Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Πολύχρονο δρομάκι!

Όταν γνωρίζουμε ανθρώπους σπαταλάμε μπόλικη φαιά ουσία σε άσκοπες ερωτήσεις.
Πώς σε λένε;
Πόσων χρονών είσαι;
Τι δουλειά κάνεις;
Είσαι παντρεμένος;

Μα… μου φαίνονται τόσο ανούσια όλα αυτά.
Εγώ θα έκανα μία και μοναδική ερώτηση:

"Σε ποιο δρόμο έχεις χτίσει τη ζωή σου; "

Ίσως με περνούσαν για αλλοπαρμένη, φευγάτη, τρελή, αλλά αυτή θα ήταν η δική μου ερώτηση.
Για μένα ο δρόμος έχει σημασία.
Υπάρχουν λεωφόροι, με κίνηση πολλή και συχνά μποτιλιαρίσματα.
Υπάρχουν και εμπορικές οδοί, πολυσύχναστες και λαμπερές, γεμάτες φώτα, που ερημώνουν όμως τα βράδια γιατί χάνουν τον προσδιορισμό τους.
Υπάρχουν αδιέξοδοι, στενά τα όριά τους.
Και πάροδοι, που ζουν στη σκιά των μεγάλων οδών.
Και κεντρικές οδοί που διατρέχουν αδιάφορα τα πέτρινα μπαούλα –πολυκατοικίες του Παπαλάνγκι, όπου σφηνώνεται η ματαιοδοξία κουρασμένων κυνηγών που στοχεύουν σε θηράματα φαντάσματα.

Μα, κάπου εκεί, αν κοιτάξεις λίγο πιο προσεκτικά, αν έχεις διάθεση να περπατήσεις μπορείς να ανακαλύψεις κάτι μικρά δρομάκια, κατάφυτα. Αν η οσφρητική σου ικανότητα δεν έχει μεταλλαχθεί από τις πλαστικές μυρωδιές, μπορείς να νιώσεις μία μία έντονα μυρωδιές παλιές και ξεχασμένες. Μυρωδιές ανθοφορίας, γονιμότητας, ζωής. Και χρώματα.





Το άσπρο.Ασβεστωμένα τα πεζούλια των σπιτιών της γειτονιάς του. Μερακλήδες οι γείτονες, και νοικοκυραίοι. Υπηρέτες καλημέρας. Κεντίστρες οι γυναίκες ακουμπούν το τραγούδι τους σε λευκές μπιμπίλες και κοφτές κουρτίνες στα παραθύρια , μαντάρουν τις κάλτσες, μα υφαίνουν μελωδίες στη ζωή. Λευκά και τα γιασεμιά.
Το ροζ, στα κοριτσάκια με πλεξούδες και κορδέλες κολαρισμένες.
Το μπλε, στα τετράδια του σχολείου.
Το μαύρο, του πόνου που αργοσέρνεται κρυφά και παγώνει τα πυρακτωμένα κάρβουνα του μαγκαλιού. Του κυνηγιού ενός μπουλούκιου που θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να στερεί σε μικρά παιδιά την αλήθεια για τη μανα που χάθηκε, κουρούνα που σιγομουρμουρίζει για το κρυμμένο της μυστικό κάτω από τα μαύρα της φτερά.
Το γκρίζο της άγνοιας, της εγκατάλειψης, της στέρησης, της αγωνίας…
Το κόκκινο του πάθους, του αίματος που στάζει.
Και το γλαυκό του ουρανού…..
Το κίτρινο του ήλιου.
Το πράσινο της προσμονής.
Το πορτοκαλί στις ανθισμένες νεραντζιές.
Και το μωβ σε ανυπόμονες πασχαλιές.

Αν βρέξει σε τούτα τα δρομάκια, τότε μπερδεύονται τα χρώματα , γέφυρες τα ουράνια τόξα τους, περνάς και συνεχίζεις.

