Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έρχονται στη σωστή στιγμή στη ζωή σου, όταν εσύ δεν το ξέρεις πόσο τους έχεις ανάγκη…
Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν κλειδιά από πόρτες κλειστές, που μπορεί να μην τις έβλεπες ή που φοβόσουν να πλησιάσεις, γιατί δεν ήξερες τι κρύβεται πίσω από αυτές.
Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι φάροι που σου φωτίζουν το σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο νιώθεις εγκλωβισμένος και για καιρό ψηλαφείς τους τοίχους αναζητώντας την έξοδο.
Υπάρχουν άνθρωποι που αν βρουν μισάνοιχτο ένα παραθυράκι στην ψυχή σου, το ανοίγουν διάπλατα και γεμίζει ευωδιά από λεμονανθούς, πασχαλιές και γιασεμιά.
Μπαίνει φρέσκο το αεράκι τους και ξαφνικά όλα μοιάζουν αλλιώς. Και όσα κρυφά επιθυμούσες, και όσα σου έμαθαν να κρύβεις καλά, μηχανικά, από μικρό παιδί.
Κι όλα φαίνονται καινούρια, ανατολές στη θάλασσα, προνόμιο για όσους τολμούν να ταξιδέψουν.
Και όλα διαρκούν. Γιατί η αλήθεια δεν έχει τέλος. Αρκεί να ξεσκονίσεις την αρχή της.
Σπας τα δεσμά σου ονοματίζοντάς τα, γιατί όταν έχεις γευτεί αρμύρα ανατολής, δε φοβάσαι να ονομάσεις. Χωρίς γόρδιους δεσμούς μπορείς να ονειρεύεσαι.
Από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ερχόταν μυρωδιά λεμονανθού!
Έλα. Μπες στο τρένο κι έλα. Είναι τόσο απλό.
Μα….
Τα μα, πάντα περιμένουν. Τα μα…διογκώνονται όταν τα ποτίζεις . Είναι σφουγγάρια. Ό,τι τους δώσεις το ρουφούν. Και αν είναι δηλητήριο….
Σσς!
Δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά. Αρκεί που έφτασες εδώ. Αρκεί που τον είδες να στέκεται απέναντι σου, μικρό παιδί με παράπονο για την άδικη τιμωρία του. Τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το τραγούδι(ένα αεράκι, Νατάσα Μποφίλιου) αριστερά, αφιερωμένο στη φίλη μου την Ελπίδα, που με περιμένει στο σταθμό του τρένου, κάπου εκεί στην Αθήνα...
9-10-08 ...
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε συμπληρώνουν τόσο υπέροχα...
Η συνέχεια ανήκει στην Dee Dee μου:
"Υπαρχουν ανθρωποι ομπρελιτσα μου που οταν αναβεις ενα κερι σου ερχεται αυθορμητα στο μυαλο μια ευχη γι' αυτους !
Υπαρχουν ανθρωποι που μυριζουν χαρα κι αν σ' αγγιξουν μυριζεις κι εσυ!
Υπαρχουν ανθρωποι που βλεπουν τον καθρεφτη σου πιο καθαρα απο σενα και σου δειχνουν με υπομονη κι αγαπη τις ατελειες!
Υπαρχουν ανθρωποι που διπλα τους νιωθεις να λαμπεις!
Υπαρχουν ανθρωποι που σε πιανουν απο το χερι σταθερα, για να γινεστε μαζι ολο και καλυτεροι!"
Και κάτι ακόμη:
Τυχαία κάποια στιγμή, ένα "δρομάκι" με έφερε σ' αυτό το ξέφωτο.Μικρά, συστολής τα βήματά μου.Κρατούσα σφιχτά την κόκκινη ομπρέλα μου μη βρέξει και πουντιάσω...Και μετά, χάθηκα στις εικόνες, τις μυρωδιές, τα χρώματα που βρήκα εδώ μέσα, στον καθένα σας και κάτι διαφορετικό. Είναι από εκείνα τα μεγάλα μικρά η αίσθηση που αφήνει το μελτέμι όταν σε γαργαλάει. Είναι ευλογία να βρίσκεις γειτονιά μέσα στο δάσος...
