Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

Στιγμές Jazz...


Μία από τις μέρες εκείνες που γίνεσαι ολόκληρος ένα ερωτηματικό. Που προσπαθείς αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις και δε θέλεις να μπεις καν στη διαδικασία να καταλάβεις, γιατί είσαι καθαρός μέσα σου, σα το νερό που τρέχει από την πηγή και θέλεις να το προστατεύσεις, να φτάσει σε διψασμένα χείλη καθάριο.

Δεν πιστεύω εδώ και καιρό σε προσχέδια ζωής. Αφήνω τη μέρα να κυλήσει και να φανερώσει τις όποιες εκπλήξεις της.

Η πρόσκληση ήρθε απρόσμενα… Σε ένα φορτισμένο απόγευμα. "Πάμε σε μια συναυλία Jazz?" Ήμουν κουρασμένη. Ήμουν θυμωμένη. Είχα πολλά ακόμη να κάνω. Η μέρα ακόμη δεν είχε τελειώσει….Ήταν και καθημερινή. Την επομένη στη δουλειά το πρόγραμμα βαρύ. "Ξέρεις…" πήγα να αρθρώσω….όμως τα κύτταρα της μνήμης ήρθαν επιβλητικά. Βροχή οι εικόνες , πεισματάρικο παιδί η επιθυμία… απαιτούσε, αντιστεκόταν σθεναρά σε οποιοδήποτε πρέπει… Η ανάγκη ακόμη πιο επιτακτική…


"Πες μου ώρα… Θα έρθω".
Τακτοποίησα σε χρόνο ρεκόρ τα πάντα. Βρίσκεις απίστευτη ενέργεια όταν πρόκειται να αποζημιωθείς ανάλογα. Έβγαλα το τζην που είχε κολλήσει πάνω μου. Το φόρεμα θα έδινε μια πινελιά στην μικρή ανατροπή μου.


Η φίλη μου ήταν στην ώρα της έξω από το σπίτι. Με μια χάλκινη σφραγίδα με το μονόγραμμά μου, φερμένη μόλις απ’ το παζάρι του Γκρίνουιτς, στην τσέπη, πέρασα το κατώφλι του μαγαζιού, μία ώρα νωρίτερα απ’ ό,τι θα άρχιζε η συναυλία. Είχαμε πει να τα πούμε και λίγο πριν.


Η ατμόσφαιρα χαλαρωτική. Στο βάθος στημένα τα κρουστά… Σε μια γωνία αφημένο ένα σαξόφωνο έδινε υποσχέσεις για ταξίδια …. Οι μουσικοί έπιναν σε μια γωνία ένα ποτό για να τους ξεκλειδώσει.


Κάτω από τα χαμηλά φώτα του μπαρ, ανάμεσα σε δυο ποτήρια με κρασί που χρωμάτιζε κόκκινο ουρανίσκο και μυαλό, οι σκέψεις ξετυλίχτηκαν πιο εύκολα. Όταν τα μάτια που σε κοιτάζουν έχουν βλέμμα βαθύ από μονοπάτι ζωής σοφά περπατημένο, τότε ξέρεις πως είναι εκεί, για να ακούσει και να πει…Για να δώσει και να πάρει. Για να κατανοήσει, για να φωτίσει, για να γαληνέψει και όχι να ανοίξει ασκούς αιόλου. Δε θέλει όπλα η αληθινή επικοινωνία. Ούτε πανοπλίες. Θέλει άνοιγμα και τσαλάκωμα…


Το μαγαζί εξακολουθούσε να παραμένει σχεδόν άδειο…. Η πραγματικότητα της πόλης και των καιρών ήρθε ανελέητη μέσω της απουσίας να τονίσει την παρουσία της. Θεωρήθηκε βαριά για τα γούστα πολλών η βραδιά. Τα πρώτα (η)χάδια από τη μουσική στροβιλίστηκαν στην αίθουσα. Μέτρησαν τις απουσίες αδιάφορα…. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός τους.
Ο Πολωνός γητευτής των κρουστών κουβαλούσε χρόνια προσωπικής ιστορίας …. Οι αυτοσχεδιασμοί του σαν να αποτύπωναν την ίδια τη ζωή και τους δικούς της αυτοσχεδιασμούς. Γνωστά και καινούρια (δικά του) κομμάτια ήρθαν να μας ταξιδέψουν. Σε καλοκαιρινά μπαρ στην άμμο με πανσέληνο, σε βραδιές φοιτητικές, όταν τα όνειρα πάσχιζαν να αποκτήσουν μορφή και κυβερνούσαν λογική και συναίσθημα…. Στην πρώτη φορά που άκουσα ζωντανή jazz, σιωπηλά, με σεβασμό και σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια σε εκείνους που κατέθεταν ψυχή και συναίσθημα ζωντανά εκεί μπροστά μας…Στην μανία για την acid jazz για ένα φεγγάρι…


