Ετεροχρονισμένα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ όπως λένε, απόλαυσα χθες μια ταινία ξεχωριστή. Como agua para chocolate, ο τίτλος της, -στην ελληνική του απόδοση "νερό σε καυτή σοκολάτα-, αμερικανομεξικανική παραγωγή, του Αλφόνσο Αράου. Καταπληκτική σκηνοθεσία και φωτογραφία και μια ιστορία με δυνατά μηνύματα και τη δύναμη της επανάστασης σε μια εποχή που δεν έδινε περιθώρια για τέτοιου είδους αντιδράσεις. Η ταινία είναι βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα της Laura Esquivel.
Αρχές του 20ου αιώνα, η Τίτα, η μικρότερη από τις τρεις κόρες μιας οικογένειας, είναι καταδικασμένη να μείνει ανύπαντρη, γιατί ως μικρότερη της επιβάλλεται να φροντίζει την αυταρχική μητέρα της ως το θάνατό της. Κλεισμένη στην κουζίνα του αγροτόσπιτού τους, καταφέρνει μέσω της μαγειρικής της να μεταφέρει τα συναισθήματά της στους άλλους. Δεν αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί θα χαθεί η μαγεία της ταινίας, για όσους δεν την έχουν δει.
Μια μικρή "γεύση" στο παρακάτω βιντεάκι. Είναι χωρίς υπότιτλους, όμως, πιστέψτε με, θα σας φανούν απολύτως περιττοί...
45 σχόλια:
Θα ψαξω σιγουρα να την βρω !! Φαίνεται εξαιρετική !!
Πολλές καλημέρες κοριτσακι μου !!
Καλημέρα,
να είσαι καλά και είμαι σε περίοδο που ψάχνω για ενδιαφέρουσες ταινίες που δεν έχω δει.
Ιφιγένειά μου,
είμαι εξαιρετικά σίγουρη ότι θα σου αρέσει. Ξέρω εγώ τι λέω.
Αλλες τόσες καλημέρες κι από μένα!
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ,
καλώς όρισες στην κόκκινη ομπρέλα μου.
Πόσες ταινίες τελικά τις έχουμε χάσει κι έχουν ξεχαστεί... Και το χειρότερο είναι ότι βρίσκονται καταχωνιασμένες στις πίσω πίσω προθήκες των βίντεο κλαμπ. Ελπίζω να σου αρέσει. Να την αναζητήσεις με τον ελληνικό της τίτλο, γιατί όταν τη ζήτηση με τον ισπανικό φάνηκε να μην την αναγνωρίζουν οι νεαροί στην εξυπηρέτηση.
Την κυριακάτικη καλημέρα μου!
Το σημειώνω και πάω βίντεο κλαμπ!
θα την δω μόνη μου να την απολαύσω...
Ξέρεις, δεν είναι ταινία για τον άλλον!
Φιλιά πολλά πολλά και μια μεγάλη αγκαλιά!!!
Υ.Γ. Ωραίο το βίντεο... μην ακούσω καμιά βλακεία άλλη φορά χαχα!
Εννοείται ότι εμπιστεύομαι το γούστο σου με κλειστά τα μάτια
Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει;
Χα!δεν θα μπορούσε...
Αγκαλιά τεράστια όμορφή μου
ΠΟύ τη θυμήθηκες...Το πόσο είχα εκνευριστεί με την μάνα και τον γαμπρό (που το είχε δίπορτο), δεν μπορείς να φανταστείς...
Είχε όμως καταπληκτική φωτογραφία και η μουσική έσκιζε...(Η σκηνή που κοιμόντουσαν έξω, στρωματσάδα ανάμεσα στα σεντόνια που ανέμιζαν, τις ημέρες της μεγάλης ζέστης, ποιητικότατη...)
