Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Αναλφάβητοι της φαντασίας...



«Έτσι ο καλός ο λύκος έδιωξε την κακιά κοκκινοσκουφίτσα …Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Και τώρα ήρθε η ώρα για ύπνο. Αύριο να είσαι φρέσκος και όμορφος που θα πεις το ποίημα σου.
_Μαμά, θα βάλω τα καλά μου;-Φυσικά, μωρό μου, θα είσαι ένας κούκλος._Να φιλήσω το χέρι του ιερέα αν περάσει από δίπλα μου; Έτσι μου λέει η γιαγιά.
_Να το κάνεις μόνο αν το αισθανθείς.
_Και αν ξεχάσω το ποίημα μου ;
-Δε θα το ξεχάσεις. Αλλά ακόμη κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, εκείνη την ώρα θα χαμογελάσεις και όλα θα πάνε καλά. Ένα χαμόγελο είναι πάντα αφοπλιστικό, και υπάρχει κάθε φορά και η περίπτωση να μετατραπεί σε ένα κύμα γέλιου που θα παρασύρει όλους τους υπόλοιπους
-Αλήθεια, μαμά;
-Σου έχει πει ποτέ η μαμά ή ο μπαμπάς ψέματα; . Έλα τώρα, φιλάκι και ύπνο.




Δε χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά για να χαλαρώσουν τα χαρακτηριστικά του παιδιού, παραδομένα σε ύπνο γαλήνιο. Ήταν μεγάλη μέρα γι’ αυτόν η αυριανή. Έσκυψε από πάνω του και έκλεψε μια τόση δα ανάσα του. Να πάρει δύναμη. Δοκίμασε τη θερμοκρασία στο σίδερο και κολλάρισε το καλό του το πουκάμισο. Να είναι ένας κούκλος αύριο. Έριξε μια κλεφτή ματιά έξω πριν κλείσει τα παραθυρόφυλλα. Ο ουρανός στενόχωρος με εκείνο το κόκκινο που κυοφορεί το χιόνι. Έγραψε τη λίστα με τα υλικά που χρειαζόταν για τα μελομακάρονα και τη βασιλόπιτα και ξεκλείδωσε απαλά για ακόμη μια φορά την πόρτα της αποθήκης. Σκάλιξε όσο πιο ήσυχα μπορούσε τα αποθηκευτικά κουτιά της, και γύρισε ευλαβικά το μικρoσκοπικό κλειδί του ξύλινου μπαούλου, όπου φυλούσε χρόνια τώρα τα ενθύμια. Τα πρώτα του καλτσάκια, το βαφτιστικό του ρουχαλάκι, η πρώτη πρόσκληση γενεθλίων…
Εκεί την είχε κρύψει. Από το υστέρημα αγορασμένη, γυαλιστερή και άθικτη, κοιμόταν μέσα στο χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα. Η πρώτη του φωτογραφική μηχανή θα ήταν δώρο από τον Άγιο Βασίλη. Κι ας μην τόλμησε να του το ζητήσει. "Ό,τι θέλεις εσύ φέρε μου, αγαπητέ Άγιε Βασίλη. Εγώ πάντα θα σ’ αγαπώ". Έτσι τελείωνε την υπαγόρευση του γράμματος στον Άγιο Βασίλη. Όπως και πέρσι. Την τακτοποίησε όμορφα και πάλι στην κρυψώνα της και βολεύτηκε διακριτικά κάτω από τα ζεστά της σκεπάσματα. Άπιστα στο σελιδοδείκτη, τα δάχτυλα γρήγορα άφησαν να γλιστρήσει στο πάτωμα το βιβλίο που της κρατούσε συντροφιά τα τελευταία βράδια. Τζιάνι Ροντάρι, η Γραμματική της Φαντασίας…


Ξύπνησε πιο νωρίς από το συνηθισμένο. Βιαστικά και ανυπόμονα διεκπεραιώθηκαν οι πρωινές του κινήσεις και να σου τον. Έτοιμος, με το μπλε του παλτουδάκι και τα φρεσκοχτενισμένα του μαλλάκια στην πόρτα, ίσα που πρόλαβε να της καρφιτσώσει ένα φιλί. "Να προσέχεις", σχημάτισε με τα χείλη της από το παράθυρο, και οι λέξεις της μία μία άχνισαν στο τζάμι του τη μητρική της έγνοια… Πρώτη χρονιά φέτος με το σχολείο στην εκκλησία. Του χρόνου στην πρώτη πια, θα μπορεί να γράψει μόνος του το γράμμα στον αγαπημένο του Άγιο.

