Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Λούνα Παρκ

Ίσως φταίει το καλοκαίρι…
Ίσως η θάλασσα που τα έχει ξεπλένει όλα
Ίσως οι άνθρωποι δίπλα μου…
Ίσως το φρέσκο μελτεμάκι του Αυγούστου…
Ίσως και όλα μαζί ….


Γύρισα το συνδυασμό. Πέντε κλικ αριστερά. Προς το μέρος της καρδιάς. Κι έγινα ξανά παιδί. Δανείστηκα τη μοναδική ικανότητα που έχουν τα παιδιά να απλοποιούν τα πάντα. Να ζουν το τώρα ανεμίζοντας το σημαιάκι του ενθουσιασμού….Την καθαρή ματιά με τη λάμψη της περιέργειας! Καθάρισα τη σκουριά με τη στλεγγίδα του Ιουλίου. Φόρεσα φρεσκοπλυμένη πουκαμίσα. Κι έστειλα μια ευχή εκεί ψηλά, στο πρώτο πεφταστέρι, να μου χαριστεί για πάντα… Ο ψίθυρος ήταν καθαρός: μόνο αν νιώσεις ευγνωμοσύνη θα σου χαριστεί…

Τελικά, αν θέλεις να το δεις και έτσι, κάποιες φορές η ζωή σου χαρίζει εισιτήριο για το λούνα παρκ… Χιλιάδες τα λαμπιόνα, μπερδεύονται οι μουσικές, εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μπεις στα βαγόνια, να ανεβείς στο καρουσέλ και να αφεθείς στις κούρσες, στα ανεβοκατεβάσματα, να φωνάξεις, να γελάσεις δυνατά,ακόμη και να τσιρίξεις, χωρίς να σε νοιάζει τίποτα!



Σ’ αυτήν μου την άδεια δεν το έχασα το εισιτήριο… Δεν το πέταξα, δεν το χάρισα… Το μοιράστηκα…. Και πέρασα την πόρτα του λούνα παρκ… Μαγεμένη από τα χιλιάδες μικρά φωτάκια…. Τα ακολούθησα… Πολλά τα μονοπάτια, άλλες τόσες οι προκλήσεις….


Συναυλία .
….Στάθηκα κάτω από το φεγγάρι. Τραγούδησα. Μόνη μες στο πλήθος. Άυλη. Χωρίς να με νοιάζουν οι γύρω μου. Μόνο η αγκαλιά των τριών μας, βαρκούλα που σε ταξιδεύει στις μελωδίες, στα λόγια …

Θέατρο…. Ιχνηλάτες των προπαππούδων, τα βήματα στο αρχαίο θέατρο κι ο Ευριπίδης να συμπυκνώνει όλη τη σοφία της ζωής με την απλότητα παραμυθά…

Το πανηγύρι της καθημερινότηταςΒραδιές με κουβεντούλα, βραδιές με μουσική εκεί που φυσάει ο Μπάτης…
Πρωινά γευσιμαγείας, να ανακατεύουμε τα υλικά με τις ζωγραφισμένες μας κουτάλες….



Ένα πιτζάμα πάρτυ.
Και κάπου εκεί η πρόκληση.Σε μια γωνιά του λούνα παρκ, ένα πιτζάμα πάρτυ.
Ε, εντάξει, σίγουρα μια αχτίδα ήλιου κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Μια αχτίδα που ξέρει να μένει παιδί… Τώρα κατάλαβα το γιατί… Γιατί μερικοί άνθρωποι εκπέμπουν τόσο φως, τόση θετική ενέργεια… Γιατί διατηρούν την παιδικότητα τους ανέγγιχτη από το πέρασμα του χρόνου… Τώρα εξηγούνται όλα…. Από το τσαντάκι της κρέμονται αρκουδάκια. Η αχτίδα δεν έχει ηλικία.

Τι θα την κάνω που δε λέει να κατέβει από το ελεφαντάκι;
Τα παιδιά η αφορμή. Μόνο η αφορμή.
Φορέσανε τις ίδιες πιτζάμες (όχι που θα της ξέφευγε της αχτίδας η λεπτομέρεια…), κλειδώσανε σφιχτά τα χεράκια και ορκιστήκανε όρκους φιλίας όπως μόνο εκείνα ξέρουν. Η τούρτα με τα πυροτεχνήματα( αχτίδα είσαι μοναδική!) και το κεράκι της επετείου της πρώτης βραδιάς ήταν η σφραγίδα της φιλίας! Ο ύπνος αγγαρεία, το ξύπνημα στις 5.30 το πρωί...(αχτίδα είσαι ήρωας!), να ρουφήξουνε το χρόνο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο! Λουλουδάκια φρέσκα οι ψυχούλες τους, ξεχείλισε το άρωμά τους και μας μέθυσε κι εμάς!