Δεν την έχω δει, σίγουρα όμως θα την αναζητήσω! Το θέμα της σα να μου έφερε κάτι από Πολίτικη Κουζίνα;
Ομπρελίτσα μου, πολλές ευχές για καλό χειμώνα και πολλά-πολλά-πολλά φιλιά! :-)
Φαινεται πολυ ενδιαφερον...... η "μαγεια" των γευσεων ειναι πολυ δελεστικη :)
Θα την αναζητησω κι εγω :)
Καλη εβδομαδα φιλεναδα!!
πέρασα για μια καλήσπέρα κερνάτε κάφέ?
Ρηνιώ μου,
ελπίζω να σου αρέσει. Και μακάρι να την βλέπαμε παρέα.
Καλό απόγευμα. Σε φιλώ σταυρωτά φιλενάδα!
υγ. δικά μου ομπρελίστικα τα του βίντεο... μη μου δίνεις σημασία.
Ανιμάκι μου όμορφο,
Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη.
Όμως κι εγώ για σένα το ίδιο θα έλεγα... Οι μουσικές σου είναι πάντα εκεί, στη δική μου γωνίτσα να με ταξιδεύουν.
Και ναι. Δε θα μπορούσε.
Ανοίγω διάπλατα τα χέρια!
Καλό απόγευμααααα!
Artanis μου,
μου την έφερε στο προσκήνιο η δασκάλα μου των Ισπανικών.
Ήταν τόσο άριστη η απόδοση του ρόλου από την ηθοποιό, που πραγματικά μπορούσε να τη μισήσει, ακόμη και ο πιο ανεκτικός άνθρωπος.Υπάρχουν αλήθεια μάνες αυτού του είδους. Απίστευτα σκληρές, στεγνές από κάθε χυμό ζωής...απόλυτες, αυταρχικές... Αντε, ο γαμπρός είχε το λόγο του...
Η σκηνή που αναφέρεις με σφράγισε κι εμένα. Απίστευτη σκηνοθεσία και εμμονή στη λεπτομέρεια... Την ξαναβλέπω άνετα...
Ελπίζω να είσαι καλά. Αρχισε να ανοίγει ο καιρός; Για να έρθω να δω...
Σε φιλώ.
Ευαγγελία μου,
να ξερες πόσο χαίρομαι, κάθε φορά που ανακαλύπτω ίχνη σου στο σπιτικό μου!
Είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει, αισθάνομαι ότι είναι κοντά στην αισθητική σου. Είναι πιο εσωστρεφής ταινία από την πολιτική κουζίνα, όμως η εξακτίνωση των συναισθημάτων μέσα από την τελετουργία του μαγειρέματος, είναι ένα κοινό στοιχείο.Η πολιτικη κουζίνα από τις πολύ πολύ αγαπημένες μου ταινίες, και ...κάτι χρωστάει και σ' αυτήν η ύπαρξη της ομπρέλας μου!
Πολλά και τα δικά μου φιλιά, ειλικρινά και εγκάρδια.
Dee Dee μου,
επέστρεψες γιαβρί μου;
Θα σου αρέσει σίγουρα, κι ένας λόγος παραπάνω που σου αρέσει η ισπανική κουλτούρα και μουσική.
Δεν έχει να κάνει μόνο με γεύσεις η ταινία. Οι γεύσεις είναι ένα φίλτρο από το οποίο περνούν τα υλικά ζωής. Εχει διλήμματα και δυνατά μηνύματα.
Μου έλειψες. Φιλιά πολλά πολλά!
Αγαπητέ Βασίλη Καλαμιώτη,
πάντοτε υπάρχουν αποθέματα καφέ στη γωνίτσα τούτη.
Πάω να τον σιγοψήσω, να γίνει μερακλίδικος.
Καλησπέρα κι από μένα.
Τωρα κατι μου θυμιζει ο τιτλος αλλα ειμαι και οχτακοσιων ετων!!
ναι με αυτη τη διαθεση τριγυρνω τελευταια αστα!
Περασα ενα καλοκαιρι με μια τσαντα ταινιες να σβαρνιεται απο δω κι απο κει και τελικα δεν ειδα καμια
ποτε δενε χω τοση ησυχια
να μεινω απερισπαστη να δω μια ταινια τελικα
-το χω παρει αποφαση
παντως θα τη δω εστω και ως Μαθουσαλας!
