Περίμενα πώς και πώς την Κυριακή του Πάσχα για να γευτώ το χωριό, τη φύση να γίνω ένα με το πράσινο και αυτήν την καθιερωμένη μεσημεριανή βόλτα στο μονοπάτι του βουνού δίπλα στο ποτάμι!Όμως, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός όπως λένε γελάει εκεί πάνω, κι έτσι ξαναγέλασε, και μας έστειλε μια βρόχα,
μα ασταμάτητη ήταν βρε παιδιά!Όπως και να χει, ωραίο ήταν το διαλειμματάκι, όταν είσαι
με αγαπημένους, δεν έχουν τελικά και τόση σημασία τα υπόλοιπα. Και κάτι τέτοιες μέρες είναι από τις λίγες ευκαιρίες που έχουμε να βρεθούμε όλοι μαζί!
Σήμερα, εδώ, χαλαρή ακόμη παίρνω το πινελάκι και ψάχνω τ’ αποτυπώματα που άφησαν οι μέρες που πέρασαν:
Κόκκινο της γιορτής: στα αβγά, στις καρδιές, στα φιλιά!
Βλέμματα καθαρά
Αγάπη που δίνει και δέχεται δικαιώνοντας τις μέρες, απελευθερωμένη από τη φυλακή της καχυποψίας ,της αμφισβήτησης, της ανασφάλειας .
Χροιές γνώριμες από φωνές αγαπημένων ανθρώπων .Δίκτυα φορτωμένα με μηνύματα αγάπης.
Παράδοση και γεύση Ελλάδας.
Ικανοποιημένοι ουρανίσκοι .
Μυρωδιές από ανθισμένες πασχαλιές…
Μυρωδιές από ανθισμένες καρδιές…
Και κάτι δαμάσκηνα, αγουρωπά να φορτώνουν τα κλαδιά και να μου θυμίζουν τις γωνιές της παλιάς μου γειτονιάς,τότε που πιτσιρίκια καταστρώναμε σχέδια ποια δαμασκηνιά ήταν η καλύτερη για 
να κλέψουμε κανένα δαμάσκηνο .Πώς μας άρεσε εκείνη η ξινίλα…
Μάτια παιδιών γεμάτα προσμονή και χεράκια απαλά περήφανα για την λαμπάδα…
Πυροτεχνήματα,κάθε ένα κι ένα όνειρο, μια ευχή στον ουρανό!
Όλοι κάτι πήραν αυτές τις μέρες…
Ακόμη και η δυστυχία που ταλαιπωρεί τον κόσμο μπήκε τιμωρία στη γωνία, έστω 
για λίγο…
Όλα τα άλλα τόσο μικρά…, δε βρίσκω κανένα αποτύπωμα…
20 σχόλια:
Συναίσθηματα που άφησαν πατημασιές στο κόκκινο της καρδιάς... μάτια παιδικά γεμάτα αθωότητα να τσουγκρίζουν τα κόκκινα αυγά, ξορκίζοντας το θάνατο... βιολέτες άσπρες και μενεξεδιές, τα λουλούδια του Επιταφίου... μέρες περισυλλογής, για να τις διαδεχτούν μέρες χαρμόσυνες... καμπάνες να χτυπούν στον ουρανό, λαμπάδες να φωτίζουν αγάπης πρόσωπα, φιλί ευχής, γιορτή ζωής... μπήκε η άνοιξη!
Χρόνια πολλά :)
Πολύ όμορφα μας τα περιεγραψες.. Αυτες τις μερες βρεθηκα σε δασος (επιτελους)..ποταμακι δεν ειχε, αλλα χόρτασα τη 'ματιά' μου με πράσινο, λουλούδια, κάθε λογής σχηματισμούς..θαύμασα την φύση (και εύχηθηκα ενδόμυχα μέσα μου να το ξαναβρω αυτό το δάσος εκεί, γεμάτο ζωή και το καλοκαίρι..)
Με εχει πιασει μια φοβια και οποτε βλεπω δασος, σκεφτομαι φωτια.. Το καλοκαιρι παρα τρίχα 'τη γλιτωσε' το συγκεκριμενο..
Τελοσπαντων..Λατρευω και εγω τη βροχη..να εισαι καλα, χρονια πολλα!
:):):):)
Και του χρονου με υγεια κοκκινη ομπρελα μου.Χαιρομαι που περασες παρ ολη την βροχα ,πμπρφα...εισαι ανθρωπος που ξερεις να παιρνεις τα καλα παντα.Πολυτιμη αυτη η διεργασια για τους ανθρωπους.
Φιλια αγαπης σου αφηνω.
τ΄αποτυπώματα τα πήρε η βροχή...
κάτι ξέρει...
Φιλιά βρόχινα...
evaggelia μου,
το αισθητήριό σου είναι πάντα εκεί, ανοιχτό...
Δεν είναι υπέροχο το άνοιγμα της άνοιξης; Κοχύλι που αποκαλύπτει το θησαυρό του... Για λίγο. Αρκεί να είσαι εκεί όταν θα συμβαίνει...
Χρόνια πολλά :)
Roadartist,
τι ωραία φιλενάδα!
Δεν είναι πολύ λυτρωτικό;
Εγώ κάτι σχεδιάζω για αύριο, καιρού επιτρέποντος!