Το μονοπάτι του φράγματος
Διασχίζω το λούνα παρκ, δε θέλω να φύγω, όχι το εισιτήριο είναι διαρκείας…. Η dee dee με τον ενθουσιασμό παιδιού κρατά στα χέρια τη μηχανή…. Μοιραζόμαστε εικόνες. Μοιραζόμαστε στιγμές… Φρέσκα τα χρώματα κι ας είναι βράδυ. Μια μωβούλα πεταλούδα στραφταλίζει αλήθειες. Μου χαρίζει μια δημιουργία της...


Είναι σαν και εκείνη. Ταξιδιάρα, έχει δραπετεύσει από παιδική ζωγραφιά.

Η διακριτική παρουσία του Μάριου. Ο Δ. και ο Κ. , σύντροφοι στη διαδρομή…

Τα βήματα γίνονται πιο αργά. Κάπου εκεί στην άκρη ένα ξύλινο γεφυράκι… Πλησιάζουμε… Δεν είναι πλέον η Dee αυτή που έχει σταθεί στην άκρη του. Είναι η εικόνα μιας κοπέλας με μακριά μαλλιά ανέμελα αφημένα να χαιδεύουν την πλάτη και με τα άστρα να μαλώνουν ποιο θα τα πρωτοχαιδέψει… Σαν πίνακας του Μονέ… Οι επιφάνειες δεν είναι καθαρές. Η εντύπωση της στιγμής μέσα από το θολό φως και το μονοπάτι των φώτων στα νερά…Ησυχία… Μόνο κάτι γρύλοι. Και το κλικ της μηχανής. Θέλω να ζωγραφίσω την εικόνα. Μα δεν είμαι καλή στη ζωγραφική… Τα βήματά μας συγχρονίζονται. Φωτογραφίζω τις σκιές μας.



Η ανατολίτικη αγοράΚαι μετά πάλι βόλτες, στο μπεζεστένι, στα υπόγεια με τα είδη χονδρικής, η αχτίδα μου ξέρει καλά τα κατατόπια… Μυρωδιά ανατολής. Εμπορεύματα σε τιμή ευκαιρίας...




Το πάρκο της Ειρήνης.Ξαποσταίνουμε. Αίσθηση Ειρήνης. Η παντιέρα της κυματίζει πανηγυρικά. Νερό καθαρό τρεχούμενο η παρουσία της. Δροσιά…

Η αυλή των χρωμάτωνΠιάνω την Dee από το χέρι.Μου περνά στο πόδι διπλή αλυσιδίτσα...Μπλε και μωβ οι χάντρες, η πρώτη βραδινή απόχρωση μπερδεύεται με τον υδάτινο ορίζοντα.



Η σκέψη μας αρμενίζει. Σε πολύχρωμα πανέρια με κλωστές και χάντρες. Σε τσιγκελάκια της γιαγιάς και βελόνες πλεξίματος. Μία μια οι θηλιές, ενώνονται σε αλυσίδα… Αλλάζουν σχήμα. Αλλάζουν ρότα… Κι όπου βγάλει…Βάζουμε το καπελάκι στραβά και φύγαμε….



Το περιβόλι του κυρ Δημήτρη.Ασβεστωμένα τα μονοπάτια, γεμάτα καρπούς τα οπωροφόρα, κόβεις και στάζει το ζουμί, ανθισμένες οι ζαρτινιέριες, μερακλίδικος ο καφές.

Τα δώρα πολλά. Από όλους... Νιώθω ότι γιορτάζω... Πώς να το πω το ευχαριστώ.... Θέλω να το δείξω....

Σινεμά
Η επόμενη στάση έχει ταινία παιδική.
Πιάνω θέση στον καναπέ, απέναντι από τον ανεμιστήρα . Πέφτουν οι τίτλοι. Εχω και πασατέμπο. Ο Ρατατούης. Η φωνή του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου με συνεπαίρνει. Χάνομαι στο Παρίσι και στη μαγεία της μαγειρικής. Τα μηνύματα βροχή γλυκιά που διώχνει κάθε ίχνος σκόνης. Το δικαίωμα στην επιτυχία. Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Η αναγνώριση. Χωρίς κανένα ίχνος ρατσισμού….

Είμαι στο τώρα. Στο εδώ. Έχω επιστρέψει από το αύριο.