φιλια πολλα και ευχομαι ολα καλα (για την κατω αναρτηση λεω διοτι σας παρακολουθω αγαπητη:)
κοίτα που μου έβαλες ιδέες.............!!!!!!!!!!!
καλημερούδια!!!!!! φιλάκια αγαπημένη μου.. καλό μήνα!!
Τάλι μου,
ευτυχώς το οκτακοσιετές δεν είναι μόνιμο. Και τώρα άμα θα σου πω ότι είσαι τυχερή που έχεις την τσάντα να σβαρνιέται, μη με θεωρήσεις ανάποδη. Σημαίνει ότι είσαι γεμάτη απο χίλια δυο άλλα, και είναι και αυτά κομμάτι της σύνθεσής και όχι της απο-σύνθεσής μας.
Και αυτές οι μαγικές στιγμές, που όλα συνομωτούν εγωιστικά υπέρ της ησυχίας και της απομόνωσής μας, έρχονται απρόσκλητες, πάντα. Κράτα την τσάντα σε μια γωνιά, και θυμήσου την όταν θα έρθει μια τέτοια στιγμή. Ίσως με κάστανα ψητά και την αφή σου παραδομένη σε μια ζεστή ζακέτα.
Και για να καταλάβεις ότι σε εννοώ, σου λέω μόνο τούτο (από τα πολλά άλλα που θα ήθελα).Σε ένα μέρος της ντουλάπας μου ψηλά, έχασκαν χιλιάδες φωτογραφίες στοιβαγμένες σε κουτιά, άλλες δεμένες με κορδελάκι και άλλες "ατάκτως εριμμένες", για χρόνια και χρόνια. Το δεύτερο κομμάτι του παζλ, μια ακόμη κούτα-τις μισώ στην όψη- στα κατάβαθα της αποθήκης με χίλια δυο ενθύμια και ένα τρίτο κομματάκι σε ένα συρτάρι στοιβαγμένες γραμμένες κασέτες από τη βιντεοκάμερά μας, στοιβαγμένη και η ζωή με τις αναμνήσεις. Χρόνια και χρόνια (γιατί και εγώ κάπου στα οκτακόσια αισθάνομαι μερικές φορές ότι βαδίζω) εκεί, να στοιβάζονται όλο και περισσότερα, κι εγώ σαν από πάντα, ποτέ απερίσπαστη, ποτέ με ησυχία. Ε, λοιπόν, ήρθε ο καιρός τους. Και πέρασαν από τα χέρια μου. Και το έκανα με ευχαρίστηση. Γιατί απλώς είχε έρθει η ώρα. Και σιχτίρησα τον εαυτό μου που επέτρεψα αρκετές φορές στο παρελθόν να με αγχώσει η άτακτη ύπαρξή τους. Απλώς είχε έρθει η πολυτέλεια της στιγμής για να το κάνω. Κι όσο κι αν το καλοκαίρι μου ήταν επίμονα ανορθόδοξο σε σχέση με ό,τι εγώ όριζα ως καλοκαίρι, το απόλαυσα. Με το δικό μου τρόπο. Και όλο γυροφέρνω μια ανάρτηση σχετική με εκείνο το Ιουλιανό διάστημα και όλο μου έρχεται μια ανατροπή στη σχέση μου με τα ουσιώδη-επουσιώδη.
Όλα είναι καλά, δόξα τω θεώ. Εχω μπει πια στον όγδοο μήνα και περπατώ κανονικότατα σαν την πάπια. Κι αν αργώ να εμφανιστώ είναι που μερικές φορές πιάνομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, και άλλες ζεσταίνομαι φρικτά και γίνομαι ιδιότροπη.
Κι αν με αφουγκράστηκες, σου λεω τούτο.
Είναι κάποιες μέρες,ίσως και μία και μοναδική, που η ζωή έρχεται με το μαχαίρι, να σου χαράξει σώμα και ψυχή, με το αμετάκλητό της. Και μετά δεν είσαι ποτέ πια ίδιος.
