε σένα μόνο ομορφιές εύχομαι γλύκα μου!
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Την καλημέρα και τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μου,

:)))))))))))))))))))!!!!!!!!!!!
...μέρααααααα!

Roadartist είπε...

"Άνοιξε το παράθυρο να μπει φρέσκο αεράκι"..
Μου αρέσει πολύ η φράση σου που έχεις γράψει στα σχόλια :)
Νομίζω πως το κείμενο σου..αφήνει και μια αίσθηση παρόμοια...Και οι φωτογραφίες.. και γενικώς όλα.. ;)

Να είσαι καλά, και επειδή κλασσικά είμαι στο κόσμο μου, με άσχετα θέματα να με τυραννούν, έχω μια αγωνία αν παίζει το cdaki, δεν υποφέρομαι έτσι.., σε φιλώ!
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Φιλιά κ στο δρομάκι ;)

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Στην υγειά σου ομπρελίτσα μας.Τι όμορφο κείμενο, ξεχειλισμένο από ευγνωμοσύνη για τη ζωή ήταν αυτό.Πάντα να είσαι έτσι σου εύχομαι, γεμάτη χαρά.

Μαριλένα είπε...

πάντοτε να περνάς έτσι ομορφα
κι οι προσδοκίες σου απ' τους ανθρώπους να βγαίνουν, έτσι, αληθινές, όπως τουτη τη φορά!
στο ευχομαι μέσα από την καρδια μου :))

Dimitra Andritsiou είπε...

Τι όμορφη περιγραφή συναισθημάτων! Πρέπει να πέρασες καταπληκτικά και αν ένιωσες θεσπέσια.

Τα ταξιδάκια μας κάνουν καλό, ιδιαίτερα αν πρόκειται να συναντήσουμε φίλους αγαπημένους.

Καλό σου απόγευμα, Κοκκινομπρελίτσα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Έμαθα πόσο υπέροχα περάσατε και χάρηκα μαζί σας σα να ήμουν μαζί σας , χωρίς καθόλου ζήλια πίστεψε με γιατί η χαρά της φίλης μου είναι δική μου χαρά.

Maria Tzirita είπε...

Ναι καρδούλα μου, με είδα και προσεχτικά διάβασα όσα υπέροχα έγραψες, λογοτέχνιδά μου εσύ! Απλά ήθελα ν'ακούσω τα λογάκια της καρδιάς σου και σ'ευχαριστώ που μου την πρόσφερες τελικά την ικανοποίηση! Πολλά πολλά φιλιά, θα σε περιμένω στις 20 Μαρτίου, κανόνισε!

Αλεξάνδρα είπε...

Παντα έτσι ενθουσιασμένη να είσαι, κοντά σε ανθρώπους που θέλεις.

Το ναι και το όχι σου μου θύμισαν ένα τραγουδάκι του Λουδοβίκου των Ανωγείων:

Ανάμεσα στο οχι
και στο κρυμμένο ναι
χάθηκε η ζωή μου
μεγάλε ουρανέ.

Δεν κρύβεται στη νύχτα
το άσπρο γιασεμί.
Λύγισε η αγάπη όταν είπες μη,
λύγισε η αγάπη όταν είπες μη.

Βγαίνω στον αέρα
με χάρτινο φτερό.
Μακριά σου δεν αντέχω,
κοντά σου δε μπορώ.
Κοντά σου δεν αντέχω,
μακριά σου δε μπορώ.

Χαμήλωσε τα φώτα
μεγάλε ουρανέ,
το οχι αποκοιμήθηκε
στην αγκαλιά του ναι,
το οχι αποκοιμήθηκε
στην αγκαλιά του ναι

Πάντα τέτοια!

Alkmini είπε...

Ενα ποστ σκετη αγαπη, ενθουσιασμο, χαρα, γαρνιρισμενο με μπολικη φιλια και ομορφες στιγμες.
Ομπρελιτσα μεσ απ την καρδια μου
θα βγαλω μια δυνατη ευχη.