Η μυρωδιά από το λιβάνι, και τούτη η αλλόκοτη μα τόσο γλυκιά γλώσσα ασκούσαν μια ιδιαίτερη έλξη στον μικρό, ούτε που το κατάλαβε πώς πέρασε η ώρα, ανυπομονούσε για το αντίδωρο, και αν θα το αισθανόταν θα φιλούσε και το χέρι του ιερέα. Εκείνος τώρα, μπροστά στο μικρόφωνο μιλούσε σε γλώσσα κατανοητή, απευθυνόταν και στον ίδιο, «Αγαπητά μου παιδιά» είχε πει, κι εκείνος ένα από αυτά… Όμορφα τα λόγια του, μιλούσε για αγάπη, μιλούσε για τις άγιες τούτες μέρες, μιλούσε για…. Ξαφνικά οι λέξεις του τσουγκράνες, έξυναν με θόρυβο εκκωφαντικό τα αυτάκια του.

«Αυτός ο Αγιος Βασίλης, που βλέπετε στην τηλεόραση είναι ψεύτικος»…

Το στόμα του παπά είχε μεμιάς μεγαλώσει επικίνδυνα… Οι λέξεις έφταναν αργές και παραμορφωμένες στο παιδί...

«Το δώρο δεν σας το φέρνει….»


οι δυο κυνόδοντες του ομιλητή άρχισαν να μεγαλώνουν…


»κανένας χοντρός ασπρογένης Αγιος Βασίλης…»


σαν εκείνους του κακού λύκου, όχι, όχι δεν ήταν καλός ο λύκος, κι ας ήθελε η μαμά να παίξουν με τη φαντασία,


«αλλά οι γονείς σας, τους οποίους πρέπει να σέβεστε και να αγαπάτε. Ο Αγιος Βασίλειος….»


Τα πόδια εντολοδόχοι του μυαλού σε τρελή απόδραση… Ούτε το κατάλαβε πότε βρέθηκε μακριά από το εκκλησίασμα, έξω σε ένα πεζούλι να κλαίει με αναφιλητά… Ψέματα… Ψέματα…. Μου είπαν ψέματα…Ούτε που το κατάλαβε και πως βρέθηκε στη σχολική αίθουσα …ούτε που χαμογέλασε σαν ξέχασε το ποίημα… Μόνο ένα βλέμμα αλλιώτικο της δασκάλας στον παππού που ήρθε να τον πάρει, και κάτι ψίθυροι που ανταλλάχτηκαν….μόνο αυτό θυμάται…
Στο δρόμο κάποιες φιλόδοξες νιφάδες πριν φτάσουν στο πεζοδρόμιο γίνονταν δάκρυα που τα πατούσαν αλύπητα βιαστικοί περαστικοί.



-Μου είπατε ψέματα, ψέματα, τόσα χρόνια με κοροιδεύατε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Αγιος Βασίλης, μας τα είπε όλα ο παπάς, εσείς,εσύ και ο μπαμπάς μου λέγατε ψέματα τόσο καιρό….
Η μητέρα έσφιξε τη γροθιά της, να πνίξει την οργή από την τόσο βίαιη ακύρωσή της. Να πνίξει τον αναλφαβητισμό της αγκύλωσης.Να σώσει το τελευταίο προπύργιο της παιδικής αθωότητας. Να σκουπίσει μακριά την πρόωρη ενηλικίωση…

