Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Οπτική γωνία μέσα από το φως των κεριών




Και ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω.


Μια γλυκιά εισβολή ήρθε να αναστατώσει την καθημερινότητά μου.

Βρέθηκα στο σπίτι με άδεια από τη δουλειά κι ένα μωρό 7 μηνών που μου το εμπιστεύθηκαν για 3 μέρες.

Στις 8.30 το πρωί χτύπησε το κουδούνι. Ήταν η μάνα του που μες στον πανικό ξεφόρτωσε -στην κυριολεξία- 5 σάκους με την προίκα του και τα απαραίτητα "αξεσουάρ". Το μωρό "τοποθετήθηκε" βολεμένο στο ριλάξ του δίπλα στον πάγκο της κουζίνας, η μάνα του ρούφηξε βιαστικά δυο γουλιές καφέ και εξανεμίστηκε.

Μείναμε οι δυο μας. Εγώ και η μικρή. Ανάμεσά μας το χάος. Κι ένας πολύχρωμος κόσμος. Ένα πάρκο με λαγουδάκια, ένα αεροδυναμικό καρεκλί για το φαγητό της, ένα κόκκινο καρότσι, μια μπανιέρα, μπιμπερό, πιπίλες, φρούτα , μπλέντερ, κρέμες, και πάλι κρέμες, μωρομάντηλα, πάμπερς, μαριονέτες, ζωάκια, παραμυθάκια(οι πρώτες κουβέντες της ζωής), ένα cd με παιδικά τραγουδάκια, αντηλιακές και κόντρα αλοιφές , αρώματα και προστατευτικά για τη βόλτα(όσο πιο μικρά έναι τόσο πιο μεγάλη η προίκα τους αυτά τα πλάσματα).
Έπαθα πανικό. Είχα ξεμάθει...

'Εστρεψα αναγνωριστικό το βλέμμα μου στη μικρή. Μου απάντησε με ένα χαμόγελο. Το βλέμμα της αυτό της αθωότητας. Η μνήμη δεν το έχει χαράξει ακόμα και δεν έχει σφραγίσει το βλέμμα. Ένα πινκ πονκ από χαμόγελα ξεκίνησε. Η απλότητα στο μεγαλείο της. Η ανυπαρξία κάθε άμυνας. Το άνευ όρων δόσιμο.

Όλα ξύπνησαν μέσα μου. Η ελπίδα για την τόσο δα ζωούλα, που αυτό που ξέρει να κάνει καλά είναι να χαμογελάει... Την έραινα συνέχεια με ευχές, γεμάτη ευγνωμοσύνη για την αύρα της που με ζέστανε. Δε λέω, ήταν δύσκολα. Κάποια στιγμή τα έχασα, σα πρωτάρα. Αλλά νομίζω ότι τα κατάφερα αξιοπρεπώς. Και γυρίζω στις στιγμές με χιούμορ.

Βράδυ. Κοιμάται γαλήνια. Χωρίς αγωνίες, χωρίς ενοχές, χωρίς φόβους ή φοβίες...

Με το φως των κεριών, λόγω μιας ακόμη ξαφνικής διακοπής της ΔΕΗ στέκομαι απέναντί της. η επιβεβλημένη απραξία, το αργά της ώρας και η φλόγα του κεριού με βυθίζουν σε σκέψεις.

Την κοιτάζω και υποκλίνομαι στο ξεκίνημα μιας καινούριας πορείας. Δε μου πέρασε απ' το μυαλό να ξαναγυρνούσα πίσω, εκεί στην αρχή. Δεν θα ήθελα ν' αλλάξω τίποτα(εκτός ίσως τη σχέση μου με το τσιγάρο). Ούτε καν τις στιγμές που συμβιβάστηκα. Γιατί το έκανα κι αυτό. Είχε αρκετές λακούβες το μονοπάτι της ζωής μου μέχρι τώρα. Και άργησα να τις συναντήσω. Πατώντας σταθερά στο στρωμένο χαλίκι, είχα η χαζή την ψευδαίσθηση ότι κάποια καλή νεράιδα το στρωσε για μένα.

Σε μια απότομη στροφή γνώρισα το απόλυτο κακό. Λύγισα σα λυγαριά. Αλλά συνέχισα. Όρθωνα τα κλαδιά μου σιγά-σιγά, μετουσιώθηκα. Με συνάντησα. Φόρτισα τη μοναξιά μου για να μη μείνω μόνη. Τα κατάφερα; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι σήμερα, εδώ , ΤΩΡΑ, που έφτασα, το μονοπάτι είναι γεμάτο μυρωδιές ανθοφορίας, προκλήσεις και υποσχέσεις για πρώιμους καρπούς.

Συνεχίζω... με μάτια και πνευμόνια ανοιχτά.





24 σχόλια:

faraona είπε...

Μπραβο ψυχη μου
και με τα πανια σηκωμενα,και με ουριο ανεμο παντα...
Ενα μωρο και οι σκεψεις σου...τι ομορφο κειμενο...και τι απλη λιτη γραφη...



φιλια κοκκινη ομπρελα

Dee Dee είπε...