Να εχεις συχνα τετοιες απολαυσεις.

Οσο για τις φωτο, ταξιδεψα που εχω τοοοοοοοοοσο καιρο να ταξιδεψω με αεροπλανο. Απο τοτε που γυρισα απ την Πορτογαλια . σνιφφφφ και ξανα σνιφφφφ.

φιλακια στα μουτρακια.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Roadartist μου,

ποθούμενο μου το φρέσκο αεράκι. Μόνο που αυτή τη φορά άνοιξα σχεδόν όλα τα παραθύρια και τα αεράκια μου στήσανε χορό και με βάλανε στη μέση...

Παίζει, παίζει το cdaki, έπρεπε να με έβλεπες πώς έκανα όταν το ανακάλύψα, όταν είδα στην οθόνη το θησαυρό του, σα παιδάκι χοροπηδούσα! Σε λίγο μπαίνει σε εφαρμογή το πρώτο του μέρος ;)

Δικό μου το ευχαριστώ. Ειλικρινές και τεράστιο! Ξερεις γιατί.

Πολλά πολλά πολλά φιλιά κοριτσάκι!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

carpe diem,

σ' ευχαριστώ πάρα πολύ...
Είπες τη μαγική λέξη.
Ευγνωμοσύνη.
Γιατί σ' αυτή τη ζωή τελικά οι στιγμές χαράς είναι τόσο πολύτιμες που θα ήμασταν ανόητοι και αγνώμονες αν τις πετούσαμε... Πώς να συνεχίσουμε χωρίς αυτές; Με τι δύναμη για τα δύσκολα; Καταφύγιο γίνονται και απόδειξη ότι η ευτυχία μπορεί να είναι απλώς μια χειραψία...

να είσαι καλά!
Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαριλένα μου,

οι ευχές από καρδιάς είναι οι πιο δυνατές!
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι και σε σένα το ίδιο!

Καλό σου βράδυ,
τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αμελοδήμητρά μου,

όταν αισθάνομαι τόσο έντονα πλήρης τότε μπορεί να καταλήξει σε μανιέρα ο λόγος μου...Αυτό το ταξίδι το ήθελα από καιρό. Και συνειδητοποίησα ότι το ήθελα τελικά πιο πολύ για τους ανθρώπους που θα συναντούσα... Εχω πολύ δικά μου κομμάτια εκεί και τώρα πλέον νέα ξεκινήματα...
να είσαι καλά.
Εχεις δίκιο.
Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αχτίδα μου,
το ξέρω ότι χάρηκες.
Το άκουσα στη φωνή σου και στην ευχή σου το Σάββατο το πρωί.
Σ' ευχαριστώ πολύ! Για την αυθεντικότητα των συναισθημάτων σου, που σπάνια συναντά κανείς σήμερα!

Πολλά πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαράκι μου,
πολλά φιλιά και από μένα.
Θα έρθει η ώρα και για τ' άλλα...
Για τις 20 Μαρτίου μακάρι να τα καταφέρω. Μακάρι!

Καλό βράδυ,
να σε προσέχεις!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλεξάνδρα μου,
δε μπορώ να τον μετριάσω τον ενθουσιασμό, όσο κι αν δοκίμασα να το προσπαθήσω κάποτε... Είναι αυτό που με κρατάει ζωντανή. Ξεκουρντίζεται η καρδιά και ποτέ δεν φρόντισα να αποκτήσω κλειδί αυστηρότητας και επιβολής στα συναισθήματά μου, είτε πρόκειται για χαρά είτε για λύπη. Απλώς έμαθα να προσγειώνομαι πιο ομαλά...
Ήταν οι άνθρωποι Αλεξάνδρα. Και η αύρα αυτής της πόλης που πολύ μου πάει...
Το τραγούδι υπέροχο και ο Λουδοβίκος μοναδικός. Εψαξα να το βρω σε u tube και immem για μουσικό χαλί και δεν τα κατάφερα. Ίσως αύριο με πιο καθαρό μυαλό να το βρω και να το ανεβάσω εγώ.
Σ' ευχαριστώ πολύ που μου έγραψες τους στίχους..."το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι..."