Ακουμπισμένα βιβλία στα στρογγυλά τραπέζια των καφενέδων τους, αν τα ανοίξεις παίρνεις μαθήματα ζωής. Ανιδιοτέλειας, αθόρυβης παρουσίας, προσφοράς χωρίς ρεκλάμες….
Είναι κάτι δρομάκια απάνεμα, που παραγγέλνουν στο βοριά «να ναι καλό παιδάκι», κι ας λυσσομανά εκείνος συχνά στις αντηρίδες και στα μετερίζια τους. Καμπυλώνουν τα τείχη τους, να προστατεύσουν … να μη περάσει ούτε ριπή του στις γειτονιές τους.
Είναι κάτι δρομάκια που όταν τα διαβαίνεις μπορείς και ονειρεύεσαι, παίρνεις βαθιά ανάσα να πάει ως τα κάτω η ευωδιά ελευθερίας που ανθίζει στα στενά τους, ξορκίζονται οι φόβοι, στήνουν πανηγύρι οι μούσες.

Σ’ ένα τέτοιο δρομάκι πλακόστρωτο γεννήθηκα, σ’ ένα τέτοιο δρομάκι πάντα καταλήγω.
Το δικό μου «δρομάκι» που σήμερα θα το στολίσω με χίλια δυο λαμπόνια. Γιατί, ναι, έχουν και τα δρομάκια γενέθλια.


«Δρομάκι» μου, πολύχρωμο, πολύχρονο, εύχομαι κανένας δυνάστης να μην σου αλλάξει τη φυσιογνωμία.
Χρόνια πολλά ακριβό μου «δρομάκι».
Χρόνια πολλά καλή μου μάνα!

38 σχόλια:

faraona είπε...

Φίλησέ της τα χέρια εκ μέρους μου.
Σαν αγία να την έχετε.
Αγγελος επι της γης ειναι.

Να την χαιρεσαι και να της χαριζονται χρονια για να σας καμαρωνει.
Αυτο θελει.
Μονο.
Κι εσυ το ξερεις .


πολλα φιλια

dromaki είπε...

Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε τις αισθήσεις μου για να έχω την δυνατότητα να διαβάσω κάτι τέτοιο...
Τον ευχαριστώ γιατί εγώ η αδαής,η αμόρφωτη κατάφερα να μεγαλώσω ένα τέτοιο πλάσμα σαν και σένα...
Σέυχαριστώ παιδίμου μέσα από την ψυχή μου,νάσαι πάντα γερή,να παίρνεις και να δίνεις αγάπη.
Μου χάρισες το ομορφότερο δώρο που θα μπορούσε να χαρίσει άνθρωπος σε άνθρωπο.

Dee Dee είπε...

Αφηστε τα μελο και κοιτα να της μοιασεις!!! :):)

Αυτο το δρομακι μ' εφερε και μενα στον Κεχροκαμπο, με επιασε απο το χερι και μου μιλησε λες και με ξερει χρονια. Περα απο μανα και γιαγια, τη θαυμαζω γιατι ειναι γυναικα και δεν εχει ξεχασει ουτε στιγμη να ζει! Αν η ζωη την εχει φορτωσει με υποχρεωσεις, βρισκει χρονο για ολα κι αυτο να μας γινει μαθημα εμας που παραπονιομαστε με το παραμικρο και εχουμε την καραμελα "δεν εχω χρονο" ετοιμη να την φτυσουμε στον καθενα οταν χρειαστει !

Δεν θα της ευχηθω απο εδω, θα της ετοιμασω κι εγω δωρακι αναρτηση ως το μεσημερι.

Ομπρελιτσα μου, να την χαιρεσαι, να την καμαρωνεις και να μαθαινεις παντα διπλα της!

Σε φιλω γλυκα γλυκα και φευγω για δουλιτσα.

Καλημερα!!!

Maria Tzirita είπε...