Σε μια γωνία ένας κύριος 70χρονος με τη συντροφιά (σύζυγο) του έμοιαζαν παράταιροι σε ένα μη εξασκημένο μάτι…. Αμίλητοι αλλά με μία επαφή που έμοιαζε εσωτερική και δουλεμένη μονοπώλησαν για λίγο την προσοχή μου…. Οι κάλτσες και λίγο από την γάμπα είχαν αποκαλυφθεί καθώς το ρεβέρ του παντελονιού του κυρίου είχε ανέβει χωρίς να γίνει αντιληπτό. Τόσο αφημένοι στη μουσική, δύο ηλικιωμένοι, που επέλεξαν να περάσουν τη βραδιά τους ακούγοντας jazz μουσική, αντί να βλέπουν τις ίδιες και τις ίδιες τηλεοπτικές επαναλήψεις στο "μεγάλο όμμα", όπως κάποιοι άλλοι συνομίληκοί τους. Φαντάστηκα τα εγγόνια τους… Και τα «παραμύθια» που τους λένε τα Κυριακάτικα μεσημέρια…


Ναι, εκείνο το βράδυ είδα την άλλη πλευρά…. Γέμισα… Ένιωσα ευγνωμοσύνη…. που μου δόθηκε η ευκαιρία να ανοίξω για λίγο το όστρακο αυτού του κόσμου και να απολαύσω ένα ακόμη μαργαριτάρι που κρύβεται μέσα του.

Την επόμενη μέρα στη δουλειά η φίλη μου μου έφερε ένα σπάνιο cd από Αγγλία, με τον Max Roach….Βρήκα στο u-tube δύο κομμάτια από το cd …. Η τεχνολογία τελικά παίρνει τη μορφή που εσύ θέλεις να της δώσεις. Keep walking!

----------------------------------------------------------------------------------

Η απάντηση που χρωστάω:
Πιάνω το πρέπει σαν αρνί, από το ι και το γδέρνω κρατώντας το ανάποδα μέχρι το π.





π ΡΕΠΕ ι


Ακολούθα τη ροπή σου και όχι μόνο τα πρέπει σου.




"Ζήσε το σήμερα και άφησε το αύριο.


Θα πάρει το δρόμο του.


Και να θυμάσαι ένα πράγμα,


ότι αν το σήμερα έχει ομορφιά και ευλογία,


από το σήμερα γεννιέται το αύριο..."


(Οsho, Συναισθήματα)


33 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Ομπρελιτσα μου

χαιρομαι πολυ που η πρωτη επισκεψη που εκανα σημερα ηταν εδω, σ' αυτο το ομορφο σπιτικο σου!

Καταλαβαινω την αισθηση αγαλιασης οταν σ' αυτους τους ρυθμους ζωης καταφερνουμε να ξεκλεψουμε χρονο για κατι που μας αναζωογονει!

Πριν 2 μηνες περιπου μου τηλεφωνησε ο Δ. 9:30 ωρα το βραδυ καθημερινης και μου ζητησε να παω να τον βρω σε ενα ξενοδοχειο κοντα στο σπιτι μας. Μολις ειχα τελειωσει απο τη δουλεια και ειχα παει απο το πατρικο μου να παρω καποια πραγματα. Και η δικη μου πρωτη απερισκεπτη αντιδραση ηταν να του πω "Εχουμε δουλεια αυριο, δεν το αφηνουμε για αλλη φορα;" . Αντ' αυτου ομως του ειπα "Σε εικοσι λεπτα θα ειμαι εκει". Πηγα, στο μικρο ομορφο μπαρ του ξενοδοχειου ειχε ζωντανη jazz μουσικη. Εμαθε ο Δ οτι δυο φορες την εβδομαδα εχει jazz και πηγε μετα τη δουλεια μονος μεχρι να τελειωσω κι εγω να παω να τον βρω. Δεν ηταν ολα τα τραπεζια γεματα, μετα απο λιγο ομως σταματησα κι εγω να ανιχνευω τον χωρο κι εψαχνα στα ματια του Δ νεες πτυχες που η τριχρονη συμβιωση μας δε με αφηνει να ανακαλυψω μεταξυ πλυντηριων και ξεσκονοπανου :)