Τρεκλίζεις, σέρνεσαι, προσπαθείς να σηκώσεις την αδικία, ψάχνεις το γιατί που δεν υπάρχει... Και σηκώνεσαι, από περηφάνια και γιατί έχεις χάσει το φακό σου τον πολύχρωμο απο στο σφιχτό βολβό του ματιού σου. Ψάχνεις τα πινέλα, να βάλεις λίγο χρώμα. Ετσι για νατης μπεις στο μάτι. Να κάνεις την αδικία ρούχο καινούριο, αφού η πρόσκληση είναι για νέα μονοπάτια, με νέα ταυτότητα. Μόνο που όταν ο ημερολογιακός χρόνος, επανέρχεται σε εκείνη τη μέρα, ξεχνιέσαι. Και ψηλαφείς το σημάδι που είναι πάντα εκεί. Και δεν μπορείς ή δε θέλεις να ελέγξεις τα συναισθήματά σου. Για λίγο. Για όσο. Σα φόρο τιμής σε εκείνο που σου χαρίστηκε, ενάντια σε εκείνο που σου κλάπηκε ενώ σου ανήκε. Ενας μικρός φόρος τιμής ήταν. Για εκείνην.Δεν είναι μιζέρια. Ούτε πισωγύρισμα. Ευχαριστώ το θεό που μπορώ να ξεχωρίζω τα όρια του τώρα και να ιχνηλατώ του κοντινου μου αύριο.
Η παρακολούθησις είναι αμοιβαία, αγαπητή. Περπάτησα εκεί που με παρέπεμψες, ρίγησα, θύμωσα, ένιωσα.
Να σταματήσω μόνο, γιατί αυτό δεν είναι σεντόνι αλλά το πλεκτό της Πηνελόπης.
Την καλημέρα και τα φιλιά μου.
Ζαχαρούλι μου,
μου αρέσει να βάζω ιδέες! Και να μου βάζουν επίσης!
Αυτό το "καλό μήνα" που ήταν πάντα δικό σου πόσο μου χε λείψει.
Αντε, να επιστρέφεις σιγά σιγά.
Καλό μήνα να χουμε, να δροσίσει, να έρθει και το φθινόπωρο να ανασάνουμε!
Φιλιά μικρό μου!
εχω μεινει αναυδη ..
ευχαριστω ειλικρινα γι αυτο το σχολιο ..
-εχω δακρυσει
δεν ξερω γιατι
ευχαριστω ..
μη λες τιποτα θα ξαναρθω κατα τα γνωστα
απλα ηθελα να στο πω..
ευχαριστω..
Χριστε μου εχω πει τρια ευχαριστω σε ενα ποστ
-δεν ειμαι καθολου καλα!
με αγγιξες εντελως.
Τάλι,
ένα δικό μου ευχαριστώ επίτρεψε.
Ολα τα άλλα περιττά. Είμαι σίγουρη.
πίνω ευκολο καφέ: φραπέ σκέτο
Καλησπέρα,καλό Μηνα καλό χειμώνα.
Γλυκιά μου, Ομπρελίτσα!
Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο, σου εύχομαι.
Πόσο χαίρομαι που είσαι καλά! Κοντεύεις να σφίξεις στην αγκαλίτσα σου,το γλυκό σου μωρουλάκι.
Η ώρα η καλή, όλα καλά εύχομαι.
Παλιά έβλεπα πολλές ταινίες, τώρα τελευταία δεν πάω συχνά σινεμά. Έχω όμως, απόλυτη εμπιστοσύνη σε σένα και θα ψάξω να τη βρω, θα τη δω οποσδήποτε.
Πολλά πολλά φθινοπωρινά φιλάκια
Εξαιρετικό το βιντεακι... έχω διβάσει το βιβλίο κια ήταν πράγματι μαγευτικό!
Πολλά φιλιά Βικάκι μου, χαθήκαμε...