Περήφανη μανούλα και περήφανη κόρη... Η αγάπη σας περνάει απ'τις οθόνες και μας ζεσταίνει, μας διδάσκει όλους. Να τη χαίρεσαι Ομπρελίτσα μου και να την αγαπάς πάντα τόσο δυνατά - της χρωστάς τη δυνατότητά σου να μπορείς ν'αγαπάς τόσο δυνατά...
Και του χρόνου να είστε καλά να γιορτάσετε και πάλι!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Ομπρελίτσα μου ανατρίχιασα... Νομίζω ότι της έκανες το καλύτερο δώρο μ αυτήν σου την ανάρτηση, μ αυτά τα βαθιά λόγια αγάπης !!
Πόσο γλυκιά και ταπεινή είναι η μανούλα σου !! Πόσο τρυφερό και υπέροχο πλάσμα η κόρη της !! Αξιαγάπητες !!
Καλά λέει ο σοφός λαός : "το μήλο κάτω απ την μηλιά θα πέσει" !!!!
Χαίρομαι που σας γνώρισα !!

Ανώνυμος είπε...

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΕΙΣ
"ΕΚΑΝΑ ΚΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ" ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Θ Η Κ Α,ΣΤΑΘΗΚΑ,ΕΔΩΣΑ ΑΞΙΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΕΔΩΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ.Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΠΑΙΖΕΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΡΟΛΟ.
ΜΕ ΣΥΓΛΟΝΗΣΑΤΕ..ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΑΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΠΡΑΒΟ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΝΑ..ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ!!!

Παλμος είπε...

Όταν ξεκίνησα να στρωνω τη ζωή μου ήμουν κάπου στα 17, πριν την έστρωναν οι γονεις.
Ηλεθα πάντα να ξέρω εγω ποσο αντεχω να τα βγάζω περα.
Δεν ήταν εύκολα και ουτε ειναι. Δεν λεω κατι καινούργιο και ούτε είμαι η μοναδική.
Απλά ξέρω ότι μέχρι εδώ που εφτασα απέδειξα ότι σε κάποια πράγματα τα κατάφερα.
Στα παιδιά μου του έχω πει: "Πάντα να κοιτάτε τα χέρια σας. Αντέχουν? Και δεν εννόω την μυική δύναμη. Και τότε να ξενικάτε.
Όσο για την ομορφη κόρη σου Ομπρελίτσα, είναι δυνατόν να μην είναι τόσο γλυκια?
Τόση δουλειά εκανε η μαμα:))
Τα φιλια μου και στις δυο.

Roadartist είπε...

υπεροχη αναρτηση.
συμφωνω σε ολα..
"αν τα ανοίξεις παίρνεις μαθήματα ζωής. Ανιδιοτέλειας, αθόρυβης παρουσίας, προσφοράς χωρίς ρεκλάμες…."

Ειστε μοναδικες. Απλα. :)

Alkmini είπε...

αντε βρε ομπρελιτσα , αδελφουλα, παλι με συγκινησες. μα τι πραμα εισαι εσυ μωρε?
σνιφ και σνιφ
να την χαιρομαστε την μαννουλα γιατι ειναι η πιο γλυκεια μαννουλα.
Χρονια της Καλα.

eirini είπε...

Χρόνια Πολλά Δρομάκι μου!!!! Να είσαι πάντα ευτυχισμένη, να δίνεις απλόχερα όπως πάντα την αγάπη σου αλλά να προσέχεις τον εαυτό σου γιατί όλοι σε χρειάζονται και σ'αγαπούν!

Ομπρελίτσα μου με συγκίνησες μ'αυτό που έγραψες! Την αγαπάς τόσο πολύ και της αξίζει! Να την χαίρεσαι!!!
Δεν σε πήρα τηλέφωνο γιατί καταλαβαίνεις... με όλα αυτά! θα σε πάρω να στα πω!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Ιφιγένεια είπε...