23 σχόλια:
Πριν να διαβασω θελω να σου πω οτι μου αρεσε πολυ η αλλαγη στο μπλοκ. Αυτο το στυλ ειναι περισσοτερο "εσυ"! Με 'γεια :)
xxxxxxxx
ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
Υπαρχουν ανθρωποι ομπρελιτσα μου που οταν αναβεις ενα κερι σου ερχεται αυθορμητα στο μυαλο μια ευχη γι' αυτους !
Υπαρχουν ανθρωποι που μυριζουν χαρα κι αν σ' αγγιξουν μυριζεις κι εσυ!
Υπαρχουν ανθρωποι που βλεπουν τον καθρεφτη σου πιο καθαρα απο σενα και σου δειχνουν με υπομονη κι αγαπη τις ατελειες!
Υπαρχουν ανθρωποι που διπλα τους νιωθεις να λαμπεις!
Υπαρχουν ανθρωποι που σε πιανουν απο το χερι σταθερα, για να γινεστε μαζι ολο και καλυτεροι!
-Παρε το τρενο κι ελα..... - Μα....
"Τα μα, πάντα περιμένουν. Τα μα…διογκώνονται όταν τα ποτίζεις . Είναι σφουγγάρια. Ό,τι τους δώσεις το ρουφούν. Και αν είναι δηλητήριο….
Σσς!"
Καλημερα ομπρελιτσα μου!
Υπεροχη αναρτηση. Εχεις εναν ΜΟΝΑΔΙΚΟ τροπο να περιγραφεις, με αγγιζεις κατευθειαν στην ψυχη. Ισια, καρφωτα :)
Εισαι τυχερη που εχεις την Ελπιδα και η Ελπιδα τυχερη που εχει εσενα.....κι ας υπαρχουν τα "μα"....δεν αλλαζουν τιποτα....μονο μας στενο-χωρουν λιγακι
xxxxxxx
Ευχομαι αυτο το παραθυρο καποτε να το γκρεμισεις και μετα κι ολο το σπιτι...
Κι υστερα να κατσεις εκτεθημενη στο απλετο φως,να το αφησεις να σε διαπερασει να σε καψει ,και να βγεις απο κει λευτερη,λυτρωμενη,αναγεννημενη,αφοβη,με το μυαλο και την καρδια σου μονο...οδηγους...σ αυτο το αλωνι που λεγεται διαχρονικη και παγκοσμια υπαρξη.
Πραγματικα το ευχομαι και το ελπιζω γιατι το αξιζεις.
και δεν υπερβαλω καθολου
κι αυτο το λεω γιατι ξερω πως ακουγονται ολ αυτα που σου γραφω.
το αξιζεις μικρη μου..
να προσεχεις μονο
Ομπρελίτσα μου καλησπερα.
Αυτό το παράθυρο ό,τι και να γίνει να το κρατησεις παντα ανοιχτο. Στο μυαλό και στην καρδιά.
Όσο για τις ξαφνικές επισκέψεις των ανθρώπων. Ποτέ μην ξαφνιάζεσαι. Είναι για να έρθουν!!!
Φιλιά.
Πόσο μου αρέσει να διαβάζω κείμενα σου κορίτσι μου , με ταξιδεύουν , με κάνουν να βγάζω απο μέσα μου τα καλύτερα αισθήματα μου.Σ' αγαπώ γιατί είσαι η κόρη της φίλης μου ,μα σ' αγαπώ περισσότερο γιατί είσαι αυτό που θα ήθελα να είμαι.