-Έλα, κάθισε, όλα θα τα πούμε, και όλα θα τα συζητήσουμε… Μεγάλωσες, είσαι σωστός κύριος πια….-Γιατί δε μου το είπες πριν; Γιατί; Δε θέλω να είμαι κύριος. Θέλω μόνο τον Αγιο μου Βασίλη…
- Δε σου το είπα, γιατί ήθελα όσο μπορείς να τον φιλοξενείς πλουσιοπάροχα στη φαντασία σου. Δε σου το είπα γιατί δεν έχει φύγει ακόμη ούτε από τη δική μου φαντασία. Είναι πάντα εκεί παρών, και μου φέρνει πάντοτε αυτό που του ζητάω… Αγάπη… Στο χέρι σου είναι να συνεχίσεις να τον φιλοξενείς. Όσο μπορείς να ονειρεύεσαι εκείνος θα σε βρίσκει. Όσο θα τον φτάνει η ευωδιά μελομακάρονου από την ψυχή σου, εκείνος θα σου χτυπάει την πόρτα και θα αφήνει το δωράκι του, γιατί είναι χοντρούλης και γλυκατζής…. Τα έχουμε πει. Είναι άλλος από εκείνον τον Άγιο Βασίλη που κάποτε στην Καισαρεία…..Τι λες, θα του κρατήσεις τη γωνιά του;

Η βραδιά ήταν άυπνη τούτη την παραμονή… Το κεφαλάκι του μικρού πρόβαλε από το παραθύρι… Οι λέξεις κλωθογύριζαν ακόμη μπερδεμένες στην ανέμη….
Κάποιο αστεράκι τρεμόπαιζε το φως του στη νύχτα που αργά ντυνόταν το σκούρο της βελούδο. Ένας χτύπος ξέφυγε φάλτσος από την καρδούλα του. Ήταν εκεί. Την έβλεπε καθαρά την ακροστοιχίδα που έσερνε μια αλλόκοτη λάμψη στον ουρανό:
Το γιορτινό στεφανάκι του Ο, την ξέφρενη πορεία του Ν, τα απλωμένα χεράκια του Ε, το χριστουγεννιάτικο μπαστουνάκι του Ι, την κυρτωμένη ευλάβεια του Ρ, και πάλι το Ε να απλώνει τα χεράκια, και από αρχέγονη ροπή να τα υψώνει ψηλά στο Ψ, ένας κύκλος όλα, χωρούν σε ένα Ο, ποτήρι σπονδής το Υ το ακουμπά στα χείλη:

ΟΝΕΙΡΕΨΟΥ.

Ψέλλισε τα φωνήεντα να δώσει ρυθμό στα σύμφωνα. Και απίθωσε ένα χαμόγελο πάνω στο πρώτο Ο.
*Το γεγονός της παραπάνω ιστορίας είναι πέρα για πέρα αληθινό...

25 σχόλια:

Ιφιγένεια είπε...

Θα ηθελα πολύ αυτό που διάβαζα να ήταν κομμάτι από ενα βιβλίο !!! Έχεις τόσο ταλέντο !!!!! Δεν ηθελα να τελειώσει , πραγματικά ...

Όσο για τον Άγιο Βασίλη , αυτή την απορία έπρεπε να λύσω κι εγώ φέτος
(α δημοτικου) ... και τελικά καταλήξαμε στο ότι μας αρέσει να πιστευουμε στον Αγιο Βασίλη και ετσι θα κάνουμε !!! Νομίζω , πως έστω κάτι λίγο .. καταφέραμε να σώσουμε από την χαμένη του μαγεία ....

Καλή πρωτοχρονιά κοριτσακι μου γλύκο !!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Σου το έχω πει οτι γράφεις υπέροχα , το διάβασα, το ρούφηξα το έβαλα στη κρδιά μου. Σκέφτηκα οτι το απόγευμα είχα πάει στη Βάσια ένα βιβλίο με μια ιστορία για τον Αγιο Βασίλη...της είπα ψέμματα; όχι..εγώ στη Βάσια είπα όταν με ρώτησε αν υπάρχει ο Άγ. Βασίλης της είπα..-παιδί μου ο Αγ. Βασίλης υπάρχει μόνον σε όποιον τον πιστεύει..εγώ τον πιστεύω και τον περιμένω και τον βλέπω ..εσύ; πρέπει να διαλλέξεις τι θα πιστέψεις , τι θα ονειρευτείς και τι θα κρατήσεις απο όσα σου πουν οι άλλοι..- Γιαγιά εγώ τον πιστεύω! - Τότε κανείς δεν θα σου τον πάρει , ούτε καν ο χρόνος!