Να την αγαπάς και να την προσεχεις ! Είναι το καλύτερο δωρο που μπορούν κανουν τα παιδιά στους γόνεις τους !!
(Αν και είμαι σίγουρη πως την αγαπάς και την προσέχεις παραπάνω απο το ανθρωπίνως δυνατό !! )

Η ανάρτησή σου λέει πολλά !! Dromaki εγώ θα την έκανα αφίσα αυτή την ανάρτηση !!!

Να είστε πάντα γερές κι αγαπημένες !

Ααααααααα , θέλω και γλυκάκι , μην με ξεχάσετε :)))))

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Έστω και αργά μπαίνω να σου ευχηθώ , μόλις τώρα γύρισα απο το Διαβαλκανικό.Σου εύχομαι να την έχεις πάντα στο πλάι σου ,να της δώσεις έστω και το μισό απο την αγάπη που έχει μέσα στη ψυχή της για σας.Κι εγώ τυχερή που 'ήρθε στο δρόμο μου ένα τάτοιο Δρομάκι για να διαβώ.Προσπαθώ να θυμηθώ τι με τράβηξε να μπω στο μπλοκ της ..μάλλον η φωτογραφία που είχε ένα δρομάκι , ένα σπίτι όμορφο σαν κι εκείνη.Να σας ζήσει.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φαραόνα μου,
σε περίμενα, αθόρυβα...
Έχεις δίκιο,
Δίνει τα πάντα, ζητάει(;) ελάχιστα.
Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου.
Κι εσύ το ξέρεις.

Σε φιλώ.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Δρομάκι μου,
είδες τώρα που θα με πάρουν τα ζουμιά;
Μου λες εκείνα που θα έπρεπε να σου πω εγώ.
Γιατί ΕΣΥ μου χάρισες το ακριβότερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο. Το δώρο της ζωής. Και με ανέστησες με την αγάπη σου, θυμάσαι, μια σταλίτσα εφταμηνίτικο είδα τον κόσμο τούτο.
Δίνω αγάπη γιατί έχω πάρει περίσσευμα από σένα, σ' ευχαριστώ.
Δεν κάνει να σου θυμώσω σήμερα, αλλά αυτό το αδαής και το αμόρφωτη ποιος σου το είπε, να πάω να του πω δυο λογάκια, μου λες παρακαλώ; Σε εσένα που μια ζωή πληρώνεις δίδακτρα ζωής;
Ακούσαμε κι ένα ανέκδοτο σήμερα!
Σου στέλνω για μια ακόμη φορά τα πιο πολύτιμα φιλιά μου κι ένα τεράστιο ευχαριστώ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Dee Deeκα μου,
έλα, τράβα λίγο ακόμη το σχοινί, ναι, έτσι, οκ, προσγειώθηκα ομαλώς.
Ξέρεις εκτιμώ και ακολουθώ τις συμβουλές σου, κάτι παραπάνω ξέρεις πάντα, είπαμε, αυτή η καθαρότητα στη σκέψη είναι σπάνιο πράγμα.
Όντως, ήρωας είναι τον τελευταίο καιρό, αλλά δε τη φοβάμαι στα δύσκολα, πεισμώνει...

Κι αν ήταν η αιτία να γνωριστούμε, της χρωστάω ένα ακόμη ευχαριστώ που με έφερε στο μονοπάτι σου!
Να χαίρεσαι κ εσύ την σούπερ πεθερούλα σου,
με συγκίνησες σήμερα με την ανάρτησή σου,
παλιόπαιδο, μη βουρκώσω πάλι,
αχ, αυτά τα γονίδια, δεν είναι σταγονίδια!

Φιλιά πολλά πολλά,
θα τα πούμε αύριο, ναι;

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαρία μου,
σ' ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια.
Πολλά της χρωστάω Μαρία,
αν υπήρχε βαθμός ένα σκαλάκι μετά τον υπερθετικό, θα της άξιζε.

Να είσαι καλά, γιατί μπορείς πάντα και "βλέπεις" την αγάπη!