Θα έρθεις Αθήνα Ομπρελίτσα μου; Θέλω τόσο μα τόσο πολύ να σε δω από κοντά! Αν έρθεις πράγματι στείλε μου μέιλ ν'ανταλλάξουμε τηλέφωνα να βρεθούμε - αν το θες κι εσύ φυσικά...
Όταν αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό, μπορεί να μπει βροχή ή ακόμα και χαλάζι... όμως ο ήλιος θα γεμίσει ολόκληρο το δωμάτιο με φως...
Κι εγώ σε περιμένω στην Αθήνα...
Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ολόψυχα εύχομαι πάντα να ονειρεύονται, να απολαμβάνουν ανατολές στη θάλασσα, να ζαλίζονται από μεθυστικές λουλουδομυρωδιές & να χουν πάντα το παράθυρο της καρδιάς τους ανοιχτό , να μπαίνουν ηλιαχτίδες,νότες,ευωδίες πεταλούδες, ελπίδες, αστέρια !!
Σ αυτούς τους ανθρώπους... που όλη τους την ευαισθησία και την ομορφιά της ψυχής την κάνουν βιβλίο ανοιχτό με υπέροχα κείμενα , ανήκεις εσύ μικρή μου Ομπρελίτσα !!
Dee Dee μου,
αλήθεια;σου άρεσε; Κι εγώ έτσι νομίζω, ότι μου πάει καλύτερα. Ήθελα λίγη ανανέωση.
Χαίρομαι που σου άρεσε το τραγούδι. Το άκουσα πρόσφατα,και τόσο άμεσα σε σχέση με ένα τηλεφώνημα, που νόμιζα ότι γράφτηκε για μένα(καλά, καλά, προσγειώνομαι..., πολύ θα το ήθελα).
Υπάρχουν άνθρωποι, φιλενάδα, που συναντιούνται τυχαία κάποτε και σου αφήνουν την αίσθηση ότι ήταν πάντα εκεί στη ζωή σου, ότι σε ξέρουν χρόνια. Γιατί έχουν τους κωδικούς σου και κάνουν σταθερά καταθέσεις στην τράπεζα της καρδιάς σου.Κι όταν έρχονται στο σπιτικό σου φέρνουν μαζί και τη λιακάδα... Σε γνώρισα πριν ακόμη μάθω πως λειτουργεί ένα μπλογκ, όταν η κόκκινη ομπρέλα δεν υπήρχε ούτε στη φαντασία μου. Το αεράκι σου που φύσηξε κουβαλούσε μαζί όλες του κόσμου τις μυρωδιές, αυτό με έβγαλε εδώ πέρα...Να ναι πάντα ηλιόλουστο το δρομάκι όπου συναντηθήκαμε.Να είσαι πάντα καλά κι εσύ αγαπημένη μου τρελοκοτσιδού,
Σε ευχαριστώ...Είμαι τυχερή που βρέθηκες στη ζωή μου.
Με την Ελπίδα τα δίχτυα της ζωής μας έμπλεξαν ερήμην μας,όπως συνήθως περίεργα συμβαίνει, λίγο πριν γνωριστούμε,πριν από αρκετά χρόνια, μια μέρα που εκείνη είχε τα γενέθλιά της κι εγώ γευόμουν την υπέρτατη χαρά της πραγματοποίησης δυο μεγάλων ονείρων μου, δυο όνειρα σε μια μέρα, ζήλεψε η ζωή, δε μπορούσε να χωρέσει τη χαρά μου και το ένα μου το πήρε επιστρέφοντάς μου πόνο, τον πιο σκληρό που μπορεί κάποιος να γευτεί.
Η φιλία μας έχει να μετρήσει πολλές στιγμές. Έχει χτιστεί και έχει δοκιμαστεί μέσα από τις χαρές μας και μέσα από τις λύπες μας, κυρίως αυτές, γιατί στα εύκολα εύκολο και να είσαι φίλος....Και παρόλο που είμαστε εδώ και πέντε χρόνια 600 και βάλε χιλιόμετρα μακριά, τα έχουμε καταφέρει, μιλάμε πάντα σε ενεστώτα...