Μια τοσο ομορφη βραδυα κι ομως ενω ειχαμε πει οτι θα ξαναπαμε ακομα δεν το καναμε. Μακαρι να υπαρχουν παντα ατομα σαν τον Δ και την φιλη σου να λειτουργουν σαν ξυπνητηρια στην ατονη ζωη μας. Ειθε να γινουμε κι εμεις σαν κι αυτους :) Και τωρα που το σκεφτομαι, αυριο εχει βραδυα jazz, ισως να τον εκπληξω εγω αυτη τη φορα!! :)

Γραφεις υπεροχα!!!
Καλη εβδομαδα !!!

dromaki είπε...

ΥΠΈΡΟΧΟ

Δε θέλει όπλα η αληθινή επικοινωνία. Ούτε πανοπλίες. Θέλει άνοιγμα και τσαλάκωμα…

"ΡΕΠΕ"

Σήμερα από εσένα έμαθα για το ηχάδι που έγινε χάδι(απαλός ήχος)
Νάσαι πάντα καλά ομπρελίτσα μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee dee μου,

τι ωραίο ποδαρικό! Τι ωραία ενέργεια μου στέλνεις πάντα.... Ξέρεις είναι μεταδοτική!
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι όταν χαλαρώνεις υπό τέτοιες συνθήκες και κάνεις τις μικρές ανατροπές σου, είσαι ανοιχτός καιμπορείς να δεις στον άλλο πτυχές που τις φυλάει μόνο για σένα. Και είναι τόσο σημαντικό να μπορείς να ξεκλειδώσεις και να σε ξεκλειδώνουν... Αξίζει!


Πέρασα και από το σπίτι σου και ήπια ωραίο απογευματινό καφεδάκι. Θα σου στείλω μέιλ το βράδυ, έχω να σου πω...(πάω για χορό τώρα).
Πολλά, πολλά φιλιά!

faraona είπε...

Κοκκινη ομπρελα μου
ενα μεγαλο μπραβο για το στρωτο,λιτο και περιεκτικο σου γραψιμο.
Εισαι απο τους ανθρωπους, που θα ελεγα χωρις να σεχω γνωρισει απο κοντα,οτι δεν εχεις πραγματικα να φοβασαι τιποτα απο την ζωη.Κι αυτο γιατι εχεις ολα τα εχεγγυα να αναπτυξεις με την προσωπικοτητα που εχεις,εναν χαρακτηρα ακεραιο και κυριως αφοβο.
Οι ανθρωποι που δεν φοβουνται να τσαλακωθουν και που εκθετουν την αληθεια τους ευθαρσως σπανιζουν.
Προσωπικα εκτιμω απεριοριστα αυτου του ειδους τους αθρωπους.


Παντα ετσι κουκλα μου ...με οποιο κοστος.
Φιλια!
Υ.γ ΡΕΠΕ

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Δρομάκι μου,

το ξέρεις ότι τις πανοπλίες τις έχω πετάξει(μήπως τις φορούσα και ποτέ;). Ελπίζω να αντέξω να πληρώσω το τίμημα αν χρειαστεί ποτέ...

Όσο για το ηχάδι, ε, ας μάθεις ντε και συ κάτι από μένα, όλα εσύ θα μου τα μαθαίνεις; Άντε και ζήλεψα με τα ρολόγια και τα υπόλοιπα που έβαλες στο μπλογκόσπιτό σου... Μόλις βρω λίγο χρόνο σου φυλάω έκπληξη...

Κι εσύ να σαι πάντα καλά. Φιλιά.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

faraona μου,
με σκλαβώνεις...