Υπέροχη ήσουν σήμερα στην εκπομπή, κούκλα!

Πολλά πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αθηνούλα μου,
είμαι σίγουρη ότι και εσύ έτσι θα έγραφες για τη δική σου τη μανούλα και οι κόρες σου για σένα.Ό,τι παίρνεις δίνεις, και το αντίστροφο.
Έτσι είναι, ταπεινή, κι ας είναι αετός με οξεία όραση και τα φτερά της πάντα ανοιγμένα!
Όμως πάνω απ'όλα σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι μόνο γιατί είσαι εδώ, όχι μόνο γιατί κρατάς το χέρι μου και πάμε μαζί όμορφες βόλτες αλλά και για την τόσο συγκινητική σου κίνηση σήμερα,μου άγγιξες βαθιά την ψυχή μου, τόσο αθόρυβα!
αχ και να ξερες ότι δεν πρόλαβα να έρθω να σ' ευχαριστήσω, αχ και να ξερες πόσα θελω να σου στείλω...

Σου στέλνω τα φιλιά μου και μια μεγάλη αγκαλιά,
να είσαι πάντα καλά ροδοαθηνούλα μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αθηνούλα μου,
είμαι σίγουρη ότι και εσύ έτσι θα έγραφες για τη δική σου τη μανούλα και οι κόρες σου για σένα.Ό,τι παίρνεις δίνεις, και το αντίστροφο.
Έτσι είναι, ταπεινή, κι ας είναι αετός με οξεία όραση και τα φτερά της πάντα ανοιγμένα!
Όμως πάνω απ'όλα σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι μόνο γιατί είσαι εδώ, όχι μόνο γιατί κρατάς το χέρι μου και πάμε μαζί όμορφες βόλτες αλλά και για την τόσο συγκινητική σου κίνηση σήμερα,μου άγγιξες βαθιά την ψυχή μου, τόσο αθόρυβα!
αχ και να ξερες ότι δεν πρόλαβα να έρθω να σ' ευχαριστήσω, αχ και να ξερες πόσα θελω να σου στείλω...

Σου στέλνω τα φιλιά μου και μια μεγάλη αγκαλιά,
να είσαι πάντα καλά ροδοαθηνούλα μου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μήκων,
χαίρομαι που τα βήματά σου σε οδήγησαν εδώ μια τέτοια μέρα!
Καλώς όρισες,
σοφά τα λόγια σου και αληθινά.
Πακτωλός η αγκαλιά της,
βρίσκω εκεί μέσα τα πάντα και ευχαριστώ το θεό που με αξίωσε τέτοια μάνα. Αν τη ρωτήσεις θα σου πει ότι έκανε το αυτονόητο. Όμως για μένα το δικό της αυτονόητο είναι τα πάντα.
Σ' ευχαριστώ για το όμορφό σου πέρασμα, θα χαρώ πολύ να τα λέμε!
Καλό σου βράδυ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Παλμέ μου,
δεν είναι πάντα εύκολα, ή μάλλον σπάνια είναι εύκολα.
Βγάζεις μία δύναμη και μια αξιοπρέπεια που μου αρέσει πολύ και προσωπικά έχει να μου πει πολλά!

Καλή μου, η μανούλα μου έχει γενέθλια, το ομπρελάκι έχει σε δύο εβδομάδες, και να σου πω κάτι, μοιάζει τόσο πολύ στη γιαγιά της!

Πολύτιμη η συμβουλή σου στα παιδιά σου, την "κλέβω" γιατί μου άρεσε.


Να είσαι καλά παλμέ μου, ακόμα δεν πρόλαβα να σου πω για το "τηλεφώνημα"....
Καλό βράδυ, σε φιλώ.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Roadartist μου,

...
είσαι μοναδική.Απλά :)!!!!

Σ' ευχαριστώ, είσαι πάντα εδώ.
Καλό σου βράδυ, αρτίστα μου,
σε φιλώ!