44 σχόλια:

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Χάρηκα με τη χαρά σου, λίγος ο χρόνος μα τον εκμεταλευτήκαμε όπως μπορέσαμε μικρή μου φίλη,έπρεπε να τη δείτε πως ..λούφαξε μέσα στο δίσκο της ρόδας και τι κοροΐδία έφαγε απο τα μικρά, στο τρενάκι του φόβου δεν άντεξε το δεύτερο γύρο, για τον εξωμειωτή δεν το συζητάμε ..εξαφανίστηκε, για τις βαρκούλες στο νερό με το τρένο δεν τιθεται θέμα..είμαι σίγουρη οτι την επόμενη φορά η κόρη της ούτε που θα ζητήσει να έρθει μαζί μας .Θα τη στείλουμε στη DEE DEE να την πάει στο φράγμα να ταΐσει τις πάπιες.Στην αγορά όμως άπαιχτη..έτσι και της έδινες και μια χρυσή κάρτα θα ήταν τέλεια!Αντε ανακάλυξα κι άλλες πηγές για χάντρες φιληνάδα για να πάμε την επόμενη!

eirini είπε...

Καλή μου κόκκινη ομπρελίτσα! Τί να πω για σένα! Πολύ πολύ σ'ευχαριστώ για το δώρο σου, το στόλισα όμορφα γιατί ήταν με πολύ αγάπη! Είσαι τόσο γλυκιά από κοντά όσο γλυκές και τρυφερές είναι οι διηγήσεις σου! Δεν με εξέπληξες, έτσι σε περίμενα, δοτικό και θετικό άτομο και η αλήθεια σου είτε από κοντά είτε μέσα από ένα μηχάνημα βγαίνει!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αχτίδα μου,
οκ, παραδίνομαι!
Αφού το δήλωσα ότι έχω υψοφοβία, όσο κι αν προσπάθησα να την ξεπεράσω κοντά σου. Η προσπάθεια δεν μετράει;)Την ώρα που "εξαφανίστηκα" έβγαζα φωτογραφίες τα λαμπιόνια και τα φωτάκια και ζούσα κι εγώ το δικό μου πανηγύρι...
Εγώ να δεις πόσο χάρηκα,και κυρίως που γνώρισα και την Ειρήνη, έστω και βιαστικά. Την επόμενη φορά θα κανονίσουμε να έχουμε περισσότερο χρόνο και να μην έχω υπηρεσία.
Κανόνισε γιατί σου έχω ξεποδάριασμα στην αγορά!
Σ' ευχαριστώ και πάλι για την ΥΠΕΡΟΧΗ και τόσο ΕΓΚΑΡΔΙΑ φιλοξενία!Είσαι το κάτι άλλο...
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!!!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ειρήνη μου....
εγώ τι να πω...
όμοιος ομοίω αεί πελάζει...
Εκτός από αφοπλίστικα όμορφη είσαι και υπέροχη, σαν να γνωριζόμασταν από καιρό, αυτό αισθάνθηκα...
Να μη μ' ευχαριστείς για το δώρο, δεν ήταν τίποτα απολύτως, έτσι, για το καλώς σε βρήκα!
Άντε, σε περιμένουμε, κανόνισε!
Χαίρομαι ειλικρινά που τα είπαμε και κατ' ιδίαν... Να το επαναλάβουμε με άνεση χρόνου, οκ;
Με γεια την φώτο... πολύυυυυ καλή!
Τα φιλιά μου, καλή εβδομάδα να έχουμε. Πόσες μετράς για Κρήτη;

Marios είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Νομίζω ότι σε όλα τα παιδιά αρέσει το Λουνα Παρκ.
Μόνο που τώρα είναι διαφορετικό απο αυτό που γνωρίσαμε εμείς.
Το " Λουνα Παρκ " σου είναι υπέροχο.
Και αυτη τη φορά με όσα γράφεις μας ταξιδεύεις σε άλλες ηλικίες, σε παιδικές πιο τρυφερές σκέψεις.
Μου άρεσαν
οι λέξεις όπως
Το μοιράστηκα,Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα...
Αυτή η διαφορετικότητα μάλλον μας κρατά ζωντανούς και μας δίνει ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Η φαντασία και οι εικόνες που έχουμε μεσα στο μυαλό μας είναι το πολυτιμότερο αγαθό για την ζωή μας πάντα σε συνδιασμό με τις αναμνήσεις.

. είπε...

Καλώς σε βρίσκω και δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που σε βρήκα!

Καλώς όρισες και στη πόλη μου που περιέγραψες με τα πιο όμορφα χρώματα.

Για τους ανθρώπους της που συνάντησες, που για να τους περιγράψεις βούτηξες τη πένα σου στη πολύχρομη μελάνη της ψυχής σου.
'Ετσι είδα τη ψυχή σου και μου φάνηκε πολύ γνώριμη, έχω την εντύπωση ότι κάπου τη ξέρω τούτη την ομορφιά...
Γι αυτό χάρηκα τόσο που σε (ξανά)βρήκα. :)

Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!

Dee Dee είπε...

Αχ, τι να πω!

Δε μου φτασε!!!!! Θα κανονισω να σου ερθω!!! Οπως και δηποτε :):):)

Περασα υπεροχα!! Απο την Πεμπτη ενιωθα οτι τελειωσε η βδομαδα λες και δε δουλευα την επομενη.

