Φίλοι, λιακάδα στην ψυχή....

Ξύπνησα πρωί πρωί χθες. Μύρισα τα φρέσκα λουλούδια στο βάζο μου,
και μοιράστηκα τις πρώτες μου κουβέντες με τα γεράνια που άρχισαν να φουντώνουν στο μπαλκόνι μου.Τους κέρασα και λίγο καφεδάκι, επηρεασμένη από την καλή μου Αλκυόνη τις τελευταίες μέρες.

Όχι, δε μου σάλεψε, τουλάχιστον, έτσι μου βεβαιώνει το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον.
Απλώς ήταν η τόση η χαρά μου, που είχα και περίσσευμα!
Και η χαρά της προσμονής, είναι αλλιώτικη χαρά…

Όπως και η χαρά της συνάντησης με ανθρώπους που λάμπουν θετική, ευεργετική ενέργεια.
Ηρθαν οι φίλοι μου χθες, η Ειρήνη και ο Πάνος, να με επισκεφθούν. Δεν ήρθαν από την Αφρική, μια ώρα δρόμος είναι πια η Θεσσαλονίκη, αλλά εμένα μου λέτε;;;;
Σάμπως είναι εύκολο με τόσες υποχρεώσεις ;

Η Ειρήνη. Ίδια λακάδα καλοκαιρινή! Ιουλιάτικο πουκάμισο φοράει το χαμόγελό της, ακόμη και μες στο καταχείμωνο. Η Ειρήνη. Μια τεράστια αγκαλιά, μόνιμα ανοιχτή για εκείνους που αγαπά! Και ο Πάνος, διακριτικός, ήπιος, με ένα πρόσωπο καθαρό, από εκείνα που κανένα ίχνος σκοτεινιάς δε θα τολμούσε να τρυπώσει. Πάντοτε παρατηρώ τους ανθρώπους στην περιοχή γύρω από το στόμα, όταν είναι χαλαροί. Οι φυσικές ρυτίδες έκφρασης γύρω από τα χείλη αποκαλύπτουν πάντοτε στάση ζωής. Είναι λίγοι εκείνοι που οι άκρες των χειλιών κυρτώνουν προς τα πάνω σχηματίζοντας ένα μόνιμο χαμόγελο, σαν τατουάζ. Ενας από αυτούς και ο Πάνος.

Ήπιαμε στο μπαλκόνι το καφεδάκι μας, απολαύσαμε ψαρομεζέδες σε γνωστά μας μέρη και τεμπελιάσαμε κάτω από τον Απριλιάτικο ήλιο απολαμβάνοντας το καφεδάκι μας. Περπατήσαμε νωχελικά στην παραλία, απλώνοντας τις ψυχές μας στα ψαροκάικα που ετοιμάζονταν για πυροφάνι, να τις στεγνώσει ο ήλιος….

Κι ενώ ήρθαν τα παιδιά στα μέρη μας, ένιωσα σαν να πήγα εγώ εκδρομή. Είχα καιρό να γευτώ γνήσια κυριακάτικη γεύση παρέα με φίλους αγαπημένους!
Και σκέφτομαι τελικά, ότι η ευτυχία είναι μόνο στιγμές. Και αν θέλεις να τη γευτείς, δε μπορείς παρά να αφήσεις το αντιανεμικό σου στην ντουλάπα. Εκείνη θα έρθει να σου ανακατώσει τα μαλλιά και να σου γαργαλήσει ένα χαμόγελο!

Ειρήνη, Πάνο, σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ για όλα!

Το τραγουδάκι που ακούγεται το "έκλεψα" από το "δρομάκι" , από μια δική του "εκδρομή"!