υ.γ. έριξα μια βίαστική ματιά στον Bansky και εντυπωσιάστηκα. Θα τα πούμε σύντομα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αλικάκι,
από αύριο -μεθαύριο που θα αρχίσω τα παιχνίδια θα είμαστε όλο χα και χα ;)
Αν δεν ήμασταν και οι δύο ευσυγκίνητες δε θα ήμασταν αδερφούλες! :D

Να τη χαιρόμαστε, της αξίζει το καλύτερο, τι ωραίο το τραγουδάκι που της έγραψες, αλλά με το που ήρθα να το σιγοτραγουδήσω ξέσπασα σε νευρικό γέλιο!
Μα είναι απογειωτικό αυτό που συνέβη, εγώ θα φταίω πάλι αν ανεβώ στο αερόστατο!
Μνήσθητί μου!

Φιλιά στα μούτρα,
και αγκαλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ειρήνη μου,
με συγκινείς που μέσα στα τρεξίματά σου και τις αναποδιές αυτής της εβδομάδας μας σκέφτεσαι!
Να είσαι καλά,
σ' ευχαριστώ πολύ φιλενάδα,
και μεταξύ μας...
που θα βρω άλλη τέτοια μου λες;
Ποιος θα έρχεται στην άλλη άκρη της Ελλάδας κάθε φορά που στις διακοπές λέω να δοκιμάσω και το ΕΣΥ της περιοχής; Χα, χα, χα,
να ξερες τι έχει τραβήξει με την αφεντομουτσουνάρα μου η καημένη!

Φιλιά πολλά, χάρηκα που τελικά σε άκουσα και τηλεφωνικώς!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ιφιγένεια μου καλή!

Πάντα με την τρυφερή σου την κουβέντα και τη δροσιά σου μου έρχεσαι,
εσύ ξέρεις πολύ καλά από αυτά τα πράγματα, είμαι σίγουρη ότι κάνεις πολύ περισσότερο από τα ανθρωπίνως δυνατά για τους δικους σου ανθρώπους!

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ ομορφιά μου,
χάρηκα που σε άκουσα και τα είπαμε, έστω και σαν κλέφτρες, σήμερα!

Ανυπομονώ να σε δω και από κοντά!
Τα φιλιά μου, καλό βράδυ φιλενάδα.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αχτίδα μου,
όταν εγώ λέω ότι είσαι "super girl", να με ακούτε!
Με τόση κούραση, μετά άπό τόση αγωνία και λαχτάρα έρχεσαι να μου δώσεις την αγκαλιά σου!
Σ' ευχαριστώ καλή μου,
ξέρω πόσο πολύ την αγαπάς και με συγκινείς!
Να είσαι καλά, εύχομαι να τελείωσει γρήγορα η περιπέτεια του Πασχάλη μας, έμαθα ότι σήμερα ήταν απύρετος, αν και του πονεσε το χεράκι. Κράτο το σφιχτά και θα γιάνει πιο γρήγορα. Εγώ το είδα πόση αδυναμία σου έχει!
Πολλά πολλά φιλιά, να έχεις ένα ήσυχο βράδυ!

anima είπε...

Δρόμοι που περπάτησα σιωπηλά...

Δρόμοι που με σημάδεψαν...

Δρόμοι που πάντα τα βήματα μου σε αυτούς θα σεργιανίζω..

Και τί να λέει;...

Καληνύχτα
απλή,όσο κι η γραφή σου...

Mariela είπε...

Κορίτσια, μ'έχετε συγκινήσει βαθειά... δυσκολεύομαι να γράψω οτιδήποτε άλλο....

LIA είπε...