Δεν έχω να κρύψω τίποτα. Δε με νοιάζει να γίνω αρεστή σε εκείνους που θα με δέχονταν μόνο με συγκεκριμένο κουστούμι. Προσωπικά, με τρομάζουν οι άνθρωποι γρίφοι, που πρέπει να τους αποκωδικοποιείς. Κουράστηκα και έχω παραιτηθεί από την προσπάθεια. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν αγοράζω από πλανόδιους χάρτες για κρυμμένους θησαυρούς.Ξέρω ότι ο θησαυρός ο δικός μου είναι σκορπισμένος στο δρόμο μου και μαζεύω αργά και (ίσως ηδονικά) τα κομμάτια του.

φιλί κόκκινο ...
Καληνύχτα...

Roadartist είπε...

αχ πόσο ανάγκη έχω τέτοιες αναρτήσεις..τέτοια κείμενα απο ανθρώπους τόσο μακρυά, που όμως για ενα περιεργο λογο τους νιωθω σαν φίλους μου..
Ειναι τοσο μαγικο..
Ευχομαι παντα να περνας ετσι καλα.
Νιωθω τι εννοείς, η καθημερινότητα και τα αγχη της ολους μας γονατίζουν,.. και τελικά είναι τόσο απλή η ευτυχία..
"Δε θέλει όπλα η αληθινή επικοινωνία. Ούτε πανοπλίες. Θέλει άνοιγμα και τσαλάκωμα…"
συμφωνώ..
Ονειρα γλυκα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλή μου roadartist,

ανοίγει η ψυχή μου όταν έρχεσαι! Κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο, σαν να υπάρχει ένα κουβάρι που σιγά σιγά ξετυλίγεται και κάπου οδηγεί.
Χαίρομαι που με νιώθεις. Αγαλλιάζω που καταλαβαίνεις.
Να σαι και συ καλά και να μαζεύεις τη γύρη από όμορφες μικρές στιγμές. Είσαι μελισσούλα εσύ...

(Θέλω να σου στείλω δύο παρουσιάσεις με καλλιτέχνες που κάνουν κάτι ανάλογο με τον Bansky, αλλά δεν τα κατάφερα με τη φόρμα που βρήκα στο ομορφόσπιτό σου).

Φιλιά καληνύχτας και από εδώ

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερίζω, μαγνητισμένη από την τωρινή και παλιότερες αναρτήσεις, που έχω παντα συνήθεια να διαβάζω, όταν θέλω να ανιχνεύσω έναν καινούργιο κόσμο, που μάλλον μου αρέσει, μου ταιριάζει, έχει κάτι να πει.

Στιγμές...αληθινής ευτυχίας

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Freedula,
καλώς σε βρίσκω!Θα χαρώ να γίνουμε ιχνευτές παρέα και ταιριαστά. Είναι ωραίο το παιχνίδι της αναζήτησης,αλλά ακόμη πιο ωραία η αίσθηση ότι κάποιος εκεί, κάπου σε καταλαβαίνει και κάτι έχει να σου πει...:)
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, ελπίζω να τα λέμε.
Φιλιά.

Alkmini είπε...

"Δε θέλει όπλα η αληθινή επικοινωνία. Ούτε πανοπλίες. Θέλει άνοιγμα και τσαλάκωμα…"
3τωσε η εγγραφη μετα το δρομακαι και την roadartist, αλλα girls δεν αντεχα και το επανελαβα κι γω. μου αρεσε τοσο πολυ!
κοκκινη ομπρελιτσα πραγματι γραφεις πολυ ομορφα!
να εισαι καλα και ναχεις ΚΑΛΟ και Διασκεδαστικο ΜΗΝΑ.
φιλακια

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

οκ, aliki μου,

οπότε θα βγάλουμε συνθηματάκι "Κάτω τα όπλα, κάτω οι πανοπλίες. Αρχίστε τις συνομιλίες". Τι λες φιλενάδα;

Καλό μήνα να χουμε βρε, διασκεδαστικό όπως είπες και επικοινωνιακό!

Πολλά πολλά φιλιά "γειτόνισσα" για όμορφο βράδυ.

maya είπε...

μια στιγμή λοιπόν
που πήρες την απόφαση
να στραφείς στο όμορφο
παρ'όλα
και κοίτα πώς ανταμοίφθηκες!

αυτό με τρελλαίνει
στην δύναμη που έχουμε,
είτε φανερά, είτε κρυμμένη κάτω απο τα γαμοπρέπει και τα ζόρια!