Έτσι απλά πέρασα να σου πω μια καλήμερα όμορφη κόκκινη ομπρέλα!
Σε σκέφτομαι και σ αγαπώ πολύ!Φιλάκια..
Μου λείπεις Ομπρελίτσα μου, φιλάκια πολλά!!!!
Πραγματικά δεν χρειάζονταν οι υπότιτλοι.
Ενα ζόρι με το κράκ όταν έσπασε τον λαιμό του πουλιού το πέρασα πάντως...
Θα την αναζητήσω.
Καληνύχτα
σε σκέφτομαι!! μην το ξεχνάς αυτό!!
Ωπ.. τι όμορφο κοριτσάκι είναι αυτό που αντικρίζουμε μόλις ανοίγει η σελίδα :) να κοιτάει πάντα προς τον ουρανό..
Δεν την έχω δει την ταινία φιλενάδα.. και τώρα αυτή τη περίοδο λίγο δύσκολο να μπορέσω..αν και για να το προτείνεις εσύ..σίγουρα θα αξίζει.. οπότε ποτέ δε ξέρεις, θα την ψάξω.. Πολλά, πολλά φιλάκια στα βόρεια με τις ομορφιές σας :) !!
Διαβάζοντας τα σχόλια και χωρίς την παραμικρή πρόθεση να φανώ αδιάκριτη,έμαθα πως τώρα είστε δυό ψυχές που κατοικούν σε σώμα ενός..Και μου ήρθε στο μυαλό κείνο το ...'ορατών τε πάντων και αοράτων..'και θέλησε να ευχηθώ..Με το καλό.. το θαύμα της ζωής που εγκυμονείτε με αγκαλιά θεόρατη..δική σας να αγαπηθεί..
Είχα καιρό να περάσω από δω (το ίδιο κι εσύ όπως διαπιστώνω) αλλά τώρα με τις βροχές και τη σκοτεινιά μια κόκκινη ομπρέλα είναι απολύτως απαραίτητη. Για σκέψου το.
Τους φιλικούς φθινοπωρινούς χαιρετισμούς μου.
Βασίλη Καλαμιώτη,
φίλε μου,
μέχρι να τον φτιάξω με τα χεράκια μου, μάλλον για νες θα πάμε...
Καλό φθινόπωρο σιγά σιγά...
Μάριε,
φίλε μου,
πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε...
Το φθινόπωρο το προσπερνάμε; Είναι τόσο ωραία εποχή...
Καλό φθινόπωρο θα σου ευχηθώ και σ' ευχαριστώ που πέρασες.Να είσαι καλά!
Λία μου ακριβή και αγαπημένη,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και ανταποδίδω. Χάθηκα, έπρεπε όμως τόσα να γίνουν καθώς κοντεύουν οι μέρες, και χρειαζόμουν τις δικές μου ισορροπίες. Αρχισαν και τα σχολεία, ξέρεις εσύ...
Μου αρέσει πολύ το φθινόπωρο, ειδικά εκεί στο τέλος Οκτώβρη,αρχές Νοέμβρη που οι χρωματισμοί της φύσης σε σκλαβώνουν.
Καλώς να μας έρθει, λοιπόν, και ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία εκείνο τον καιρό να τα λέμε συχνότερα. Μου έχεις λείψει!
Σε φιλώ.
Μαριέλα μου,
όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο δηλώνουν ενθουσιασμένοι! Κι εγώ σπάνια "κολλάω" με ταινία...
Χαθήκαμε, όμως γεροί να είμαστε, θα ξαναβρεθούμε. Αρχές Σεπτέμβρη ήπιαμε καφεδάκι με κοινή μας φίλη, πολύ πολύ αγαπημένη, συντοπίτισσα, και είχαμε τη γλυκιά σου κουβέντα.
Να είσαι καλά, και να χαμογελάς, έτσι όπως εγώ εισέπραξα εκείνη την κρύα χειμωνιάτικη νύχτα το πηγαίο σου χαμόγελο! Θα τα πούμε, ελπίζω και τηλεφωνικώς! Σε φιλώ με αγάπη!