Πάντα τέτοια.
Σε φιλώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλικάκι μου,

ακόμη σκέφτομαι πώς θα ήταν να ήμασταν μαζί σε κείνο το ιαπωνικό...
Και τι δε θα δινα....
Οι δυο μας και το πράσινο βουναλάκι, χα,χα,χα....
Ευτυχώς το γλίτωσες το ρεζίλεμα!

σ' ευχαριστώ αδέρφι για την ευχή!
Και σε σένα μόνο ομορφιά εύχομαι, το αξίζεις με το παραπάνω!

Φιλιά, φιλιά, φιλιά, φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλεξάνδρα μου,
το βρήκα, το βρήκα!

Σταλαγματιά είπε...

Τι τέλεια!!
Πόσο ζηλεύω!!!
Στην υγειά σου ομπρελίτσα μου.
Το παράθυρο σου να είναι πάντα ανοιχτό και πάντα να εισβάλουν μέσα
Όμορφες και ηλιαχτίδες και φρέσκο αεράκι!!
Ταξιδιάρικες φωτογραφίες, λόγια, αισθήματα.

Σήμερα μου χάρισες το πιο όμορφο ταξίδι!!!

Φιλί γλυκό

αντωνης είπε...

Καλημερα ομπρελιτσα!
Περιμενω προσκληση...

:)

Ανώνυμος είπε...

Eδω μεσα παντα ολα ειναι μαγικα...ο τροπος που τα περιγραφεις...ολα

χαιρομαι που περασες ομορφα και ζεστα...και οσοι σε απολαυσαν ειμαι σιγουρη οτι πηραν κατι απο τη θερμη σου!!!!!!!

Δημιουργία είπε...

Σε περιμένει ένα βραβείο στο Blog μου! Χαρισμένο σ'εσένα, για τις όμορφες ιστορίες που μας διηγείσαι στο Blog σου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αναστασία μου,
πάντα έχεις φουσκωμένα τα πανιά και έρχεσαι παρέα στα ταξίδια μου.
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Σ'ευχαριστώ.
Σε φιλώ με αγάπη.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αντώνη μου,

τι νομίζεις; Ότι την ξέχασα;
Εχω μνήμη πολύ δυνατή. Να το θυμάσαι.
Το Σάββατο θα λάβεις την πρόσκληση. Για ευνόητους λόγους ;)
Ήρθα σήμερα από το σπίτι σου, κόντεψα έκθεση να γράψω και μετά κάτι πάτησα η άσχετη και το χασα...
Δεν αντέχω όμως, θα το πω. Πού να μην ήξερες και για το θέμα....

Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Παπαρούνα μου,

είναι που κι εσύ έχεις αγάπη στα παραθύρια...:))))

Σ΄ευχαριστώ.
Πραγματικά χαίρομαι που σε έχω γνωρίσει από κοντά!

Τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Δημιουργία μου,

σ' εμένα;;;;;;;

Με συγκινείς πολύ και σ' ευχαριστώ πραγματικά.

Δεν μου έχουν ξαναδώσει βραβείο.
Ευχαριστώ που με συμπεριέλαβες.
Δεν έχω λόγια....

Σε φιλώ και έρχομαι να το παραλάβω!

anima είπε...

Κοίτα πως έρχονται τα πράγματα...

Πόσο πολύ το θέλαμε,και τελικά...

Γμτ πυρετό μου,γμτ

Τί άλλο να πω;
Ξέρεις πόσο στεναχωρήθηκα,δεν το ξέρεις;

Σε φιλώ χίλιες φορές