Αν σαστιζεις εσυ τι να πω εγω που με το πρωτο μπανακι που εκανα στην ανηψια μου οταν ηταν 33 ημερων, με τη βοηθεια της μαμας της βεβαια, φοβηθηκα τοσο πολυ και μετα καμαρωνα λες κι ελυσα τον πιο δυσκολο γριφο του κοσμου :)

Δεν ηρθε κατα λαθος στα χερια σου το μικρο αγγελακι, φρεσκια ανασα ηρθε να σου δωσει να κολυμπησεις ξανα στα ανοιχτα με καινουρια πνευμονια (το τσιγαρο το προσπερναω γιατι κι εγω δεν παω πισω).

ομπρελιτσα μου καλο απογευματακι.....να εχεις ετοιμα τα κερια ετσι; :)

xxx

fish eye είπε...

φορτισες την μοναξια σου..και τωρα απολαμβανεις το αρωμα της ζωης..αρα ορθα επραξες..κι εχεις ενα σωρο καλουδια να εισπραξεις ακομη..

ομπρελιτσα μου κατακοκκινη
σε φιλω

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Faraona μου καλή,

καλησπέρα κι απο εδώ.
Αν είναι να συναντώ λιμάνια σαν το δικό σου, αξίζει το ταξίδι...
Να σαι πάντα καλά.
Φιλιά πολλά, πολλά

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

dee dee μου,

ναι, τελικά, είναι περίεργο τι συναισθήματα μπορεί να σου βγάλει ένα τόσο δα φυντανάκι. Μύρισε φρεσκάδα το σπίτι μου και η ψυχή μου.

Τα κεριά τα έχω έτοιμα...Έξω βρέχει και θα ναι ωραίο το κέντημα της βροχής χωρίς παρεμβολές από ήχους της τεχνολογίας για λίγο.

Καλό βράδυ και πολλά πολλά φιλιά...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φεγγαρένια μου,
σ' ευχαριστώ για την αγκαλιά.
Κρατάω καλαθάκι, μικρό για να μην απογοητευτώ....

Ευχές για όμορφο βράδυ

Roadartist είπε...

Υπέροχη παρέα του κράτησες..
..."αυτό που ξέρει να κάνει καλά είναι να χαμογελάει.."
Το πιο κύριο δηλαδή..ξέρεις πόσοι άνθρωποι μεγάλοι, μορφωμένοι, πετυχημένοι..το έχουν ξεχάσει??

Τις καλησπέρες μου..

Unknown είπε...

Σαν το χρώμα είναι κόκκινο, ξέρει να κλείνει το μάτι με πονηριά στα άλλα, γιατί γνωρίζει τη δύναμή του...

Φιλιά...

melomenos είπε...

το μονοπάτι της ζωής δύσκολο θέλει θάρρος να το διαβείς...
θέλει δύναμη να γεμίσεις το μέσα σου!
μπράβο σου

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλή μου roadartist πόσο απλά και ωραία τα λες...
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Σχετικά με αυτούς τους κυρίους έχω την αίσθηση ότι έχουν ξεχάσει και κάτι ακόμη: ότι η πιο δύσκολη αρετή είναι η απλότητα!

Καλό σου βράδυ....

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Νεράιδα της βροχής,
χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ.
Δε θα θεωρήσω τυχαίο ότι ήρθες ένα όμορφο βροχερό απόγευμα.
Μ'αρέσει η "οπτική γωνία" σου για το κόκκινο.Αρκεί να είναι προστατευμένο από το ξεθώριασμα.

Καλό σου βράδυ.
Φιλιά...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλωσήλθες μελόμενε στην ομπρέλα μου.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Ξέρεις, έχω πληρώσει δίδακτρα ζωής, αλλά κρατάω γερό κομπόδεμα για παν ενδεχόμενο.
Το μέσα μου έχει πολύ χώρο ακόμη για να γεμίσει. Φασούλι το φασούλι.

Καλό σου βράδυ.

dromaki είπε...

Με μάτια και πνευμόνια ανοιχτά στην "άνοιξη" που έρχεται την γεμάτη φως:))

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μόνο που "έτσι μεθυσμένη απο φως" dromaki μου, ίσως "γίνω διάφανη και φαίνεται η καρδιά μου"...

Φιλιά πολλά, πολλά

Roadartist είπε...

Ακριβώς κόκκινη ομπρελίτσα (που μου χρειαζόταν μια τετοια σημερα..καθως εγινα..λουτσα!!! απο τη βροχη..) η απλοτητα ειναι μεγαλειο :)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Έτσι ακριβώς ένοιωσα όταν πριν 8 χρόνια μου έφερε η κόρη μου το μωρό της να το φροντίζω γιατί έπρεπε να πηγαίνει στη δουλειά της.Εγώ που μεγάλωσα 2 παιδιά εργαζόμενη και μου φάνηκε παιχνίδι τότε, έπαθα πανικό και όταν έκανε πρώτη φορά πυρετό κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό.Όμως σε λίγο καιρό οι παλιές θύμησες ξύπνησαν, έβγαλα από το ..μπαούλο του μυαλού και της ψυχής όλα όσα με βοήθησαν να μεγαλώσω 2 παιδιά ,μόνο που τώρα έχεις την ευθύνη μεγαλύτερη γιατί ξέρεις οτι δεν είναι ουσιαστικά δικό σου παιδί και πρέπει να δίνεις λόγο αν πάθει κάτι.Τώρα το θεωρώ ..δικό μου αν και ήρθε και δεύτερο να μεγαλώσω ..αλλά αυτό το πρώτο το αισθάνομαι δικό μου χωρίς να το δείχνω βέβαια.Είσαι απο τις τυχερές της ζωής με τέτοια μαμά, το ξέρεις ,έτσι;