Η φοβία σου μάλλον δεν είναι φοβία! Είναι φυσιολογικοί συνειρμοί από έναν άνθρωπο με οξυδέρκεια και πολλή αγάπη για τα όμορφα και αληθινά. Ίσως και υπαγορευμένοι από την αγανάκτηση και τη επιβεβλημένη βία που δεν μπορείς να ελέγξεις! Διάβασα, δε θυμάμαι τώρα που, αλλά μου έχει μείνει, ότι η βία είναι ένδειξη λησμονιάς!
Ωραία και η βροχούλα, ε;
Φιλιά πολλά πολλά και Χρόνια Πολλά!
faraona μου,
μόνο τα καλά πια! Το οφείλω στον εαυτό μου και στους αγαπημένους μου. Τα σκοτεινά μονοπάτια δε με τράβηξαν ποτέ! Όπου λείπει το φως ΦΕΥΓΩ ολοταχώς!
Και τα δικά μου φιλιά αγάπης! Το μυαλό μου στις πολυθρόνες σου είναι σήμερα! Πολύ μου άρεσαν, μα πολύ!
Νεράιδα της βροχής,
το είδες...
Ναι, κάτι ξέρει...
Πολύ ωραία η κάθαρση!
Φιλιά, χωρίς ομπρέλα!
Μπορεί να μην καταφέραμε να περπατήσουμε δίπλα στο ποτάμι,μα είμασταν εκεί στο ίδιο τραπέζι όλοι, συν ένα μέλος ακόμη, κι αυτό είναι το σημαντικότερο.ΜΑΖΊ ΟΛΟΙ.
Κι όπως είπες "Όλοι κάτι πήραν αυτές τις μέρες…"πήραν, έδωσαν, μοιράστηκαν:))
dromaki μου,
και τι μέλος! Να χαμογελάει και να αστράφτει η γη... Τι πλασματάκι, ε;
Βγήκες στο σεριάνι βλέπω, άντε και μας έλειψες!
χρόνια πολλα και από μένα ομπρελα μου!
ακόμα και η βροχή είναι από τα ωραιότερα δώρα που μας έχει δώσει ο Θεός, ειδικά όταν υπάρχει και έλλειψη νερού όπως στο νησί μου.
βρέξε Θεέ μου και ας είναι ασταμάτητη η βροχούλα.. :)
τα φιλιά μου
Καλή εκδρομούλα ομπρελίτσα μου.Εύχομαι την κατακόκκινη ομπρέλα σου να μην την χρειαστείς σήμερα.
Να βγάλεις πολλές φωτογραφίες σήμερα.Ο Νέστος είναι μοναδικός,η διαδρομή με το τρένο υπέροχη,τα τέμπη του αυτή την εποχή φανταστικά:))
Εγω ειχα την πιο ωραια λαμπαδα φετος το Πασχα.....και καθε Πασχα, παρεπιπτωντως!! :):)
Θα μιλησουμε στο τηλεφωνο....σε περιμενω!!!
xxxxxx
Πραγματι, ηταν ομορφες αυτες οι γιορτινες μερες.
Αληθως Ανεστη.
Την καλημερα μου.
"Βλέμματα καθαρά
Αγάπη που δίνει και δέχεται δικαιώνοντας τις μέρες, απελευθερωμένη από τη φυλακή της καχυποψίας ,της αμφισβήτησης, της ανασφάλειας ..."
Αυτό κυρίως! :)) Υγεία κι αγάπη σε σένα και όσους αγαπάς! :))
yiota μου,
χρόνια πολλά!
Τελικά η βροχούλα, όπως χορεύει και τραγουδά το τσίκι τσίκι της, πέρα από τις ευεργεσίες της, μας προκαλεί ευχάριστο συναίσθημα!
Δεν το ήξερα ότι υπάρχει έλλειψη νερού στην Κύπρο.Καταλαβαίνω...
Πολλά φιλιά, καλό σου βράδυ!
dromaki μου,
δεν προλάβαμε να τα πούμε,
ήταν όντως υπέροχα!
Όμως με τις φωτογραφίες... δεν φόρτισα την μπαταρία, εγώ που με ξέρεις, καταλαβαίνεις τι ζημιά έπαθα με το κόλλημα που έχω, ειδικά σε τέτοια περίπτωση. Οι μισές φωτογραφίες είναι από το κινητό! Οι υπόλοιπες με οικονομία τραβηγμένες...
Φιλιά, θα τα πούμε αύριο!
dee dee μου,
μου εξάπτεις την περιέργεια φιλενάδα! Δηλαδή, τι λαμπάδα, ε; ε;
Ανυπομονώ για την Παρασκευή!!!
Φιλιά πολλά!
Zero,
τέτοια να ακούω! Μόνο τέτοια!
Καλό σου βράδυ,
με υπόσχεση -κυρίως στους εαυτούς μας- να κάνουμε και τις απλές μέρες γιορτινές, δοθείσης ευκαιρίας, τι λες;
ανεμοσκορπίσματα,
ΝΑΙ, αυτό κυρίως!
Ευχαριστώ και σου ανταποδίδω τις ευχές εγκάρδια!
Καλό βράδυ να έχουμε!
Δημοσίευση σχολίου