Μονο τη μικρη νεραιδουλα δε χαρηκα πολυ, ηταν απασχολημενη σβηνοντας κερακια :):)

Θα τα πουμε απο κοντα, μεσα στον Αυγουστο θα σου ερθω!!!

eirini είπε...

Καλησπέρα κοκκινη ομπρελίτσα! 14 μέρες απομένουν! Όμως αυτή η εβδομάδα είναι η τελευταία στην δουλειά και μετά...γιούπι...15μέρες άδεια!! Το μωράκι σας τί κάνει; Ελπίζω να είναι καλύτερα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μάριε,
θα συμφωνήσω μαζί σου αρχίζοντας ανάποδα, η φαντασία σε συνδυασμό με τις αναμνήσεις μπορεί να είναι από τις πιο ισχυρές κινητήριες δυνάμεις, όταν επιστρετεύονται για να χρησιμοποιηθούν στο σήμερα.
Το να ελευθερώνεις κάποτε την παιδική σου φύση είναι πολύ καλύτερο από το να την καταπιέζεις για να μη λεκιάσει την σοβαροφάνεια που κάποιοι χρησιμοποιούν ως ασπίδα. Αλλο σοβαροφάνεια, άλλο σοβαρότητα. Γιατί σοβαρότητα είναι να μην φέρεσαι με παιδικές διαδικασίες ανωριμότητας σε θέματα όπου χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις, ή να αντιμετωπίσεις τον διαφορετικό (εκ των πραγμάτων) άνθρωπο απέναντί σου. Άλλο παιδική αθωότητα και παιδική απλότητα, άλλο περιέργεια και ενθουσιασμός και άλλο ανωριμότητα. Γιατί νομίζω ότι κάποιοι τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα....
Χαίρομαι που ήρθες στο "λούνα παρκ" και που μοιραστήκαμε το εισιτήριο.
Καλή εβδομάδα σου εύχομαι, όλα καλά.

anima είπε...

Όμορφο να μπορείς να ξαναγίνεσαι παιδί.Να μοιράζεσαι στιγμές.Να χαίρεσαι παρέα με ανθρώπους που εκτιμάς ή αγαπάς.Να απολαμβάνεις κάθε ώρα και λεπτό,με την ευχή να μην τελειώσουν γρήγορα.
Μα κι όμορφο θαρρώ πως είναι να μπορείς να "ξαναζείς" τούτες τις στιγμές.Έστω και μέσα στην σκέψη σου.Είναι ίσως ενας τρόπος να τις ζεις ξανά και ξανά.

Όμορφη νύχτα σου εύχομαι

LIA είπε...

Κόκκινη ομπρέλιτσα μου,καλησπέρα!

Τι ωραίο ταξιδάκι, που μας βοήθησες με τα γραπτά σου, να κάνουμε στο λούνα παρκ!Θυμήθηκα τις ομορφιές, τη χαρά και την ευτυχία μας, όταν με το σύζυγό μου, πηγαίναμε τα παιδιά μας, στο λούνα παρκ, που βρίσκεται απέναντι από το στάδιο Ειρήνης και φιλίας, στην Αθήνα.Σαν χθες μου φαίνεται, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια, κι ας έχουν αλλάξει τόσα πολλά!
Θα ξέρεις, με την υπέροχη μαμά σου, είμαστε φίλες, καθώς και με την Αχτίδα, κι αυτό με τιμά.
Θαύμασα και καμάρωσα τις υπέροχες φωτογραφίες σας.(Μου τις έστειλαν η μαμά σου και η Αχτιδούλα).Είστε όλες κούκλες!Τα μικρά σωστά αγγελούδια!Να είστε πάντα καλά.Μοιάζετε με τη μαμά σου.Η φωτογραφία, που είστε αγκαλιά, υπέροχη!Η αγκαλιά σας μεγάλη, όσος ο κόσμος όλος.Να είστε καλά.Τα γραφτά σου, κόκκινη ομπρελίτσα μου, είναι γεμάτα ευαισθησία, ομορφιά, γνώση και φανερώνουν άνθρωπο αισιόδοξο, χαρούμενο και καλοσυνάτο.Εύχομαι να μπορέσω, κάποτε να βρεθώ κοντά σας, να ζήσω όμορφες στιγμές και να χαρώ, την ομορφιά της ψυχής σας.
Σου στέλνω την αγάπη μου.

LIA είπε...

ομπρελίτσα μου, ήθελα να γράψω(λάθος μπήκε ο τόνος)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανασαιμιά μου,

με συγκινείς πολύ που ήρθες και με βρήκες. Με πρόλαβες.
Είναι κάτι που το ήθελα καιρό, να έρθω να σε γνωρίσω, αν βρήκες γνώριμα ίχνη, είναι γιατί ίσως κάπου συναντήθηκαν τα βήματά μας, ίσως στην αναζήτηση της ομορφιάς της αλήθειας...