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλή μου roadartist,χαίρομαι που καταλαβαίνεις (ευτυχώς που κρατάω ομπρέλα, γιατί τώρα τελευταία πέφτουν βροχή τα "δήθεν" γύρω μου).
Είναι ωραίο να γίνεσαι λούτσα κάπου κάπου,...από τη βροχή!

Σε καληνυχτώ με γλυκά φιλιά.

-------------------------------

Αχτίδα μου,
Πόσο χαίρομαι που ήρθες. Ήρθα κι εγώ σπίτι σου, αλλά δεν πρόλαβα ν' αφήσω τα αποτυπώματά μου, γιατί ήταν πολύ πιεσμένες οι μέρες. Ζεστάθηκα...
Ναι, είμαι τυχερή με τέτοια μαμά...Η σφραγίδα της ανεξίτηλη. Οι φτερούγες της πάντα απλωμένες,η κατανόηση στωική.Ο,τι και να πω για εκείνη θα είναι λίγο. Αλλά κι εσένα τυχερές οι κόρες σου και οι εγγονές σου... . Μοιάζεις να έχεις απίστευτη ενέργεια και έναν πακτωλό προσφοράς.

Πολλά φιλιά απεριόριστης εκτίμησης...

Ιφιγένεια είπε...

Τα μωρά είναι μαγικά ! Έχουν όλη την καλή αύρα και την θετικλη ενεργεια του σύμπαντος , άρκει να τις νοιώσεις !! Κι εσύ τις ένοιωσες !
Εχω 2 πιτσιρίκες (5 και 3 χρ.) , κάθε βράδυ την ώρα που κοιμούνται κάθομαι και τις χαζεύω ! Τόσο γαλήνιες , τόσο αθώες και τόσο αληθινές ! Όλα τα παιδιά είναι αγγελούδια !
Καλώς σε βρήκα καλή μου !
Καλή νύχτα !

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλώς μου ήρθες Ιφιγένειά μου.
Έτσι όπως τα λες είναι.Το θέμα είναι πόσο ανοιχτός είσαι για να πάρεις από τα παιδιά... Γιατί υπάρχουν και μερικοί... Χαίρομαι που αισθάνεσαι έτσι.Να σαι πάντα καλά.

faraona είπε...

Καλο ξημερωμα ...ειπα θα περασω και περασα.



Πουπουλο φιλι.


Φευγω στις μυτες των ποδιων.

Alkmini είπε...

κοκκινη ομπρελα
καλοριζικο το μπλογκοσπιτο σου
ειδα "κοκκινο" και μπηκα ;)
σου ευχομαι να περνας ομορφα εδω μεσα, εχουμε φτιαξει καλη παρεουλα οι φιλεναδες που ειδα εδω ερχονται και σε μενα και τα λεμε.
ομορφο το ποστ σου. καλη συνεχεια
μια γλυκεια Κυριακατικη μερα σου ευχομαι και νασε καλα.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Faraona μου,
τι ωραία γαργαλάει το πουπουλένιο φιλί σου :)...

Ξεκινώ με χαμόγελο την "τεμπέλικη" Κυριακή μου. Ξέρεις εσύ πόσο λατρεύω τις Κυριακές.

Φιλιά πολλά πολλά.

---------------------------------

aliki μου,

Τι ωραία που ήρθες στην ομπρέλα μου Κυριακή πρωί..
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!
Ναι, είναι ωραία η παρεούλα εδώ,φιλεναδίστικη, γι' αυτό και το χτισα το σπιτάκι μου (αν και δεν το έχω τελειοποιήσει ακόμη).
Ελπίζω να τα λέμε...
Πολλές πολλές κυριακάτικες ευχές...

Alkmini είπε...

ρεντ ομπρελιτσα
ξαναρθα
να σου πω αν χρειαστεις τπτ για το μπλογκ σου χτυπα.( μα κουπα ζαχαρι, ενα λεμονι, λιγο καφε) οτι και να θες ζητα βοηθεια να σου πω. οκ? επειδη μου ειπες οτι δεν εχει τελειωσει ακομα το μπλογκοσπιτο σου.
φιλακια

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

aliki μου,

τι τυχερή που είμαι να έχω τέτοιους γείτονες...Χίλια ευχαριστώ, θα σου χτυπήσω, γιατί μου λείπουν κάποια υλικά για τη σαντιγύ μου. Και είναι Κυριακή, σήμερα.

Thanks και πάλι.
Ευχές για καλή εβδομάδα.
Φιλιά