Dee Dee είπε...

Α ρε φιλεναδα, θυμαμαι τα νευρα σου :):):)

Τωρα που το ξαναδιαβασα ξαναθυμωσα κι εγω με τον παπα :):)

Το μετεφερες τοσο ομορφα! Αθελα σου βοηθας κι εμας να το αντιμετωπισουμε οταν θα ερθει η ωρα :)

Πολλα φιλια κουκλαρα μου!!

margo είπε...

Ως παιδί που δε υπήρξε γι αυτό ποτέ Αη Βασίλης, που όμως τον κάνει να υπάρχει τώρα κι ας είναι 42 και μιλάει στα παιδιά της γι αυτόν νιώθοντας πραγματικά την μαγεία που συμβολίζει, θα σου πω ότι η ιστορία σου με συγκίνησε πάρα πολύ και ότι μου δίνει έναν ακόμη λόγο να επιμένω πιστεύοντας ότι κάνω το σωστό!
Ομπρελίτσα μου σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου γι αυτό.. να σαι καλά!
Καλή χρονιά σου εύχομαι:)

Aνεμος είπε...

Ας είναι ελπιδοφόρο το 2010 για όλη την ανθρωπότητα.

Καλή χρονιά
……... / | \ .......♥♫ 2010 & ♫*♥
……..... *•♥•* ...... ♠♫ a Happy New Year ♫♦♫*
……... *♥♫♦♫♥* ......
….... *♥•º♦•♫º♥* .....
..... *♥☺♥•♥☺♫♥* .....
.... *♥•♫♥☺º♠☺#♥* .....
... *♥♫♥º♫♥♦♥♫♥♫♦* .....
.. *♥♦♥☺♥♫♥♫♥☺♦º♥* .....

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ 2010 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.

Alkmini είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Alkmini είπε...

Διαβασα ανατριχιαζοντας γιατι η γραφη σου μου αρεσει.
Τοσο ευαισθησια, τοσο ομορφες εικονες, τοσο ομορφα ειπωμενα ολα.
Εισαι μοναδικη!
αδελφουλα μολις τωρα σου εδωσα τηλεφωνικα τις ευχουλες μου.
Περαστικουλια σας και το 2010 με ΥΓΕΙΑ.

ΦΙΛΙΑ ξανα.

Ανώνυμος είπε...

Έχεις το χάρισμα να συγκινείς να χαλαρώνεις να γοητεύεις τους αναγνώστες σου!!!!!!Νιώθω τόσο περήφανη και τυχερή που σε γνώρισα !!!Είσαι από τους πιο όμορφους και αληθινούς ανθρώπους στη ζωή μου!!Καλή Δημιουργική Χρόνια!!!!!ΦΡΥΝΗ-FYNKID

Δημιουργία είπε...

Καλη Χρονια κοριτσι μου με υγεια και το 2010 να σου φερει ο,τι επιθυμεις.

ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ είπε...

καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία πολλές χαρές χιούμορ και δημιουργικότητα

Mariela είπε...

Καλή χρονιά γλυκειά μου...
πολυ θα ήθελα να τα ξαναπόύμε από κοντά...

marilia είπε...

Καλή χρονιά! Χρόνια πολλά, δημιουργικά κι ευτυχισμένα! :)

Την ίδια απογοήτευση δοκίμασα κι εγώ προημερών, πριν τις γιορτές, με τα Πρωτάκια μου, όταν ήρθαν με περισπούδαστο ύφος μερικά να μου πουν ότι "τα δώρα τα φέρνει η μαμά κι ο μπαμπάς κι όχι ο Αϊ-Βασίλης"... Πάνω που τους είχα διαβάσει αυτό.

