ΣΤΙΧΟ-ΑΝΑΚΑΤΕΜΑΤΑ(ΠΑΙΧΝΙΔΙ)

Κι αφού λοιπόν έδωσα ανοιξιάτικη όψη στο μπαλκονάκι μου και το ανέστησα,

Και αφού ταλαιπώρησα τις χάντρες μου ,


Και πρόσθεσα τις πασχαλιάτικες νότες στο σπίτι


Και αφού «σουλουπώθηκα» τραβώντας τα βασανιστήρια του κομμωτηρίου
(αυτό το κρατάω για έκπληξη)

...ήρθε η ώρα που περίμενα, να ανταποκριθώ στην πρόσκληση της καλής μου Ιφιγένειας και να παίξω(και πάλι, αχ πόσο φαίνεται ότι δε μ’ αρέσει) στο παιχνίδι που με κάλεσε.
Με στίχους αυτή τη φορά, (οι κανόνες κάτω, οι στίχοι είναι τα χρωματιστά γράμματα)…
Έπαιξα κι εγώ λοιπόν με Μαχαιρίτσα σήμερα, δυστυχώς δεν μπορώ ακόμη να βάλω μουσική.
Ιφιγένεια σ’ ευχαριστώ!

Καλώ την freedula, την εvaggelia-p, τη yiota και όποιον άλλον θέλει να παίξει (εφόσον βρεθούν σε διάθεση και το επιθυμούν, πίεσις ουδεμία!)

Να τι μου βγήκε:
«Είναι πολλές φορές λοιπόν που αισθάνεσαι ότι,
Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος, μες στην πόλη σου σα ξένος … Που στους τοίχους της ψυχής σου,ένας ένοικος αθόρυβος, κρυφός κάτι συνθήματα σου ζωγράφισε με στίχους. Δε σου ταιριάζει να κουβαλάς την αστραπή στον ώμο…
Δεν ανήκεις στο σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε… Συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχουν νερά του Ιορδάνη, όλοι οι αμαρτωλοί είναι απ’ το ίδιο χαρμάνι… Ανθρωπόμορφοι λεφτάδες, αναλφάβητοι σκυλάδες,η ζωή σου συμπληγάδες...

….Και επειδή στη δυστυχία μου δεν έβαλα σιρόπι, κι άμα σαστίζω μια στιγμή όπως την αντιλόπη, φροντίζω τα βήματα να είναι συντονισμένα…
Και επειδή η αισιοδοξία και η αξιοπρέπειά μου επαναστατούν , και επειδή μέσα στην ψεύτρα ζωή μόνο εσύ κι ο γκουρού σου σε καταλαβαίνουν, αντί να πάω να βρω το Δαλάι Λάμα που μου πέφτει και μακριά,
Βγάζω από τα παλιά μου τα κιτάπια δοκιμασμένη συνταγή:

Αλλαγή εποχής, έρχεται μια άνοιξη νυφούλα…, σε καλεί σε χορό ψυχή τε και σώματι, κι εσύ δεν είσαι αγενής ! Κι έρχεται κι εκείνο το ρεφρέν: Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν…

Το βλέμμα χάνεται στους θησαυρούς :

Ένα αστείο μουτράκι. Είναι το γέλιο του που γράφει μουσική…Είναι το γέλιο του που τη χαρά ανασταίνει…

Λίγο πιο κει μάτια αγαπημένα : ένας διάδρομος παλιός…μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά που κάθε άστεγο και άνεργο ζεσταίνει..., η καλοσύνη τους απλώνει σα λαδιά, πατώ στο βήμα τους κι εκείνο με πηγαίνει σε παραλίες που δεν έχω ξαναδεί…

Και μετά εικόνες από ταξίδια, διαδρομές…Αυτές που ήρθαν κι αυτές που θα’ ρθουν. Ο σάκος μόνιμα έτοιμος γιατί ξέρω: Στα σκουπίδια θα δεις τα διαμάντα .Στα σκοτάδια το φως…

Το ποτήρι μου πάντα γεμάτο,σε ποτήρι γεμάτο βουτάω, ως τον πάτο που ίσως να φτάσω, έχω ακόμα χρονάκια πολλά.
Στα ουράνια που θέλω να φτάσω… η καρδιά δε γνωρίζει κανόνες
Ζεϊμπέκικο αμπντάλικο,
Μια στροφή κι άλλη μια και εμείς στα σύννεφα!»


Κανόνες
1. Διαλέγεις όσα τραγούδια θέλεις από έναν καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, έλληνα ή ξένο, οποιουδήποτε ρεπερτορίου.2. Σκέφτεσαι μια μικρή ιστορία. 10-20 γραμμές είναι αρκετές, αλλά μέχρι όσο θες.3. Εντάσσεις μες στην ιστορία σου στίχους από αυτά τα τραγούδια και τους επισημαίνεις ώστε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι.4. Αν μπορείς συνοδεύεις την ανάρτησή σου με τους ανάλογους ήχους.5. Καλείς κι άλλους να σου πουν τη δικιά τους Μουσική Ιστοριούλα.Κι επειδή πιστεύω ότι τα παιχνίδια είναι για όσους ταγαπούν καλώ όποιον-α θέλει να παίξει.