Καλά Ομπρελίτσα μου, το πόσο συγκινήθηκα, δεν μπορώ να σου το περιγράψω.Ακόμα προσπαθώ να μεζέψω τα δάκρυά μου.
Λένε, πως ο Νίτσε όταν έχασε τα λογικά του, έχασε και κάθε γλωσσική δυνατότητα, εκτός από μια και μόνη λέξη.Τη λέξη, Μητέρα.
Τόσο βαθιά είναι χαραγμένη στην ανθρώπινη ψυχή η λέξη αυτή.
Τόσο βαθιά στην ψυχή σου είναι χαραγμένο, το γλυκό σου Δρομάκι.
Να είστε πάντα καλά.
Πολλά φιλιά και στις δυό σας.

LIA είπε...

Αχ! ξέχασα να σου πω, η μελωδία με το ακορντεόν, Θεϊκό ψιθύρισμα, στη γλυκιά σου μητέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Από τις πιο όμορφες αφιερώσεις που έχω δει σε γενέθλια! Όσο για το κείμενο, το απόλαυσα, και σε μεγάλο βαθμό, μου έφτιαξε τη μέρα μου! Υπέροχο!

Καλημέρα!

Σταλαγματιά είπε...

Η ζωή μας είναι δρόμοι…μικροί, μεγάλοι,
Πλακόστρωτοι , φωτεινοί, σκοτεινοί.
Γεμάτοι αναμνήσεις

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Anima μου,
δρόμοι που σε συνάντησα...
δρόμοι που με συνάντησες...

δρόμοι δικοί μας...

Όμορφο να ναι το βράδυ σου!
Ευχαριστώ...
Φιλί!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαριέλα μου,

Είμαι σίγουρη ότι ήρθες μαζί...
Είμαι σίγουρη ότι πήγες κάπου...
Είμαισίγουρη!

Σε φιλώ,
θα σου στείλω σε λίγο το μέιλ που σου υποσχέθηκα
(η "τυπικότητα" είναι ανεκδιήγητη!)

Να έχεις ένα όμορφο σ-κ!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Λία μου,

πώς να μην είναι, μου λες;
Για ποιο παιδί δεν είναι η μάνα του;
Ελάχιστες οι εξαιρέσεις!

Θα γίνω γραφική αν σου ξαναπώ ότι έρχεσαι να μου χαρίσεις σταγόνες γνώσης και σοφίας;

Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου! Να είσαι καλά, φιλιά στην όμορφη Κρήτη!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Λία μου,
είδες; Κι εγώ ξέχασα να σου πω:
η μουσική αυτή από τις αγαπημένες της, η αγάπη σου όμως για το ακορντεόν είμαι σίγουρη ότι την κάνει να ηχεί ακόμη πιο θεικά στα αυτιά σου!
Ήθελα να της βάλω αρχικά το "νερό και αλάτι" της Ζορμπαλά, αλλά δεν το βρήκα...

Σε φιλώ και συμφωνώ μαζί σου!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ανεμοσκορπίσματα,
καλέ μου φίλε,

ευχαριστώ, αν μπορεί ένα μικρό αεράκι ωραίας διάθεσης να φτάσει στο παραθύρι σου χαίρομαι ακόμη περισσότερο!
Ελπίζω να μπορέσω να έρθω σύντομα να απολαύσω τα δικά σου,τόσο πολύτιμα κείμενα!

Σ' ευχαριστώ πολύ και πάλι,
καλό σαββατοκύριακο!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αναστασία μου,

μου μιλάς ακόμη την "γαϊδούρα";

Οι αναμνήσεις είναι τα φωτάκια σε κάθε δρόμο...Το πως προσλαμβάνει ο καθένας μας την αίσθηση του φωτισμού όμως είναι καθαρά προσωπικό θέμα αίσθησης. Που θα μας οδηγεί πάντα στην επιστροφή ή στην αλλαγή πορείας... Ειδικά αν τα φώτα ήταν σβηστά λόγω βλάβης...

Να είσαι καλά φίλη μου,
σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που πέρασες!
Να είσαι καλά!

P. Kapodistrias είπε...

Όλα σου ωραία!!!

Πολυκαλημέρες και καλό Φθινόπωρο!