Την πόλη σου και τους ανθρώπους της τους αγαπώ, για πάρα πολλούς λόγους... Γι' αυτό και πάντα για μένα τα χρώματά της θα είναι φρέσκα και ιλαρά...

Πόσο χαίρομαι και πάλι.
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,
τα φιλιά μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μουυυυυ!
Ούτε εμένα μου έφτασε!!!!
Κανόνισε σύντομα!
Θα την αράξουμε στη βεράντα χαλαρά, χωρίς πίεση χρόνου,
αν και το ξέρω, εμένα πάλι θα μου βγει η απληστία και θα θέλω κι άλλο...

Άντε, ακόμα εκεί είσαι... Τώρα θα έχεις κι ένα λόγο παραπάνω να έρχεσαι...ονόματι luna...
Ανυπομονώ...
Μ' αρέσει που μου δίνεις πάντοτε προοπτικές και ανοίγεις πόρτες σε ονειράκια...
Φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ειρήνη μου,
άντε, δηλαδή 4 ακόμη... και αρχίζει το πανηγύρι...
Να τις απολαύσεις μέχρι το μεδούλι τις μέρες...
Εγώ περιμένω τις 23για να σας ξαναδώ, θα έρθεις στις επίσημες εκδηλώσεις μας, έτσι δεν είναι;

Αντε, η εβδομάδα φεύγει πιο γρήγορα όταν έχεις να περιμένεις κάτι...και μάλιστα διακοπές...
Σχόλιο: καλά, φιλενάδα, με κάλυψες για ένα χρόνο... ξέρεις εσύ!

Τα φιλιά μου!

Σήμερα άκουγα ένα τραγούδι και σε θυμήθηκα. Μα τόσο πολύ. Θα σου πω...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

άνιμά μου,

μου έλειψες και σε έχω στο νου μου... Θέλω να περάσω και να μείνω ώρα, να έρθω κοντά σου...
Μη με παρεξηγείς αν χάνομαι αυτές τις μέρες, φτεράκι έχω γίνει και έχω αφήσει το αεράκι να με παρασύρει στις γειτονιές έξω...

Για μένα, η ωραιότερη στιγμή της ημέρας είναι όταν το βράδυ μοντάρεις το φιλμάκι της, περνάς γρήγορα τα όσα δε σε άγγιξαν και πατάς το play ξανά και ξανά για να ζήσεις εκείνες τις μαγικές απειροελάχιστες στιγμές που ήρθαν και σου ψιθύρισαν...
Το βιβλίο το διάβασα. Μου έκανε πολύ καλό. Ο Παλιάτσος και η Άνιμα μου άρεσε λίγο περισσότερο, αλλά κι αυτό είχε πολλά να μου πει. Κι όσο κι αν σου φανεί περίεργο, τριγύριζες στη σκέψη μου όταν το διάβαζα μαζί με την Κατερίνα, ίσως γιατί το είχαμε συζητήσει, ίσως γιατί ξέρω πόσο αγαπάτε την Βαμβουνάκη.
Καλό βράδυ, σε φιλώ και ελπίζω να έρθει γρήγορα το πλήρωμα του χρόνου για να συναντηθούμε και από κοντά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλή μου lia

Πόσο, μα πόσο χαίρομαι που μιλάμε από εδώ! Μου δίνεις μεγάλη χαρά!
Τα μάτια της μάνας μου λάμπουν όταν μιλάει για σένα, το ίδιο και της αχτίδας. Με συγκινεί η φιλία σας, και νιώθω σαν να σε γνωρίζω μέσα από εκείνες...
Όσο για το Λούνα παρκ, ηθική αυτουργός είναι η αχτίδα, να το ξέρεις... εγώ ιδέα δεν είχα για όσα σκάρωνε...Μαζί με την αχτίδα δεν μπορείς παρά να είσαι παιδί...
Χαίρομαι και που σε επισκέφθηκαν ωραίες αναμνήσεις. Το κουβάρι που ξετυλίγει τις μνήμες αξίζει όταν είναι πολύχρωμο,ποτίζει τα χέρια μας και σκορπιζουμε το χρώμα στο σήμερα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε...
Η αγκαλιά μας χωράει κι άλλους... Να το ξέρεις. Σε περιμένουμε λοιπον με την πρώτη ευκαιρία...
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, η αισιοδοξία είναι κολλημένη στο πετσί μου, αν αναλογιστείς ότι είμαι ακόμη αισιόδοξη, μετά από αρκετές τρικλοποδιές....Αν βρεθώ στον πάτο, θα βρω τον τρόπο να ανέβω, δε θα με δεις ποτέ με γεωτρύπανο.