Άντε, φλυαρία με έπιασε πάλι, μάζεψέ με....
Πολλά, μα πάρα πολλάxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Φαραόνα μου,
όταν τα ρουθούνια ανοίγουν και μυρίζεις όλες τις λεπτές διακυμάνσεις οσμής ζωής, δε μπορείς παρά να ξυπνήσεις από όποιον λήθαργο έχεις ναρκωθεί στο χειμώνα της ζωής σου.
Ας είναι το παραθύρι ανοιχτό, και το φως του ήλιου σίγουρα θα τρυπώσει. Το θέμα είναι πόσο έτοιμος είσαι να βγεις έξω και να αντέξεις το φως. Γιατί αυτό χρειάζεται και μια ακόμη κατάκτηση, πολύ δύσκολη, απαραίτητη όμως για αυτήν την διαχρονική και παγκόσμια ύπαρξη που αναφέρεις, την εσωτερική ελευθερία. Πόσο αλήθεια εσωτερικά ελεύθεροι είμαστε; (Θέμα για την άψινθο μυρίζω...).Πόσο σθεναρά τακτοποιούμε τα "μα" και τα αποφορτίζουμε;
Καταλαβαίνεις. Πάντα καταλαβαίνεις. Και αισθάνομαι τυχερή για το μητρικό σου χάδι. Σ' ευχαριστώ...
Τα ακριβά φιλιά μου!
Αγκαλιές μου φεγγαρένιες,
έχεις το χάρισμα να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις και να καταλαβαίνεις, αχ πόσο το ξέρω ότι καταλαβαίνεις...
Δε θα πω τίποτα άλλο. Μόνο ότι χρωστάω...
Φιλί, δυνατό.
Παλμέ μου,
είναι δυνατόν να φυλακίσεις τη ζωή σε ένα δωμάτιο; Θα σου κακιώσει...
Ελευθερία, αυτή είναι η χλωρίνη που σκοτώνει κάθε φόβο, μικρό ή μεγάλο...
Σ' ευχαριστώ.
Η πόρτα μου πάντα ανοιχτή!
Την καληνύχτα μου και τα φιλιά μου!
Αχτίδα μου ακριβή,
πώς γράφεται ηλεκτρονικά το δάκρυ;
Μοιάζουν τόσο μικρές οι λέξεις για να σου απαντήσω...
Κι εγώ σ' αγαπώ αχτίδα μου, όχι μόνο γιατί είσαι φίλη της μαμάς μου, αλλά γιατί είσαι ένα μικρό παιδί και ξέρεις να φλερτάρεις ωραία τη ζωή!
Όλοι αχτίδα μου παίρνουμε ο ένας κάτι από τον άλλο εδώ πέρα, αλληλοσυμπληρωνόμαστε, δε συμφωνείς;
Τα πολύτιμα φιλιά μου,
και ευχές για όνειρα όμορφα
(και κοίτα...απονήρευτα,αν δω και νέο αίμα στο εξοχικό...θα απογειωθώ!!!!)
Μαρία μου,
Από τα Χριστούγεννα και μετά φέτος έχω ακυρώσει τρεις επισκέψεις στην Αθήνα. Η Αθήνα για μένα λειτουργεί πολύ περίεργα μες στο μυαλό μου. Την αγαπάω για πάρα πολλούς λόγους και όσες φορές έχω έρθει το έχω κάνει σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια.
Είναι αυτά τα χαζά τα "μα" στα οποία έκανα το χατήρι. Κι όμως είναι τόσο απλό, όπως λέει και η Ελπίδα.
Θεού θέλοντος έχω στο νου μου να κατέβω αρχές Νοέμβρη,μακάρι να τα καταφέρω...Μακάρι.