δύναμη είναι η ομορφιά.
υπέροχη ανάσα.

πολύχρωμη καλημέρα!
πολύ σε χάρηκα σήμερα!!!

χχχχχχχχχχχχχχχχ

Ιφιγένεια είπε...

Καλημέρα Ομπρελίτσα μου !
Το post σου με ταξίδεψε ! Μου έφερε στα μάτια εικόνες και χρώματα ξεχασμένα ... αχ πόσο μας εχει ισοπεδώσει αυτή η ρουτίνα της καθημερινότητας ...

Απόφαση και υπόσχεση : τέλος στα ίδια και τα ίδια !

Καλό μήνα κοριτσάκι !

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

καλώς την πεταλούδα μου από το..Μεξικό!
Η πολύχρωμη καλημέρα ήρθε και έριξε έναν κουβά χρώματα σε ένα μονότονο πρωινό σήμερα!
Ναι, Μaya μου, κρύβεται πολύ δύναμη, κυρίως μέσα στα πρέπει καιτα ζόρια.Εκεί είναι η πρόκληση. Όσο κι αν πονάει κάποτε...

Ετοιμάζω κουβά για καληνυχτίστικα χρώματα (αυτά που μας αρέσουν, ε;)
xxxxxxxxxxxxxxxxxx:)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γειά σου όμορφη Πατρινιά μου!
Τι ωραία καλημέρα...

Αν αφήσουμε τη ρουτίνα να μας ισοπεδώσει, ισοπεδώνουμε και τους γύρω μας, να το θυμάσαι. Μπορούμε να ανακαλύψουμε μέσα στα καθημερινά επαναλαμβανόμενα πράγματα κρυμμένες στάλες δροσιάς, που απλώς λόγω κεκτημένης ταχύτητας δεν τις προσέχουμε. Αυτές είναι εκεί, υπάρχουν. Αρκεί εμείς να έχουμε τα ραντάρ ενεργοποιημένα. Και μπορούμε να κάνουμε κάπου κάπου και τις ανατροπές μας, χωρίς ενοχές. Δεν υπάρχουν πρότυπα ρόλων, να το ξέρεις. Όλα αυτά είναι δημιουργήματα κατεχοξήν θυτών.Σε καταλαβαίνω, να το ξέρεις.

Πολλά φιλιά,
Καλό βράδυ.

maya είπε...

ε...να κλείσουμε για λίγο την ομπρέλλα? θέλω να γεμίσουμε με τα χρώματα!

τι καλά!
εσύ πάντα λούζεσαι με αυτά
άμα είσαι ανοιχτή!

μου αρέσει η πρόκληση. πάντα.

καλησπέρα αργά πια
και σούπα πόσο γουστάρω τους κουβάδες? θα φέρω και πινέλα!!!

χχχχχχχχχχχχχχ

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Βρε πεταλούδα μου καλή,
όλο προκλήσεις είσαι..

Να την κλείσω για λίγο;
Φύγαμε...
Αχ, και βρέχει σήμερα...

Σου ετοίμασα(βλ δεξιά) μονοπάτι, έφερα και τον κουβά....

fish eye είπε...

να κρατησω τον τελευταιο σου στιχο μπορω;;

φιλια καληνυχτας

maya είπε...

μα, τέλειο?!!!!!!

μια ημέρα που τελειώνει
δύσκολη - όπως για πολλούς-

και νάμαι εδώ
και να ένα υπέροχο
ολόδροσο δώρο!!!

νάσαι καλά ομπρέλλα μου
και όχι μην κλείσεις
είσαι το αγαπημένο μου χρώμα

και πάλι ευχαριστώ.
αλήθεια δώρο!
Q)&

:))))))))))))))

γλυκιά καληνύχτα
χχχχχχχχχχχχχ

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φεγγαρένια μου όμορφη,

και τον τελευταίο στίχο και ό,τι άλλο θες... δικά σου. Αρκεί να τον προσέχεις και να μην τον προδώσεις!

Όμορφο βράδυ να' χεις! Με τα πιο όμορφα όνειρα :):):):):)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ωραία μου Μαya
Τι ωραία να σε βλέπω να φτεροκοπάς...