Σου στέλνω κι εγώ την αγάπη μου και τα φιλιά μου!

anima είπε...

Αυτό λεω κι εγω συχνά:"Η ωραιότερη στιγμή της μέρας μου είναι η νύχτα μου." Τότε που τα πάντα αποκτούν μια διαφοερική διάσταση και που μπορείς καθάρια να σκεφτείς.Να θυμηθείς ή να λησμονήσεις.
Να "χάνεσαι",να "αλητεύεις" οσο περισσότερο μπορείς.Γιατί αν κάνεις αυτό που επιθυμείς,αυτό σημαίνει οτι μπορείς να ζεις...
Εύχομαι σύντομα να τα καταφέρουμε.

Καλημέρα..

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ειρήνη,
το μωράκι είναι καλύτερα,είναι απύρετο σήμερα κι έτσι κι εγώ θα πάρω το δρομάκι αύριο και θα σεργιανίσουμε το πρωί-επιτέλους!- εις τας αγοράς...
Καλό βράδυ, φιλί!

faraona είπε...

Χαιρομαι που περνατε ομορφα ολες μαζι.
Να ειστε παντα γερες και παντα χαρουμενες.

Πολλα φιλια

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ που έκανα μαζί σας αυτή την βόλτα ! Με την καρδιά μου , με το μυαλό μου !
Κόκκινη ομπρελίτσα γράφεις πολύ γλυκές, γεμάτες συναίσθημα και ζεστασιά σελιδούλες . Συνέχισε ... κι εμείς θα ταξιδεύουμε μαζί σου!!

Dee Dee είπε...

Νυσταζωωωω :):)

Καλο μεσημερακι φιλεναδα!

eirini είπε...

Καλησπέρα κόκκινη ομπρελίτσα μου! Τί κάνεις; Αρχίσαμε τις βόλτες με το δρομάκι, βλέπω!! Καλά κάνετε! Στις 23 δεν θα έχω γυρίσει οπότε δεν θα μπορέσω να έρθω, δυστυχώς! Πιστεψέ με στεναχωριέμαι που δεν θα είμαι εκεί να γνωρίσω και την υπόλοιπη οικογένεια! Τώρα 2 ερωτήσεις : ποιό ήταν το τραγούδι; και το σχόλιο για τους γιοφκάδες το είδες;
Η αχτιδούλα δεν έχει υπολογιστή γιατί κόλλησε ιό! Όπως καταλαβαίνεις ο μπαμπάς είναι πολύ χαρούμενος!! Αλήθεια ψιλιάζεσαι ποιός μπορεί να τον έβαλε...λέω εγώ τώρα...; Σε φιλώ!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Κοπελούδες μου, κατακόκκινη μου ομπρελίνα, αχτιδούλα και dee dee, το καταχαρήκατε!!!
Σας καταχάρηκα κι εγώ που διάβασα πόσο όμορφα τα περάσατε!

Αχ βρε κοκκινάδι μου και τα έγραψες όλα τόσα όμορφα!

mAuVe είπε...

5 κλικ αριστερά λοιπόν... χμ....

θα το ξαναδοκιμάσουμε λοιπόν!!!

χαίρομαι τόσο διαφορετικά που γράφω στα μάτια που έχω ήδη αντικρύσει

στο χαμόγελο που έχω μοιραστεί

έρχομαι αύριο για λίγες μέρες

θα τα καταφέρουμε; τι λες;

ελπίζω να ξανακοιταχτούμε,
να πούμε μερικά από όσα παραλείψαμε (όλα πρακτικά αδύνατο!) &
να ανακαλύψουμε καινούργιους συνδυασμούς!

σε φιλώ γλυκά κατακόκκινη ομπρέλα μου

Sideras είπε...

Περάσατε φανταστικά και είναι ωραία τα λούναπαρκ . Παραμυθένιες φωτογραφίες γεμάτο αγάπη ,όπως και τα λόγια σου γλυκόπιοτη Κόκκινη ομπρέλα. Είναι σαν ταξίδι στην χώρα της ανεμελιάς. Χαίρομαι όταν οι άνθρωποι ανακαλύπτουν ευτυχία . Σου εύχομαι να περνάς πάντα έτσι χαρούμενα και γαλήνια και να μην σου πω και παραπάνω.
Καλησπέρα σου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Ομπρελίτσα έπαθα ατύχημα, έσπασα τη κεντρική πέτρα απο το βραχιόλι που μου έκανες, να αγοράσω μια ίδια και να μου το ξαναφιάξεις; το φορούσα συνέχεια!

Alkmini είπε...