Γιατί βιάζονται οι γονείς, οι φίλοι, οι παπάδες...; Εγώ πάντως μοίρασα το επιστολόχαρτο σε όλα τα μικρά μου. Γράψανε τις επιθυμίες τους, υποσχέθηκα να τα πάμε όλοι μαζί στο Ταχυδρομείο, αλλά μας πρόλαβε η Γρίπη και το κλείσιμο του σχολείου. :( Τώρα αναρωτιέμαι αν θα 'ταν σκόπιμο να τους πάω κάποια απάντηση από τον Άγιο Βασίλη, ή να τους μιλήσω για τον Μέγα Βασίλειο.

Η Γραμματική της Φαντασίας, συνηθίζω να λέω, πρέπει να αποτελεί το... Ευαγγέλιο κάθε δασκάλου -κι όχι μόνο. Με την επιστροφή μας στα θρανία, τώρα που μάθαμε όλα τα γραμματάκια, θα αρχίσουμε συστηματικά τις φανταστικές ιστορίες. Να ανοίξουν οι ορίζοντές μας.

Καλή και δημιουργική χρονιά στον πρωταγωνιστή της ιστορίας σου! ;) Φιλάκι σβουριχτό από...

το σνούπι του διπλανού μπλογκ ;)

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ιφιγένειά μου,

τα συναισθήματα δίνουν τα χέρια στο χορό των λέξεων. Συναισθηματική φόρτιση λέγεται, μάλλον, παρά ταλέντο.
Ξέρεις, δεν είναι σκοπός μου ούτε να απαξιώσω, ούτε να βάλω σε ένα σακί όλους του ιερείς. Υπάρχουν πολλοί άξιοι λειτουργοί, που είναι και παιδαγωγοί και ο λόγος τους μελίρυτος, βάλσαμο στις ψυχές μας.
Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση μπερδεύτηκαν οι ρόλοι, ακυρωθήκανε οι γονείς, με τρόπο βίαιο.

Ο ροδαλός Αγιος Βασίλης ( ή Αγιος Νικόλαος στο εξωτερικό) δεν είναι παρά μια εικόνα ενός καλού γέροντα που αγαπά τα παιδιά, αγαπά τους καλούς ανθρώπους και τους επιβραβεύει με ένα δώρο, μια φορά το χρόνο... Δεν το βλέπω καταναλωτικό, δεν το βλέπω απειλητικό, είναι ένας μύθος με παλμό παγκόσμιο σχεδόν. Δε βρίσκω το λόγο να τον απομυθοποιήσω στην τρυφερή ηλικία των 5 και έξι χρόνων ενός παιδιού.
Φυσικά και έχω μιλήσει στο παιδί μου για την άγια φιγούρα και δράση του Αγίου Βασιλείου της θρησκείας μας. Το παιδί ξέρει. Το παιδί όμως χρειάζεται και τη μαγεία του χιονιού και των ταράνδων, δε ζει σε γυάλα, ξέχωρα από τις εικόνες της εποχής…

Καλή πρωτοχρονιά εύχομαι και σε σένα! Υγεία και αγάπη, καλή μου φιλενάδα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αχτίδα μου,

μ' αγαπάς. Αυτό είναι όλο.
Είσαι πολύ ωραία φιγούρα για τη Βάσια, ξέρεις να της μιλάς, ξέρεις να διοχετεύεις μαγεία ακόμη και στα πιο μικρά!
Ομορφα της μίλησες και πάλι.Τη θωρακίζεις. Από τους αναλφάβητους της φαντασίας.

Πολλά πολλά φιλιά,
καλή χρονιά, με υγεία και δημιουργική διάθεση.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Dee μου,

θύμωσα. Γιατί μας ακύρωσε. Γιατί δε σκέφτηκε παραπέρα. Ακόμη και η αλήθεια έχει τον τρόπο της να λέγεται. Γιατί το χαστούκι της αφήνει για καιρό το σημάδι του...
Λίγο ακόμη να μείνει παιδί ήθελα.Μια ζωή μεγάλη θα είναι...

Πολλά φιλιά και απο δω. Καλή χρονιά!


υ.γ. ακόμη παιδευόμαστε :(

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Margo μου,

δικό μου το ευχαριστώ.