Να μην ευχαριστείς. Μ' αρέσει να κάνω δώρα. Προτιμώ αυτούς που τα εκτιμούν τώρα τελευταία. Μ' αρέσουν και οι εκπλήξεις, και τα πανηγύρια και οι χοροί...αν και έχει τύχει πολλές φορές να χορεύω και μόνη μου.

Δύσκολη μέρα. Όντως. Εμείς όμως...
Δε μασάμε, με ΤΙΠΟΤΑ, ε; ε;

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σε διάβασα με ένα χαμόγελο... Σαν να ήθελα να ήμουν εκεί, για όλες τις φορές που ήμουν εκεί. Σε βραδιές όπως αυτή, όμορφη, επικοινωνιακή με τον τρόπο της, συντροφική θα έλεγα μέσα στην εσωστρέφεια που μοιράζει και που αχνοφωτίζει. :))
Πάντα τέτοιες ομορφιές! :)) Καλημέρα!

Unknown είπε...

...οι λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν...

...αυτοί που έχουν δύναμη...

...κι αυτοί που μπορούν να νιώθουν τα φεγγάρια όταν αποφασίζουν να κυλήσουν στο στερέωμα...

Φιλιά βρόχινα...

Αλεξάνδρα είπε...

Μέσα από τέτοιες στιγμές ευεξίας αξιώνεται η ζωή.

Με ξεβολέματα που γίνονται όμορφες εκπλήξεις για τις αισθήσεις μας.

Κι όταν οι ήχοι γίνονται αντιληπτοί απ΄την καρδιά η μουσική έχει πετύχει τον στόχο της.

Καλό σου βράδυ

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

ανεμοσκορπίσματα,

Καλώς ήλθες κάτω απ' την ομπρέλα μου!
Ένα χαμόγελο μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε κύμα γέλιου, αν ταξιδεύουμε για να το αναζητήσουμε.
Μ' αρέσει η φώτο σου, παραπέμπει σε ταξίδια και αρμενίσματα στα ανοιχτά...

Να σαι καλά, ευχές για όμορφο βράδυ.

3 Απρίλιος 2008 11:20 μμ

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Νεράιδα μου,

Πάλι σε έφερε η βροχή!

ναι, είναι λίγοι...

Τους ψάχνω...

Τους βρίσκω εκεί στην ακροθαλασσιά να πετούν βοτσαλάκια στο μονοπάτι του φεγγαριού. Κάθε βότσαλο και ένα μυστικό.

Κάνω ησυχία. Ο ήχος της σιωπής ακούγεται δυνατά όταν αφήνεσαι να αισθανθείς.

Καλό σου βράδυ....

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

αλεξάνδρα μου,

χαίρομαι που σε βρίσκω στην ομπρέλα μου. Καλώς όρισες.

Ελπίζω να πέρασες όμορφα στα γενέθλιά σου.

Θέλει καθαρό βλέμμα η ζωή και ξεβολέματα για να σε κάνει φίλο.
Αλλιώς, περνάς και δεν αγγίζεις, κλεισμένος σε καβούκι που στεγανοποιεί από ήχους, μυρωδιές, εικόνες... Ώσπου κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι είσαι προδότης του ίδιου σου του εαυτού.

Τις όμορφες καληνύχτες μου!

faraona είπε...

...αν δεις πατιμασιες πανω στο χαλακι της πορτας σου...εγω ημουν.
κ
α
λ
η μερα.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αγαπημένη....

Γι' αυτό βρήκα μια δαντελίτσα στο πατάκι μου πρωινιάτικα; Κόκκινη ήταν, σαν αρχή ομπρέλας μου φάνηκε...

Δενέρχεσαι ποτέ τυχαία...

Ήρθες μια όμορφη μέρα, αν και βροχερή...

Κοπάνα σήμερα(χι, χι)
και το βράδυ η πρώτη μας συναυλία!
Μέρα γιορτής!


ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σε ευχαριστώ που ήρθες... Και για το όμορφο σχολιό σου! :)) Καλημέρα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

ανεμοσκορπίσματα,

να'χεις κι εσύ μια υπέροχη μέρα...
Μ' αρέσει να πηγαίνω σε ζεστά σπιτικά για καφεδάκι...

Χαίρομαι με τις γνήσιες καλημέρες!

Ετοιμάζω μπλογκοφαΐ... βγαίνει απ' το φούρνο εντός ολίγου.