περασα
διαβασα
και ζηλεψα
λαθος δεν ζηλεψα, χαρηκα που περασατε τοσο ομορφα οι κοχυλενιες παρεουλα, παιζοντας στο Λουνα Παρκ, εκφραση αγαπημενη μου, οταν περναω μια μερα ετσι οπως την θελω και την ονομαζω Μερα Λουνα Παρκ.
φιλια στην αδελφουλα μου
και σε ολες σας.

Marios είπε...

Καλημέρα.
Πρωινός καφές παρέα με μουσική.
Πέρασα από εδώ για καλημέρα και μια προταση για ενα καλοκαιρινό ροκ κλιπ.
Αγαπημένο ροκ συγκρότημα σε ενα τραγούδι που σε ταξιδεύει.
Καλό Σαββατοκύριακο.
http://www.youtube.com/watch?v=31VXZg1UjFg

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

anima μου,
ναι,
έτσι ακριβώς,
είναι που σου παραχωρεί το σκοτάδι της για να της χαρίσεις το δικό σου φως, το φως της αλήθειας σου..., να πάρεις το μονοπάτι της λησμονιάς ή της θύμησης όπως λες, του ονείρου ή ακόμα και της αυτοκριτικής σου..., να μαζέψεις λίγες ακόμα στάλες σοφίας, σιγά σιγά, εσύ και ο εαυτός σου.

Μακάρι σύντομα να βρεθούμε. Θα το ήθελα πολύ.
Καλή εβδομάδα από αύριο...
Σε φιλώ.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

faraona μου,

μακάρι να ήσουν και εσύ πιο κοντά, πόσα θα μπορούσαμε να κάνουμε και να πούμε, είναι διαφορετικά όταν γνωριζόμαστε από εδώ και συναντιόμαστε, το ξέρεις!
Τα φιλιά μου,
μου έχεις λείψει.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αθηνά μου,
χαίρομαι πολύ που ήρθες, χαίρομαι που σε γνωρίζω.
Αλλά ακόμη περισσότερη χαρά μου δίνει το ότι ήρθες παρέα στη βόλτα μας...
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, όταν παίρνεις ζεστασιά δεν μπορείς παρά να την εξακτινώσεις!

Ελπίζω να τα λέμε όποτε ξεκλέβεις λίγο χρόνο για αρμένισμα,
τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μουυυυυ,

γιατί όταν βρέχει συνέχεια εσένα φέρνω στο μυαλό, μου λες;
Ρίχνει μια καλοκαιρινή βροχούλα έξω, ό,τι πρέπει για κυριακάτικο μεσημέρι, διαβάζω και κάτι πολύ καλό αυτές τις μέρες... βροχή βιβλίο και Κυριακή μεσημέρι, το καλύτερό μου.
Οι μέρες της προσμονής λιγοστεύουν...
Φιλιά πολλά φιλενάδαxxxx

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ρηνιώ μου,
αχ, ευτυχώς προλάβαμε γιατί μου σταματήσανε την άδεια εκτάκτως και ξεκίνησα κανονικά δουλειά:(
Όλα έτοιμα για τις 23. Κρίμα που δεν θα έρθεις, όμως θα μας δοθεί η ευκαιρία βρε, αρκεί να θέλουμε, εδώ θα είμαστε εμείς, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα με τη δουλειά μου δε θα μπορώ να το κουνήσω ρούπι, άστα, και ετοίμαζα ένα τριήμερο όλο το καλοκαίρι... Καλά να πάθω όμως, τι το άφησα για μετά; Στη βράση δεν κολλάει το σίδερο; Για άλλη μια φορά πείθομαι ότι δεν πρέπει να προγραμματίζω τίποτα.
Λοιπόν, το τραγούδι, αν προλάβω θα το ανεβάσω το απόγευμα και θα το ακούσεις. Όταν διάβασα το κείμενό σου και είδα την αγανάκτησή σου, άκουσα την ηχηρή φωνή σου να ξεπηδάει μέσα από τις λέξεις σου, σκεφτόμουν ότι ταίριαζε να το ακούσεις. Το σχόλιο για τους γιοφκάδες δεν το διάβασα, έχω πολλές μέρες να κάνω βόλτα στο δίκτυο, θέλω το απόγευμα να αλητέψω λίγο, για να δω, θα τα καταφέρω;

Τα νέα τα έμαθα από τη mama αχτίδα χθες... Αν είναι δυνατόν... Μόνο αυτό σου λέω... Αλλά εμείς δε μασάμε, ε;

Όσο για τον ιό... Βρε λες; Λέω κι εγώ τώρα!
Φιλάκια Ειρηνάκι,
κοίτα να απολαύσεις την άδεια σου, δε χολοσκάμε για τα μικρά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Κοπελιά μου,
τουιτάκο μου,

Θα το κανονίσουμε την επόμενη φορά να βρεθούμε ξανά ακόμα περισσότερες. Θα ήθελα πάρα πολύ να σε δω, να κλέψω και λίγη από την δροσερή αύρα σου, έτσι όπως θα ανεμίζεις το κίτρινό σου φόρεμα.