Φρύνη μου,
αχ, μυρωδιά γιασεμιού από τη γιαγιά φέρνεις πάντα. Παίρνω κι εγώ πουγκάκι μεταξωτό να τη φυλάξω. Κι ελπίζω να σε δω σύντομα. Θα καταλάβεις.
Φιλιά πολλά, είσαι στη σκέψη μου!
Μαράκι μου,
κι εμένα το ίδιο.
Θα βρω τους προτινούς ρυθμούς μου, όταν έρθει η ώρα. Κοντεύουμε.
Ξέρω ότι καταλαβαίνεις. Ξέρεις ότι είμαι εδώ. Σε φιλώ.
Αλεξάνδρα μου,
ακριβώς το ίδιο συναίσθημα ένιωσα...
Και μετά ο συνειρμός. Μα πρέπει πάντα να προηγείται μια θυσία;
Ελπίζω να σου αρέσει όταν τη δεις.
Καλό βράδυ και σε σένα καλή μου φίλη!
Ζαχαρούλα μου αγαπημένη,
δε θα μπορούσα ποτέ να αμφιβάλλω. Αυτό να το βάλεις ΚΑΛΑ μες στο μυαλό σου, οκ;
Πολλά πολλά φιλιά σου στέλνω. Θα τα πούμε τηλεφωνικώς, μου έχεις λείψει! Να σε προσέχεις. Να γελάς.
Roadartist μου,
φιλενάδα μου αγαπημένη...
Η κόρη μου είναι, κάποιες φορές ο φακός μου προλαβαίνει τέτοια στιγμιότυπα...κάποιες φορές μου κάνει και το χατήρι... Εχει ευαίσθητη οπτική γωνία η μικρή. Μακάρι να μη χάσει γρήγορα την τωρινή της αθωότητα.
Είμαι σιγουρότατη ότι θα σου αρέσει, κοριτσάκι η ταινία.
Και είμαι σίγουρη ότι δε με έχεις παρεξηγήσει που χάθηκα. Μου έχεις λείψει αληθινά, ξέρω όμως ότι καταλαβαίνεις. Σε φιλώ με πολλή πολλή αγάπη!
carpe diem μου,
δεν είναι αδιακρισία να διαβάζεις λόγια δημόσια ειπωμένα... Δεν το εισπράττω σε καμιά περίπτωση έτσι, καλή μου.
Ναι, ορατών και αοράτων... Ερχεται κάποια στιγμή το θαύμα της ζωής να σκιρτήσει μέσα σου, και εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να το χωρέσεις, και να φυλάξεις την ευλογία, να αφοσιωθείς, να προστατεύσεις. Γίνεται το κέντρο της ζωής σου, αλλάζουν οι προτεραιότητες, κι ας είναι και η δεύτερη και η τρίτη φορά που μπορεί να σου συμβαίνει.Πάντα η μαγεία του ασύλληπτου έρχεται να σε αποστομώσει... Σε λίγες μέρες, πρώτα ο Θεός, θα έχουμε νέο μέλος στην οικογένεια μας.
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, αισθάνομαι την εγκαρδιότητα και δηλώνω συγκινημένη!
Να είσαι καλά,
σ' ευχαριστώ!
Poet,
φίλε μου,
όπως το διαπίστωσες.Ετσι είναι. Η ομπρέλα μου ξεχάστηκε για λίγο στη λιακάδα εκεί έξω, τεμπέλιασε πλάι σε κυματιστούς ψιθυρισμούς και φλέρταρε με τις αχτίδες ενός τρελού ολοκαίνουριου ήλιου...
Με την πρώτη φθινοπωρινή μυρωδιά βρεγμένου χώματος, εδώ θα είναι και πάλι, λίγο πιο πλατιά και πιο μεγάλη, αλλά πάντα κατακόκκινη, να το θυμάσαι...
Σ' ευχαριστώ που πέρασες,
τους δικούς μου φθινοπωρινούς χαιρετισμούς!
Δημοσίευση σχολίου