Ναι, έτσι, όταν κάποτε χαθείς σε ασπρόμαυρο μονοπάτι, εκείνη η στροφούλα που διστακτικά στην αρχή ακολουθείς σε φέρνει στη μαγεία της ιδιαιτερότητας του κάθε χρώματος και δε μπορείς παρά να πιάσεις το πινέλο, να την αποτυπώσεις! Τυχερά τα καμάρια σου!
Να είσαι καλά και σου εύχομαι ό,τι πιο γλυκό καιόμορφο να σου αφήσει στην πόρτα ο νέος χρόνος!
Σε φιλώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανεμε,

τι μελωδικό το μήνυμά σου~
Ανταποδίδω τις ευχές εγκάρδια~
Καλή χρονιά σε όλους μας~

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

JK Skroutzako,

σ' ευχαριστώ πολύ νεαρέ φίλε~
Υγεία, αγάπη, δημιουργικότητα, φαντασία εύχομαι για το νέο έτος~

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλίκη,
αδερφούλα μου,

ο καθένας μας είναι μοναδικός :)

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ξέρω ότι τα εννοείς.
Όσο για τα περαστικά, τι να πω,
πινκ πονκ παίζουμε εδώ και δυο βδομάδες, ακόμη το μάτι μας δεν άνοιξε...
Δεν πειράζει, περιπέτειες που θα περάσουν είναι.

Σου εύχομαι τα καλύτερα για τη νέα χρονιά, και μια ευχή ξεχωριστή, να συνεχίσεις να είσαι τόσο όμορφα δημιουργική!

Φιλιά πολλά~

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φρύνη μου,

μιλάς εσύ, που την τόσο δα στιγμούλα μπορείς στο λεπτό να την πασπαλίσεις με μαγεία από το τίποτα...
Σ'ευχαριστώ που αισθάνεσαι έτσι, με κάνεις και κοκκινίζω. Όμως τα ίδια έχω να πω κι εγώ για σένα. Και δε σε ξέρω απο χθες.

καλή χρονιά κούκλα μου, υγεία, αγάπη, φαντασία!

Σε φιλώ και ελπίζω να γίνουμε σύντομα καλά και να σε δω από κοντά

υ.γ. μας αρρώστησε και το μωρό :(

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Δημιουργία μου,

χίλια ευχαριστώ, πάντα με σκέφτεσαι, κι ας έχω εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό~
Σου ανταποδίδω θερμά τις ευχές!
Τα φιλιά μου~

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γαστερόπληξ μου,


καλώς διάβηκες από τα μέρη μου.
Μου αρέσουν πολύ οι ευχές σου, μου αρέσει και το χιούμορ~

Ανταποδίδω εγκάρδια~
Να είσαι καλά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαριέλα μου,

ευχαριστώ πολύ πολύ.
Ζεστές ευχές και από μένα!

Εγώ να δεις πόσο θα το ήθελα... Πάει καιρός. Δεν σκέφτεσαι καμιά απόδραση στην πατρίδα; Γιατί εγώ για νότια, θα αργήσω λίγο ακόμη.

Ελα, ηλεκτρονική αγκαλιά, να ξεγελαστούμε λίγο...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Marilia μου,

χαίρομαι που βρισκόμαστε πρώτη φορά κάτω από την ομπρέλα του Ροντάρι και του Αη Βασίλη!

Πόσο γλυκός ο δικός σου Μπρούνο!
Τυχερά και τα πρωτάκια σου,
κι αν κάποια έρχονται με απαξίωση στο σχολείο, είναι τα τελευταία που φταίνε, ναι, υπάρχουν βιαστικοί γονείς, υπάρχουν δυστυχώς και γονείς που λειτουργούν απλώς μηχανικά, στον αυτόματο πιλότο. Να σκέφτεσαι τότε, ότι αυτά τα παιδάκια, με τέτοιους γονείς, σε έχουν περισσότερο ανάγκη, κάτι θα μείνει να γαργαλάει το αυτάκι τους από τα δικά σου λόγια και τις φανταστικές ιστορίες σας!
Χάρηκα για τη γνωριμία!
Καλή χρονιά με υγεία, αγάπη και πολλή πολλή φαντασία!