Αν εσύ μου λες εμένα κάτι τέτοιο, εγώ τι πρέπει να πω για σένα... Οι λέξεις μου φαίνονται τόσο φτωχές όταν σε επισκέπτομαι. Και ένα πουλάκι μου σφύριξε κάτι για μια υπέροχη συνέχεια... Ετοίμασε τη χόβολη για το απόγευμα!
Σε φιλώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Mauve μου,

σ' ευχαριστώ που μου χρωμάτισες τόσο όμορφα και ξαφνικά το απόγευμα της Παρασκευής... Τα λουλούδια από τον μπαξέ της καρδιάς σου, εκείνα τα μωβ με την λεπτή ευωδιά είναι ακόμα φρέσκα και μοσχομυρίζουν στο σπιτικό μου!
Ήταν ωραία που τα είπαμε, ήταν ωραία η βεραντάδα μας!
Χαίρομαι τόσο πολύ που συναντηθήκαμε!
Φιλιά πολλά, μωβένια!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Σιδερά μου,
τα λόγια σου βάλσαμο πάντα και δροσιά, όπως το τσάι που φτιάχνεις στο νερόμυλό σου!
Τελικά η ευτυχία πολλές φορές είναι τόσο δίπλα σου και τόσο καλά κρυμμένη μέσα στα απλά και στα καθημερινά, αρκεί να παραμερίσεις τα αγριόχορτα και θα σου αποκαλυφθεί με τον καρπό της γινωμένο!
Την ευχή σου, αυτό το παραπάνω σου, την δέχομαι ως πανάκριβο δώρο. Σ' ευχαριστώ, αυτό το παραπάνω το στέλνω και σένα με τον ίδιο τρόπο.
τα φιλιά μου και την εκτίμησή μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αχτιδούλα μου,
τι μου στενοχωριέσαι;
Έχω ακριβώς την ίδια χάντρα, φέρτο στις 23 και θα σου το στείλω πίσω με τον αδερφό μου! Μου δίνεις τόση χαρά που το φοράς και σου αρέσει!
Φιλιά πολλά, πολλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλικάκι,
αδερφούλα μου,
θα ξαναπάμε στο λούνα παρκ βρε,
και θα είσαι κι εσύ μαζί, μη μου αλλάξεις κι εσύ κανένα πλάνο, γιατί δεν μπορώ τις πολλές μαζεμένες ανατροπές!
Κι εγώ σε φιλώ, και ψιτ, εγώ να δεις πόσο ζήλεψα με το πισίνα πάρτυ...όσο κι αν χάρηκα που πέρασες τόσο μαγευτικά!
Φιλιά στα μούτρα σου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μάριε,
την κυριακάτικη καλησπέρα μου,
πόσο όμορφη η καλημέρα σου, οι Red Hot Chili Peppers αγαπημένο συγκρότημα,τους αγάπησα περισσότερο μέσω του αδερφού μου που είναι κολλημένος μαζί τους!
Υπέροχη και η εκπομπή σου, έδωσε χρώμα στο σαββατιάτικο μεσημέρι μας.
να είσαι καλά,
ευχές για καλή εβδομάδα!

Unknown είπε...

πάντα το παιδί που είναι μέσα μας βρίσκει να μας αποκαλύπτεται όταν αρχίζουμε να το ξεχνάμε. άλλοτε γελώντας δυνατά, άλλοτε κλαίγοντας, άλλοτε μουρμουρίζοντας. κι όλα γυρνάνε τριγύρω, όπως η ρόδα του λούνα παρκ γιατί το φεγγάρι τρυπώνει παντού. όπως και μερικές ακτίνες...

:)

φιλιά βρόχινα...

Marios είπε...

Καλησπέρα.
Μήπως διάβασες τα mail μου?

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Νεράιδα μου,
δροσιά πάντα οι καθαρές στάλες σου,
ναι,
υπάρχουν φορές και που κλαίει,
υπάρχουν και φορές που μουρμουρίζει, και άλλες που γίνεται ολόκληρο ένα ερωτηματικό, ένα τεράστιο γιατί..., αλλά όταν γελάει δυνατά, αχ όταν γελάει, λες και κρατάει αιώνες το γέλιο του!
Καληνύχτα νεράιδα μου,
βρόχινα φιλιά με κλειστή την ομπρέλα μ ου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μάριε,

κι ενώ λέω ότι τώρα είμαι εδώ, με καφεδάκι δίπλα μου, όλο κάτι γίνεται και ο υπολογιστής κλείνει, είναι πολύ ακατάσταστη η παρουσία μου εδώ πέρα τον τελευταίο καιρό.
Πηγαίνω στα μέιλ μου σε λίγο. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.