Καλά, από πότε άρχισες να ρωτάς τα αυτονόητα φιλεναδίτσα; Φυσικά και θέλω. Ούτε ερώτηση.
Να είσαι καλά φιλενάδα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για όλα, ανυπομονώ να τα πούμε και δια ζώσης... Έχουμε να ανοίξουμε και κάτι ακόμη παραθυράκια...χα,χα!
Φιλιά πολλά πολλά, πολλά!
Μαριέλα μου,
έχω ομπρελίτσα, είναι γερό το πανί της, μαθημένη είναι στη βροχή και στο χαλάζι...
Γυμνή η αλήθεια που ξεστόμισες. Και τόσο βαθιά αυθεντική.
Ναι, έχεις δίκιο.
Αλλά αν δε γευτείς τη βροχή και το χαλάζι πώς να εκτιμήσεις τον ήλιο...
Θα ήθελα πολύ να συναντηθούμε από κοντά, αν κατέβω ή μάλλον όταν κατέβω.
Εσύ πότε θα μας ξανανέβεις;
Σ' ευχαριστώ που έσυρες τα πινέλα με τα όμορφα χρώματά σου στο παραθύρι μου! Ξέρεις, τα βλέπει η λιακάδα και έρχεται ...
Εγκάρδια, πολλά πολλά φιλιά!
Αθηνά,
πιάσε μου το χέρι, κι έλα, έχω να σου δείξω. Έχεις να μου δείξεις.
Να, κοίτα. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μοιάζουν πρόσφυγες, από την ίδια χώρα. Από εκεί που μυρίζει ρίγανη, βασιλικό,θυμάρι και πεύκο...
Χαίρομαι που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, αν εσύ τα λες αυτά, εγώ τι να πω για σένα;
Σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη, το βιβλίο μου πάντα ανοιχτό για όσους μπορούν και έχουν την υπομονή να το διαβάζουν. Σ' ευχαριστώ για τη δροσιά σου.
Πολλά πολλά φιλιά!
Φιλεναδίτσα μου!!! Πέρασα να σου πω μια βιαστική καλημέρα πριν πάω στην δουλειά!!! Ωραία αλλαγή!!! Από το τηλέφωνο θα σου πω και για κάτι άλλο που βρήκα!
Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα! θα σε πάρω το απόγευμα!! Τρέχω μωρέ!!!
Σε φιλώ γλυκά γλυκά!!!!
Καλημέρα!!!!!
Γεια σου ομπρελίτσα.πολυ γλυκα λόγια
τωρα εγω ντρεπομαι λιγακι....αλλα θα το ξεπερασω :):)
Χαιρομαι που σου αρεσαν ομπρελιτσα μου!
Με εχει πιασει μανια με την κουβερτουλα :):)
Φιλακια κοριτσαρα μου!!!
xxxxxxxx
Ρηνιώ,
να φανταστώ;
Καλημέρα ομορφόπαιδο,
άντε σ-κ, εγώ πάντως αυτό το σ-κ βάζω φρένο, ουφ, μπάφιασα, θέλω ρεπό!
Θα τα πούμε τηλεφωνικώς, κουράγιο!
Σου στέλνω μια μεγάαααλη αγκαλιά για δύναμη!
Χελωνίτσα μου,
ευχαριστώ πολύ,
καλό σαββατοκύριακο σου εύχομαι,
χαίρομαι που ήρθες!
Αχ, τι θα κάνω εγώ με σένα,
πάντα έχεις το χαπάκι αντίδοτο για όλα,
το αλλά σου είναι το ποτήρι το νερό για το μαγικό χαπάκι.
ΝτιΝτικα, έλα....
Δεν αντέχω, έλα να πλέξουμε μαζί!!!!!!
Έλα! Δυο μανιακές θα τα καταφέρουμε καλύτερα!
Καλό σ-κ φιλενάδα,
άντε, θα πάω μόνη μου στον Κεχρόκαμπο...:(
Δημοσίευση σχολίου